Του Γιάννη Μαντζίκου
Η εμφάνιση του νέου κοροναϊού στην Κίνα, εκτός από παγκόσμια ανησυχία, φέρνει στις μνήμες τον θανατηφόρο ιό SARS που είχε προκαλέσει 800 θανάτους το 2002-2003 και στρέφει την προσοχή των ειδικών σε ενδεχόμενες πολιτικές και οικονομικές επιπτώσεις.
Το 2003 τα μέσα ενημέρωσης είχαν χαρακτηρίσει τον SARS «ιό της παγκοσμιοποίησης» αποτυπώνοντας την εντατικοποίηση των ανθρωπίνων συναλλαγών. Αντιστοίχως σήμερα ο ιός έχει εξαπλωθεί από το Γουχάν σε μεγάλα αστικά κέντρα όπως το Πεκίνο, η Σαγκάη, το Μακάο και το Χονγκ Κονγκ. Στο εξωτερικό, η Ταϊλάνδη επιβεβαίωσε τέσσερα κρούσματα, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ταϊβάν, η Νότια Κορέα και η Ιαπωνία ανέφεραν τουλάχιστον ένα η καθεμία.
Οι οικονομικές επιπτώσεις, περιπτώσεων όπως οι κοροναϊοί που μεταδίδονται με ταχύτητα, σχετίζονται, όπως αναφέρει ανάλυση της UBS, με κλάδους οι οποίοι έχουν να κάνουν με τις μετακινήσεις, τον τουρισμό αλλά ακόμη και κοινωνικές εκδηλώσεις (διασκέδαση, λιανεμπόριο). Η ίδια πηγή αναφέρει ότι πιθανή μείωση των μετακινήσεων μπορεί να οδηγήσει σε μείωση της παραγωγικότητας και σίγουρα του διασυνοριακού εμπορίου.
Ξενοδοχεία, αερογραμμές και λιανεμπόριο εκτιμάται ότι θίγονται άμεσα, ενώ θετική είναι η πορεία που ακολουθούν οι κλάδοι των υπηρεσιών, της ενέργειας και των φαρμακευτικών. Χθες για παράδειγμα, στο Χονγκ Κονγκ ο Hang Seng έκανε βουτιά 2,8%, ενώ στη Σανγκάη τα blu chips υποχώρησαν 1,7% με τις αεροπορικές να δέχονται τις ισχυρότερες πιέσεις. Στο -0,9% έκλεισε και ο Nikkei στο Τόκιο. Την ίδια ώρα όπως αναφέρει το Bloomberg αρκετοί αναζητούν καταφύγιο σε ομόλογα και γιεν.
Οι ειδικοί πάντως παρακολουθούν με προσοχή το πως χειρίζεται την κρίση το Πεκίνο, δεδομένου του «κακού παρελθόντος». Όπως έγραφε η «Λαϊκή Ημερησία», το όργανο δηλαδή του Κομμουνιστικού Κόμματος, η επιδημία του 2003 αποτέλεσε για την Κίνα μεγαλύτερη απειλή από την ασιατική οικονομική κρίση του 1997, αλλά και από τις εκτεταμένες πλημμύρες του 1998.
Το 2003, η αντίδραση των αρχών ήταν «αργή» και χαρακτηριζόταν από μυστικότητα σε σημείο που ο τότε επικεφαλής του τομέα των μολυσματικών ασθενειών της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας, Ντείβιντ Χέιμαν έκανε λόγο για «ελλείπείς απαντήσεις» από πλευράς της Κίνας. Αξίζει να σημειωθεί ότι η τότε ηγεσία του ΚΚ είχε απαγορεύσει την διανομή περιοδικών όπως το Caijing το οποίο ζητούσε πολιτικές μεταρρυθμίσεις και ελευθερία του Τύπου, με αφορμή τον SARS.
Όπως αναφέρει το Bloomberg, «Πολλά έχουν αλλάξει από το 2003. Η Κίνα έχει πλέον πολλούς ικανότερους γιατρούς και νοσοκομεία που λειτουργούν καλά. Οι ηγέτες της Κίνας έχουν πολύ περισσότερους λόγους να προστατεύσουν τη διεθνή φήμη της χώρας. Παρόλα αυτά, πάντα υπάρχουν λόγοι για να κρατούν μυστικά».
