Σήμερα κλείνει ένας χρόνος από την σύναψη της εκεχειρίας ανάμεσα στο Ισραήλ και την τρομοκρατική οργάνωση Χεζμπολάχ στον Λίβανο. Η συμφωνία αυτή, που είχε επιτευχθεί με τη διαμεσολάβηση των ΗΠΑ και της Γαλλίας, αφορούσε κυρίως την παύση των εχθροπραξιών μετά από 13 μήνες επιθέσεων της Χεζμπολάχ με ρουκέτες και πυραύλους εναντίον αμάχων στο Ισραήλ, σαν πράξη αλληλεγγύης και στήριξης προς τους τρομοκράτες της Χαμάς. Αφού η ύπαρξη διπλού μετώπου, δυσχέραινε το έργο των Ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων (IDF).
Ωστόσο εκτός από το διπλωματικό παρασκήνιο, καταλυτικό ρόλο στην επίτευξη της εκεχειρίας, είχε παίξει η επιχείρηση με τα εκρηκτικά pagers / συσκευές ειδοποίησης, που είχε πραγματοποιηθεί εναντίον στελεχών της Χεζμπολάχ τον Σεπτέμβριο του 2024. Μία από τις πιο εξελιγμένες και αποτελεσματικές επιχειρήσεις κατασκοπείας στην ιστορία της Μέσης Ανατολής, αφού είχε εξουδετερώσει σημαντικό μέρος των ενόπλων τρομοκρατών που ελέγχονται από την Τεχεράνη.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο, η ισραηλινή υπηρεσία πληροφοριών Mossad είχε διεισδύσει στην αλυσίδα εφοδιασμού της Χεζμπολάχ, χρησιμοποιώντας εταιρείες κελύφη, oι οποίες δεν άφηναν πίσω τους ακριβή αποτυπώματα ιδιοκτησίας και δραστηριότητας. Έτσι είχαν παραχθεί σε εργοστάσια της Ταϊβάν περίπου 5.000 pagers, με ενσωματωμένα εκρηκτικά κρυμμένα μέσα στις μπαταρίες τους. Αυτά τα pagers αγοράστηκαν από τον τρομοκρατικό μηχανισμό της Χεζμπολάχ, με σκοπό την αντικατάσταση των smartphones που χρησιμοποιούσε η οργάνωση. Καθώς οι νέες συσκευές ειδοποίησης δεν μπορούσαν να παρακολουθηθούν από τις Ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες, σε αντίθεση με τα smartphones.
Στις 17 Σεπτεμβρίου 2024, τα pagers ενεργοποιήθηκαν ταυτόχρονα σε ολόκληρο τον Λίβανο, μέσω ενός κρυπτογραφημένου μηνύματος που λάμβαναν οι τρομοκράτες ως «ειδοποίηση». Και την επόμενη ημέρα είχαν εκραγεί συσκευές ασύρματης επικοινωνίας «walkie-talkies» που ήταν παγιδευμένες ήδη από το 2015.
Το αποτέλεσμα; Περισσότερα από 30 πρωτοκλασάτα στελέχη της Χεζμπολάχ σκοτώθηκαν και άλλα 3.250 τραυματίστηκαν. Εξουδετερώνοντας με αυτόν τον τρόπο τον πυρήνα της τρομοκρατικής οργάνωσης. Το κτύπημα αποτέλεσε και ένα ισχυρό ψυχολογικό πλήγμα ανάμεσα στις γραμμές των τρομοκρατών.
Τηρήθηκαν οι όροι της συμφωνίας της 27ης Νοεμβρίου 2024; Όχι.
Η Χεζμπολάχ, δεν έχει παραδώσει μετά από 12 μήνες τον οπλισμό της, ούτε έχει προχωρήσει σε πλήρη αποστρατικοποίηση, παρά τις υποχρεώσεις της που απορρέουν από την συμφωνία της εκεχειρίας του Νοεμβρίου 2024 και την Απόφαση 1701 του ΟΗΕ. Παρά την εκεχειρία, η Χεζμπολάχ κατηγορείται τόσο από το Ισραήλ, όσο και από τις ΗΠΑ για μυστική μεταφορά όπλων από τη Συρία, για επανεξοπλισμό μέσω λιμανιών όπως αυτό της Βηρυτού και για ανακατασκευή των εργοστασίων και των χώρων αποθήκευσης όπλων.
Παράλληλα ο νέος αρχηγός της Χεζμπολάχ Ναϊμ Κάσεμ, δηλώνει με κάθε ευκαιρία, ότι η τρομοκρατική οργάνωση δεν θα παραδώσει τα όπλα της, ακόμα και αν το Ισραήλ αποσυρθεί πλήρως, «θεωρώντας τα όπλα απαραίτητα για την άμυνα του Λιβάνου». Σε πρόσφατη μάλιστα δήλωση του, ανέφερε ότι «δεν θα παραδοθούμε ή θα αφήσουμε τα όπλα μας σε απάντηση ισραηλινών απειλών». Παρ’ όλο που από τον περασμένο Αύγουστο υιοθετήθηκε σχέδιο για «μονοπώλιο όπλων από το κράτος του Λιβάνου», με τον πρωθυπουργό του Λιβάνου να αναλαμβάνει την εφαρμογή του σχεδίου ζητώντας την βοήθεια του Λιβανικού Στρατού (LAF), της Ειρηνευτικής Δύναμης του ΟΗΕ (UNIFIL) και των Ενόπλων Δυνάμεων του Ισραήλ (IDF).
Ως αποτέλεσμα, της μη τήρησης της εκεχειρίας οι ΗΠΑ απειλούν με κλιμάκωση των πιέσεων και λήψη και άλλων μέτρων, αν δεν υπάρξει πρόοδος μέχρι τον Δεκέμβριο του 2025. Ενώ το Ισραήλ συνεχίζει τις επιδρομές εναντίον συγκεκριμένων στόχων, όπως ήταν για παράδειγμα η εξουδετέρωση του αρχηγού του επιτελείου και υπ’ αριθμόν 2 της Χεζμπολάχ, Αλι Ταμπαταμάι, προ ημερών στη Βηρυτό.
Η κατάσταση στην Γάζα δεν είναι πολύ διαφορετική. Και εδώ οι τρομοκράτες της Χαμάς αρνούνται να παραδώσουν τον οπλισμό τους, παρά τις πιέσεις που τους ασκούνται τόσο από την «πολιτική Χαμάς» που βρίσκεται στην Ντόχα του Κατάρ και στην Κωνσταντινούπολη, όσο από το σύνολο του Αραβικού κόσμου.
Η Χαμάς προέβη σε δολοφονίες αιχμαλώτων από την φυλή των Doghmush, σε παραβίαση της απαγόρευσης βίας κατά Παλαιστινίων και παρά την προειδοποίηση από την CENTCOM για άμεση διακοπή της βίας.
Επιθέσεις κατά των IDF με δυο ισραηλινούς νεκρούς είχαν γίνει στη Ράφα. Επιθέσεις είχαν πραγματοποιηθεί και κατά τη διάρκεια της παράδοσης τριών σορών ομήρων, παράλληλα με παραβιάσεις της «κίτρινης γραμμής» της ζώνης ελέγχου) χρησιμοποιώντας την καθορισμένη ανθρωπιστική διαδρομή.
Η Χαμάς αρνείται να παραδώσει τα όπλα άμεσα, θεωρώντας τον αφοπλισμό ως «εξαφάνιση της αντίστασης» χωρίς εγγυήσεις σχετικά με την ίδρυση παλαιστινιακού κράτος. Και αυτό είναι το βασικό εμπόδιο για την έναρξη της δεύτερης φάσης της εκεχειρίας που περιλαμβάνει τον αφοπλισμό, την αποχώρηση του Ισραήλ και την ανοικοδόμηση της Γάζας.
Ουσιαστικά η τρομοκρατική οργάνωση θέλει να διατηρήσει τον «έλεγχο ασφαλείας» στη Γάζα για μια μεταβατική περίοδο από 3 έως 5 έτη, με εγγυήσεις για «μελλοντική κυριαρχία». Ενώ το σχέδιο που έχει υπερψηφιστεί από τον ΟΗΕ, αναφέρεται σε άμεση παράδοση των όπλων και σε διακυβέρνηση της περιοχής από τεχνοκράτες. Η Χαμάς δέχεται να «παροπλίσει» και όχι να «παραδώσει» τους πυραύλους που διαθέτει, αλλά όχι, τον υπόλοιπο οπλισμό της. Και φυσικά αρνείται στο σύνολο του το σχέδιο που περιλαμβάνει τη «Διεθνή Δύναμη Σταθεροποίησης» (ISF) την οποία χαρακτηρίζει ως «νέα δύναμη κατοχή».
Είναι προφανές ότι η Χαμάς δεν ενδιαφέρεται ούτε για τη τήρηση της εκεχειρίας, ούτε για την ειρήνευση στην περιοχή, όπως και η Χεζμπολάχ. Αμφότερες γνωρίζουν, ότι αντλούν δύναμη από τις εχθροπραξίες και το αδιέξοδο στο οποίο οδηγούν τους άμαχους. Οπότε το τέλος των εχθροπραξιών και το πέρασμα του ελέγχου στον LAF και την UNIFIL στον Λίβανο και στην ISF στη Γάζα, θα σημάνει αναγκαστικά το τέλος αφενός των τρομοκρατικών οργανώσεων και αφετέρου της επαφής των στελεχών τους με το άφθονο χρήμα, που χρηματοδοτούσε και χρηματοδοτεί για δεκαετίας τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς, εις βάρος των άμαχων Αράβων της Παλαιστίνης. Για ποιον λόγο λοιπόν, να τους ενδιαφέρει η τήρηση της εκεχειρίας και η εδραίωση της ειρήνευσης στην περιοχή;
