«Είναι πιο εξαντλητικό», λέει ο Άφερ, υπαρχηγός των «Λύκων του Ντα Βίντσι», περιγράφοντας πώς ένα από τα πιο γνωστά τάγματα της Ουκρανίας πρέπει να αμύνεται απέναντι στις συνεχείς ρωσικές επιθέσεις.
Εκεί που κάποτε οι εισβολείς δοκίμαζαν επιθέσεις με μικρές ομάδες και θωρακισμένα οχήματα, τώρα η τακτική είναι να περνούν κρυφά πεζοί, ένας-ένας, προσπαθώντας να αποφύγουν τα ουκρανικά drones της πρώτης γραμμής και να βρουν κάπου να κρυφτούν.
Σύμφωνα με τον Guardian, υπό το ελάχιστο κάλυμμα που απομένει, όσοι επιζούν προσπαθούν να συγκεντρωθούν σε μια ομάδα περίπου δέκα ατόμων και να επιτεθούν σε ουκρανικές θέσεις.
Είναι κοστοβόρο – «τις τελευταίες 24 ώρες σκοτώσαμε 11», λέει ο Άφερ– αλλά οι επιθέσεις που παλαιότερα μπορεί να συνέβαιναν μία ή δύο φορές την ημέρα τώρα είναι αδιάκοπες.
Στον διοικητή του Ντα Βίντσι φαίνεται πως οι Ρώσοι φοβούνται τους ίδιους τους αξιωματικούς τους, γι’ αυτό και υπακούν σε σχεδόν αυτοκτονικές εντολές.
Drones αναγνώρισης παρακολουθούν μια καμένη δεντροστοιχία δυτικά του Ποκρόβσκ, οι εικόνες καταλήγουν στο κέντρο διοίκησης του Ντα Βίντσι, στο ένα άκρο ενός υπόγειου καταφυγίου μήκους 130 μέτρων.
«Είναι πολύ επικίνδυνο να υπάρξει ακόμη και ένα μικρό κενό στην παρακολούθηση», λέει ο Άφερ, και η ομάδα δουλεύει ασταμάτητα.
Το καταφύγιο, που χτίστηκε μέσα σε τέσσερις ή πέντε εβδομάδες, περιλαμβάνει πολλαπλά δωμάτια, μεταξύ των οποίων θαλάμους ύπνου και έναν στρατιωτικό θάλαμο σίτισης με παιδικές ζωγραφιές, υπενθυμίσεις οικογενειών. Στον τοίχο είναι αναρτημένο το εβδομαδιαίο μενού.
Έχουν περάσει τριάμισι χρόνια από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία και η ειρηνευτική πρωτοβουλία του Ντόναλντ Τραμπ τον Αύγουστο δεν έχει σημειώσει καμία πρόοδο.
Στο μεταξύ, η σύγκρουση εξελίσσεται και ο Afer εξηγεί πως η ανάπτυξη των FPV drones (first person view), τηλεκατευθυνόμενων με ενσωματωμένη κάμερα, έχει επεκτείνει τη λεγόμενη «ζώνη θανάτου» σε «12 με 14 χιλιόμετρα» πίσω από το μέτωπο – την απόσταση στην οποία ένα drone αξίας 500 δολαρίων, πετώντας με ταχύτητα έως 60 μίλια/ώρα, μπορεί να πλήξει στόχο.
