Γιατί είναι συμβατές με την πράσινη μετάβαση, οι έρευνες για υδρογονάνθρακες

Γιατί είναι συμβατές με την πράσινη μετάβαση, οι έρευνες για υδρογονάνθρακες

Απάντηση σε όσους ισχυρίζονται ότι η πράσινη μετάβαση δεν συνάδει με τις έρευνες υδρογοναθράκων δείχνουν τα τελευταία σενάρια διεθνών οργανισμών και ενεργειακών κολοσσών για τη συμμετοχή στο ενεργειακό μείγμα των ορυκτών καυσίμων.

Σε μια συγκυρία, όπου ενόψει των εκλογών, ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στελέχη του ΠΑΣΟΚ επιχειρούν να ενδυθούν ένα ψευδοοικολογικό μανδύα, παίρνοντας αποστάσεις από τα ορυκτά καύσιμα, τα στοιχεία διεθνών οργανισμών και ξένων ενεργειακών ομίλων, έρχονται να τους διαψεύσουν.

  • Το πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών για το περιβάλλον (UNEP) προβλέπει ότι το 2040, η παγκόσμια οικονομία θα καταναλώνει πάνω από 5.500 δισ. κυβικά μέτρα από τα σημερινά 4.000 δισ, όπως είχε αναφέρει ο πρώην υπ. Ενέργειας Γιάννης Μανιάτης, στο πρόσφατο συνέδριο Power & Gas Forum.
  • Ο πρόεδρος Μπαίντεν, παρά την προεκλογική του δέσμευση ότι οι ΗΠΑ δεν προτίθενται να προχωρήσουν σε νέες έρευνες, έχει προκηρύξει για τον Κόλπο του Μεξικού, διαγωνισμούς για πάνω από 25 θαλάσσιες περιοχές.
  • Ο ενεργειακός κολοσσός της Total, στο τελευταίο του energy outlook, εκτιμά ότι το 2050 η κατανάλωση πετρελαίου θα έχει μειωθεί ως και 30%, όταν αντίθετα η κατανάλωση αερίου θα έχει αυξηθεί πάνω από 25%. Και προφανώς, η Total δεν υποστηρίζει τα παραπάνω επειδή πουλάει μόνο LNG, εκμεταλλεύεται κοιτάσματα τόσο πετρελαίου, όσο και αέριου.

Γράφημα: Σε όλα τα σενάρια του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας, (World Energy Outlook), τα ορυκτά καύσιμα συμμετέχουν στο ενεργειακό μείγμα καθ' οδόν προς το 2050. Σε λιγότερο ποσοστό απ' ότι σήμερα, αλλά όχι σε αμελητέες ποσότητες (με δέσμευση και αποθήκευση άνθρακα). Αυτό ισχύει ακόμη και στο 3ο σενάριο, των μηδενικών εκπομπών (Net Zero Emissions - NZE).

 

Εσχάτως σε τοπικό επίπεδο, πληθαίνουν τα περιστατικά στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ που παραπλανούν τη κοινή γνώμη, παρουσιάζοντας μια ψευδή εικόνα του θέματος και δημιουργώντας κλίμα κατά των εξορύξεων, ενώ δεν λείπουν και οι αντικρουόμενες τοποθετήσεις.

Για παράδειγμα, ο υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στα Ιωάνινα, Τριαντάφυλλος Αλμπάνης, τάχθηκε προ ημερών υπέρ της «αξιοποίησης του συνόλου των εγχώριων ενεργειακών πόρων», αναφορά που προφανώς συμπεριλαμβάνει και τους υδρογονάνθρακες, όταν ο αρμόδιος τομέαρχης Ενέργειας του κόμματος Σ.Φάμελλος, έχει προαναγγείλει ότι εφόσον το κόμμα γίνει κυβέρνηση, δεν θα ανανεωθούν οι άδειες για έρευνες.

Κανείς όμως ξένος επενδυτής, ακόμη και από το χώρο των ΑΠΕ, δεν αντιλαμβάνεται τη συζήτηση για τους υδρογονάνθρακες και για το φυσικό αέριο ως μια συζήτηση που αφορά μόνο το παρελθόν και όχι το μέλλον, όπως η αντιπολίτευση, η οποία κάνει ότι αγνοεί την πραγματικότητα.

Δηλαδή ότι κάθε χρόνο, οι έλληνες πολίτες πληρώνουν ούτως ή άλλως, για εισαγωγές φυσικού αερίου και πετρελαίου πάνω από 6 δισεκατομμύρια ευρώ. Οσοι αντιδρούν στα ορυκτά καύσιμα, θα πρέπει να απαντήσουν κατά πόσο προτιμούν να συνεχίσουμε να πληρώνουμε αυτά τα 6 δισ. μέχρι την πλήρη απανθρακοποίηση της οικονομίας, δηλαδή έως το 2050.

'Η θα ήταν καλύτερα, μέρος από αυτά τα δισ, μετά από μερικά χρόνια και εφόσον αποδώσουν στο μεταξύ καρπούς οι πρώτες έρευνες για υδρογονάνθρακες, να παραμένουν στον κρατικό προϋπολογισμό και να τροφοδοτούν το ασφαλιστικό και τις συντάξεις των επόμενων γενεών, όπως έχει νομοθετηθεί από το 2013 με το Ταμείο Αλληλεγγύης;

Ένα μεγάλο πολιτικό διακύβευμα πάνω στο οποίο θα έπρεπε να τοποθετηθούν και τα τρία μεγάλα κόμματα που φιλοδοξούν να κυβερνήσουν τη χώρα, κάτι το οποίο δεν διαφαίνεται, όπως άλλωστε και για τη πλειοψηφία των μεγάλων θεμάτων.

Στο γεγονός ότι η εξάρτηση της Ελλάδας, όπως και της υπόλοιπης Ευρώπης, από το φυσικό αέριο, αποτελεί μια πραγματικότητα που έστω και σε μικρότερο βαθμό, θα μας συνοδεύει ακόμη για δεκαετίες, στέκεται σε χθεσινή του ανάρτηση, ο σύμβουλος του Πρωθυπουργού στα ενεργειακά, Νίκος Τσάφος. Υπό αυτή την έννοια, σημειώνει ότι η (όποια) παραγωγή φυσικού αερίου στην Ελλάδα θα συμβάλλει στην ενεργειακή ασφάλεια της χώρας και της Ευρώπης.

«Και ειδικά σε μια ευρωπαϊκή αγορά χωρίς ρωσικό αέριο, είναι απόλυτα εναρμονισμένη με την ενεργειακή μετάβαση», όπως αναφέρει, επικαλούμενος το κενό που έχει προκαλέσει η απώλεια του αερίου της Gazprom. Ακόμα και στα καλύτερα σενάρια, θα καταναλώνουμε ορυκτά καύσιμα για αρκετά ακόμη χρόνια, εικόνα που έχει επιδεινώσει η απώλεια του ρωσικού αερίου, όπως φαίνεται και από το πρακάτω γράφημα του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας (ΙΕΑ).

Γράφημα: Η απώλεια του ρωσικού αερίου και πώς θα καλυφθεί. Η κίτρινη γραμμή δείχνει τις ανάγκες της Ευρώπης για εισαγωγές. Οι μπάρες αφορούν τα συμβόλαια των ευρωπαϊκών εταιριών. Το κόκκινο σκέλος αφορά τις ποσότητες από τη Ρωσία

 

Συμπερασματικά, αν η εικόνα ήταν διαφορετική, και το φυσικό αέριο δεν ήταν συμβατό με τη πράσινη μετάβαση, όπως ισχυρίζονται τα στελέχη της αντιπολίτευσης που συναγωνίζονται σε ανεδαφικές τοποθετήσεις την εξωκοινοβουλευτική αριστερά και τους οικολόγους, τότε η BKR, η μεγαλύτερη εταιρεία κατασκευής διεθνώς στροβίλων και μονάδων υγροποιημένου αερίου, δεν θα εκτιμούσε ότι το 2030 η παγκόσμια οικονομία θα χρειάζεται 80% παραπάνω LNG από τις σημερινές ποσότητες.

Ούτε, όλα τα αμερικανικά και ευρωπαϊκά think tanks θα επισήμαιναν σε όλες τις μελέτες τους ότι η περιοχή της Αν Μεσογείου (Ισραήλ, Κύπρος, Ελλάδα), αποτελεί τη μόνη πηγή τροφοδοσίας της ΕΕ με αέριο, το οποίο οι ευρωπαϊκές οικονομίες θα χρησιμοποιούν ως και τουλάχιστον το 2050.