Τι σημαίνει η είσοδος Μυστακίδη στην Πειραιώς και στον τραπεζικό κλάδο

Τι σημαίνει η είσοδος Μυστακίδη στην Πειραιώς και στον τραπεζικό κλάδο

Η είσοδος ενός δισεκατομμυριούχου ιδιώτη επενδυτή στο μετοχικό κεφάλαιο της μεγαλύτερης ελληνικής συστημικής τράπεζας της χώρας με ποσοστό που τον καθιστά μεγαλομέτοχο σε μια περίοδο που η οικονομία διέρχεται από τις συμπληγάδες της ύφεσης και ο τραπεζικός τομέας βρίσκεται σε κομβικό σημείο, θα μπορούσε να είναι η είδηση της χρονιάς για τον κλάδο.

Ο ελληνικής καταγωγής Αριστοτέλης Μυστακίδης, γνωστός και ως «Mr Χαλκός» από τη θητεία του στην Glencore, έγινε αθόρυβα ο δεύτερος μεγαλύτερος ιδιώτης επενδυτής της Τράπεζας Πειραιώς μετά τον John Paulson, ελέγχοντας πλέον το 5,1% των μετοχών της τράπεζας και μάλιστα σε μια χρονική συγκυρία που κανείς δεν περίμενε.

Πρόκειται αναμφίβολα για μια εξέλιξη που δημιουργεί νέα δεδομένα όχι μόνο για την ίδια την τράπεζα Πειραιώς αλλά συνολικά για τον πιο σημαντικό επιχειρηματικό κλάδο της χώρας που επί χρόνια βρίσκεται στο επίκεντρο του χρηματιστηριακού ενδιαφέροντος, αλλά στην πραγματικότητα μακριά από το επενδυτικό περισκόπιο μακροχρόνιων επενδυτών -πλην εξαιρέσεων- ενώ δυσκολεύεται να διαχειριστεί την δική του εσωτερική κρίση διαρκείας.

Υπό το πρίσμα αυτό η κίνηση του Μυστακίδη, αν δεν αποδειχθεί μια βραχυπρόθεσμη χρηματιστηριακή επιλογή που έχει ως αφετηρία τις χαμηλές τιμές, αποτελεί μια ισχυρή ένδειξη πως ο τραπεζικός κλάδος παρά τα μεγάλα ρίσκα που ενσωματώνει, ξαναγίνεται «επενδύσιμος», προσελκύοντας κεφάλαια που στην περίπτωση της Πειραιώς ενδεχομένως αποδειχθούν στρατηγικού χαρακτήρα για το μέλλον, δεδομένου του μεγέθους της τράπεζας και της έμμεσης συμμετοχής της σε επιχειρήσεις με μεγάλο εκτόπισμα και σημασία στην ελληνική οικονομία.

Επιβεβαιώνει δε τις εκτιμήσεις πως ενώ οι ελληνικές τράπεζες αποτελούν το μεγαλύτερο ερωτηματικό για το μέλλον της οικονομίας με δεδομένες τις προβλέψεις για τις επιπτώσεις της τρέχουσας οικονομικής ύφεσης αλλά και τα διαφορετικά σενάρια που υπάρχουν στο τραπέζι για την εξυγίανσή τους από τα κόκκινα δάνεια (τιτλοποιήσεις-Ηρακλής, Bad Bank, αυξήσεις κεφαλαίου κλπ), θα είναι ταυτόχρονα ο κλάδος που αναμένεται να ευνοηθεί σημαντικά στο μέλλον από τα μεγάλα πακέτα χρηματοδοτικής στήριξης τα οποία θα κατευθυνθούν προς την Ελλάδα.

Η τράπεζα Πειραιώς είχε μέχρι χθες ως βασικό μέτοχο το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας που ελέγχει το 26% των μετοχών της, τον John Paulson με συμμετοχή 6,62% και δεκάδες χιλιάδες μικρότερους μετόχους εκ των οποίων το 10% είναι ιδιώτες μικροεπενδυτές και το 26% θεσμικά χαρτοφυλάκια. Συνεπώς η τράπεζα η οποία αποκτά βασικό μέτοχο στο πρόσωπο ενός ιδιώτη, μετά την Eurobank όπου ο μεγαλοεπενδυτής Πρεμ Γουάτσα ελέγχει πάνω από 33% μέσω της Fairfax και την Αlpha όπου ο John Paulson ελέγχει από το 2015 το 7,32% της Τράπεζας μέσω της Paulson & Co.

Ο γεννημένος το 1962 στη Ρώμη, Αριστοτέλης Μυστακίδης, με το προσωνύμιο “Τέλης”, δεν έχει εργαστεί στην Ελλάδα καθώς η καριέρα του μετά το LSE χτίστηκε σε μεγάλες εταιρείες του εξωτερικού. Είναι, όμως, ευρύτερα γνωστός και στην εγχώρια επενδυτική κοινότητα από την ιστορία επιτυχίας του όταν ως στέλεχος της Glencore κέρδισε δισεκατομμύρια από την δημόσια εγγραφή της εταιρείας στο Χρηματιστήριο το 2011, από την οποία αποχώρησε τον Δεκέμβριο του 2018.

Αυτό που είναι άγνωστο και μένει να απαντηθεί το επόμενο διάστημα, είναι τα ελατήρια, ο σκοπός και το σχέδιο του Μυστακίδη, αναφορικά με την συμμετοχή του στην τράπεζα Πειραιώς. Μια συμμετοχή που αντιστοιχεί σε 22.370.811 μετοχές των οποίων η τρέχουσα χρηματιστηριακή αξία ανέρχεται σε μόλις 31,585 εκατ. ευρώ. Δεν ξέρουμε πόσα χρήματα έχει δαπανήσει ο νέος μεγαλομέτοχος της Πειραιώς για να αποκτήσει αυτό το ποσοστό, ούτε πότε ξεκίνησε να επενδύει στις μετοχές της τράπεζας η οποία βάσει δεικτών αποτίμησης εμφανίζεται σήμερα να είναι η “φτηνότερη” στην αγορά με κεφαλαιοποίηση μόλις 616 εκατ. ευρώ που αντιστοιχεί σε 0,12 φορές την λογιστική της αξία.

Στην χρηματιστηριακή και τραπεζική αγορά ήδη κυκλοφορούν διάφορα σενάρια ιδιαίτερα από τη στιγμή που ο νέος μεγαλομέτοχος της Πειραιώς εμφανίστηκε με το όνομά του και όχι μέσω κάποιας “άγνωστης” εταιρείας χαρτοφυλακίου. Μέχρι, ωστόσο, να ανοίξει τα χαρτιά του ο ίδιος ο επενδυτής για να γνωστοποιήσει τις προθέσεις του, τίποτα δεν μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα.

Αν κάτι μπορεί να υποτεθεί, όμως, με σχετική ασφάλεια είναι πως η εμπλοκή ενός γνωστού δισεκατομμυριούχου ιδιώτη επενδυτή με τα εγχώρια τραπεζικά δρώμενα, πιθανόν σηματοδοτεί την έναρξη ενός νέου κύκλο διεργασιών στον κλάδο, με άξονα τον οποίο φυσικά πρόσωπα και όχι ευκαιριακά ή ανώνυμα επενδυτικά κεφάλαια, έχουν αποφασίσει να συμμετάσχουν στην αναδιοργάνωσή του, στρέφοντας το βλέμμα στον επόμενο οικονομικό κύκλο.