Η πρόσφατη παρουσία του Βλαντίμιρ Πούτιν στο Πεκίνο, στο πλαίσιο των εορτασμών για τα 80 χρόνια από τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αποτέλεσε ένα σαφές μήνυμα προς την Ευρώπη.
Στο πλευρό του βρέθηκαν ο Σι Τζινπίνγκ, ο Ναρέντρα Μόντι, ο Μασούντ Πεζεσκιάν και ο Κιμ Γιονγκ Ουν, υπογραμμίζοντας ότι η Ρωσία δεν είναι απομονωμένη, αλλά στηρίζεται σε ένα δίκτυο συνεργασιών που αμφισβητούν την παγκόσμια τάξη πραγμάτων όπως τη γνώριζε η Δύση.
Σύμφωνα με το CNN, η εικόνα αυτή λειτουργεί ως σκληρή υπενθύμιση για την ασφάλεια της Ευρώπης. Τρία χρόνια μετά την εισβολή στην Ουκρανία, η Ρωσία εξακολουθεί να μάχεται σθεναρά, χάρη στη στήριξη από Κίνα, Ινδία, Ιράν και Βόρεια Κορέα.
Η Κίνα και η Ινδία αποτελούν βασικούς αγοραστές ρωσικής ενέργειας, προσφέροντας κρίσιμη οικονομική ανάσα στη Μόσχα, ενώ ταυτόχρονα παρέχουν τεχνολογίες διπλής χρήσης, χρήσιμες για τη ρωσική πολεμική βιομηχανία.
Το Ιράν έχει προμηθεύσει drones που χρησιμοποιούνται στην Ουκρανία, ενώ η Βόρεια Κορέα δείχνει διατεθειμένη να προσφέρει ακόμα και ανθρώπινο δυναμικό.
Για την Ευρώπη, οι εξελίξεις αυτές αναδεικνύουν την ανάγκη να προσαρμοστεί σε έναν κόσμο όπου η ασφάλεια δεν είναι δεδομένη. Η παραδοσιακή εξάρτηση από τις Ηνωμένες Πολιτείες προκαλεί ανησυχία, ιδιαίτερα με τον Ντόναλντ Τραμπ ξανά στον Λευκό Οίκο και την πολιτική «Πρώτα η Αμερική».
Το CNN σημειώνει ότι η διεθνής τάξη που οικοδομήθηκε μετά τον Ψυχρό Πόλεμο υποχωρεί, με νέες δυνάμεις να διεκδικούν μεγαλύτερο ρόλο.
Η εισβολή στην Ουκρανία λειτούργησε ήδη ως καταλύτης αλλαγών στην Ευρώπη: η Γερμανία αύξησε τις αμυντικές της δαπάνες, ενώ Σουηδία και Φινλανδία εντάχθηκαν στο ΝΑΤΟ εγκαταλείποντας δεκαετίες ουδετερότητας. Ωστόσο, οι αναλυτές τονίζουν ότι η συμμαχία Πούτιν με Ασία, Ιράν και Βόρεια Κορέα δεν βασίζεται σε κοινές αξίες, αλλά σε συμφέροντα που μπορεί να μεταβληθούν.
Παρά τον πραγματισμό που διέπει αυτή τη συνεργασία, η εικόνα από το Πεκίνο καταδεικνύει ότι ο κόσμος εισέρχεται σε μια νέα πολυπολική εποχή.
Για την Ευρώπη, το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: χρειάζεται να επαναπροσδιορίσει τη θέση της και να ενισχύσει τη στρατηγική της αυτονομία, αν θέλει να διασφαλίσει την ασφάλειά της στο ασταθές διεθνές περιβάλλον.
