Kεντρικές Tράπεζες, η πολιτική στήριξης των οικονομιών και η αδυναμία του δολαρίου

Kεντρικές Tράπεζες, η πολιτική στήριξης των οικονομιών και η αδυναμία του δολαρίου

Μέσα σε διάστημα μικρότερο των 24 ωρών, η FED ( Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ ), η SNB (Kεντρική τράπεζα της Ελβετίας), η Norges Bank (Nορβηγική Kεντρική τράπεζα) και η BoJ (Τράπεζα της Ιαπωνίας) έχουν ανανεώσει και επεκτείνει τις πολιτικές οικονομικής στήριξης με πακέτα τόνωσης για τις οικονομίες τους. 

Οι κεντρικές τράπεζες είναι έτοιμες να διατηρήσουν την πολιτική αυτή όσο χρειαστεί, υποστηριζόμενες και από τις κυβερνήσεις.

Παράλληλα η BoE (Kεντρική τράπεζα της Μ. Βρετανίας), όπως αναμενόταν, άφησε την πολιτική της αμετάβλητη μετά την αύξηση του QE κατά 150 GBP το Νοέμβριο.

Η SNB έδειξε να ενοχλείται ιδιαίτερα από τις λεκτικές παρεμβάσεις των Ηνωμένων Πολιτειών σχετικά με την πολιτική που ακολουθεί για τον έλεγχο της ισοτιμίας του Φράγκου. Τονίζοντας ότι δυστυχώς το Υπουργείο οικονομικών των ΗΠΑ αγνοεί την κατάσταση στην Ελβετία και δεν είναι διατεθειμένη να αλλάξει τη νομισματική της  πολιτική.

Η Norges Bank ήταν πιο συγκεκριμένη από την πλευρά της, ανακοινώνοντας ότι σκοπεύει να αυξήσει το βασικό της επιτόκιο το H1 2022, σχετικά νωρίτερα από τις προηγούμενες εκτιμήσεις για αύξηση επιτοκίων προς το τέλος του 2022.

Η BoJ ανακοίνωσε την επέκταση των προγραμμάτων δανεισμού για τον COVID-19 για επιπλέον έξι μήνες, έως τον Σεπτέμβριο του 2021, ενώ ταυτόχρονα προσαρμόζει τους όρους για να τους κάνει πιο ευέλικτους. Ίσως το πιο σημαντικό όμως είναι ότι η BoJ ανακοίνωσε πλήρη αναθεώρηση της νομισματικής της πολιτικής. Η αναθεώρηση θα εξετάσει την «περαιτέρω αποτελεσματική και βιώσιμη νομισματική χαλάρωση» και έχει προγραμματιστεί να ολοκληρωθεί γρήγορα, έως τον Μάρτιο του 2021.  Πιθανή ανατίμηση του JPY κάτω του επιπέδου του 100 σε σχέση με το δολάριο, θα οδηγήσει την  BoJ σε αυξημένη ετοιμότητα για  να προσπαθήσει να αντιμετωπίσει αυτήν την αποπληθωριστική κίνηση του Ιαπωνικού Γιέν.

Σημαντικοί πόροι των κεντρικών τραπεζών που αναφέρονται σε συναλλαγματικά αποθέματα δολαρίου ήταν λογικό να θεωρηθεί ότι εν μέρει  θα χρηματοδοτήσουν τις πολιτικές οικονομικής στήριξης με συνέπεια ρευστοποιήσεις δολαρίων.