Η απροσδόκητη Σύνοδος Κορυφής μεταξύ του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ και του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν στην Αλάσκα, που διευκολύνθηκε από τον Στιβ Γουίτκοφ, έναν πρώην προγραμματιστή που έγινε διπλωμάτης, θεωρήθηκε από κάποιους ως πιθανό επίτευγμα, αναφέρει το Politico.
Ωστόσο, όπως σημειώνει, τα αποτελέσματα ήταν περιορισμένα: οι υποσχέσεις για συναντήσεις Πούτιν-Ζελένσκι δεν πραγματοποιήθηκαν, τα αιτήματα για κατάπαυση του πυρός αποσύρθηκαν και η ομάδα Τραμπ δεν προσέφερε σαφή στρατηγική για τα επόμενα βήματα.
Ο Γουίτκοφ, ειδικός απεσταλμένος του Τραμπ για ειρηνευτικές αποστολές και διαπραγματεύσεις για την Ουκρανία, έχει επικριθεί για το στυλ «προχωράς μόνος σου». Σύμφωνα με αξιωματούχους, αρνείται να συμβουλευτεί ειδικούς και συμμάχους, συχνά αφήνοντας τον ίδιο ανενημέρωτο ή απροετοίμαστο, ενώ προσεγγίζει τις συγκρούσεις σαν να πρόκειται για διαφορές ακινήτων. Παρά πέντε συναντήσεις με τον Πούτιν σε έξι μήνες, δεν έχει επιτευχθεί ουσιαστική πρόοδος στο ουκρανικό ζήτημα.
Υπήρχαν πολλαπλά εμπόδια: η απροθυμία του Πούτιν να κάνει παραχωρήσεις, αλλά και οι ενέργειες του Γουίτκοφ που, κατά πολλούς, περιπλέκουν τις συνομιλίες.
Παρά τις προσπάθειες του Γουίτκοφ να οργανώσει τεχνικές συνομιλίες μεταξύ Ρώσων και Ουκρανών αξιωματούχων, η διπλωματική κοινότητα εκφράζει αμφιβολίες για την αποτελεσματικότητα της προσέγγισής του, χαρακτηρίζοντας το γραφείο του ανεπαρκώς στελεχωμένο και χωρίς ειδικούς για τη Ρωσία και την Ουκρανία.
Υποστηρικτές του Γουίτκοφ, ωστόσο, επισημαίνουν τις «ιστορικές» επιτυχίες του, όπως η πρόσβαση στον Πούτιν και η άμεση αντίδραση Ευρωπαίων ηγετών στο Λευκό Οίκο, ενώ υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι θεωρούν ότι η διπλωματία του έχει φέρει αποτελέσματα μέσω οικοδόμησης εμπιστοσύνης και διαχείρισης πολιτικού κεφαλαίου.
Παρά τη δημόσια εικόνα, ο Γουίτκοφ διατηρεί επαφή με το υπουργείο Εξωτερικών και τις υπηρεσίες πληροφοριών, και προσαρμόζει τις πρακτικές του μετά από κριτική, όπως η χρήση επίσημου μεταφραστή αντί του ρωσικού.
Παράλληλα, η διπλωματία χαμηλότερου επιπέδου και η συμμετοχή του Κέλογκ έχουν ενισχύσει την εμπιστοσύνη των συμμάχων, ανοίγοντας δρόμο για πιθανή προεδρική συνάντηση Πούτιν-Ζελένσκι.
Συνολικά, η παρέμβαση του Γουίτκοφ χαρακτηρίζεται αντιφατική: έχει φέρει ανοιχτές πόρτες και πρόσβαση σε ηγέτες, αλλά οι περιορισμένες πρακτικές επιτυχίες και η αντισυμβατική προσέγγιση δημιουργούν αμφιβολίες για το κατά πόσο η προσπάθειά του μπορεί να οδηγήσει σε ουσιαστική ειρήνη στην Ουκρανία.
