Με τις σοβαρές φοροαπαλλαγές που εξήγγειλε ο Μητσοτάκης για τα νέα παιδιά (πλήρης απαλλαγή ως τα 25 χρόνια, συντελεστής 9% στην ηλικιακή περιοχή 25-30), έχει συμβεί το εξής παράδοξο. Τα μεν νέα παιδιά (που τα αφορά άμεσα) έδειξαν πλήρη αδιαφορία, αλλά το μέτρο έτυχε θερμότατης υποδοχής από τις μεγαλύτερες ηλικίες. Ίσως συζητήθηκε πολύ περισσότερο από κάθε άλλη εξαγγελία της ΔΕΘ, ακόμα και από την σταδιακή κατάργηση της προσωπικής διαφοράς, η οποία αφορά παππουδογιαγιάδες που ξημεροβραδιάζονται ασχολούμενοι με την σύνταξή τους.
Τα νέα παιδιά, ειδικά τα κάτω ων 25 χρόνων, δεν έχουν ακόμα επίγνωση του οικονομικού κύκλου στον οποίον εμπλέκονται ως πολίτες. Ενδιαφέρονται ασφαλώς και υπολογίζουν αυτά που βάζουν στην τσέπη, είτε ως σταθεροί εργαζόμενοι, είτε ως περιστασιακοί, είτε ως τροφοδοτούμενοι ακόμα από τους γονείς τους λόγω σπουδών, απέχουν όμως πολύ από τους οικονομικούς επιμερισμούς που κάνει ένας σαραντάρης ή πενηντάρης οικογενειάρχης.
Όπως ο εικοσάρης δεν έχει ακόμα επίγνωση για την ανάγκη πληρωμής ασφαλιστικών εισφορών και της θεμελίωσης χρόνων εργασιακού βίου για την σύνταξη του, δεν έχει επίσης επίγνωση ότι του γίνονται κρατήσεις για την φορολογία (εφόσον είναι μισθωτός), τις οποίες τώρα θα κερδίσει. Όσο για τα περιστασιακά εργαζόμενα νέα παιδιά, προτιμούν τα μαύρα και οι περισσότεροι εργοδότες τους κάνουν το χατίρι ευχαρίστως.
Τις φορολογικές δηλώσεις των πιτσιρικάδων εννιά στις δέκα φορές τις διεκπεραιώνουν οι γονείς τους, οι οποίοι πληρώνουν και τον φόρο (αν υπάρχει) μετά την εκκαθάριση. Αναφέρομαι στην πλειοψηφία, προφανώς θα υπάρχουν και εξαιρέσεις, αλλά στους δέκα εικοσάρηδες που γνωρίζω εγώ και οι δέκα εμπίπτουν σ’ αυτό το μοντέλο. Όπερ μικρή έως καθόλου εντύπωση δεν τους έκανε η φοροβοήθεια Μητσοτάκη ή τέλος πάντων δεν τους έκανε τόση ώστε να αλλάξουν την πολιτική τους άποψη υπέρ της κυβέρνησης.
Συνέβη όμως κάτι άλλο. Η «προσφορά» Μητσοτάκη ταιριάζει γάντι με τα χούγια της Αγίας Ελληνικής Οικογένειας που προσφέρει τα πάντα στα βλαστάρια της, που κάνει το σκ@@ό της παξιμάδι για «να μη λείψει τίποτα από το παιδί». Οπότε οι μεγαλύτεροι, που καταλαβαίνουν τι σημαίνει να μην πληρώνεις φόρο, υποδέχτηκαν το μέτρο απολύτως επιδοκιμαστικά, ως μια χειρονομία της Πολιτείας προς τα παιδιά τους που «κουμπώνει» με την δική τους αντίληψη και πρακτική.
Όχι ότι αυτό άλλαξε το γενικό κλίμα, αναφέρομαι αυτοτελώς στην υποδοχή του μέτρου αυτού από ένα κοινό, στο οποίο οι εμπνευστές προφανώς δεν στόχευαν. Από σπόντα όμως πήραν κάποια «μπράβο» και «συμφωνώ απολύτως». Αν βέβαια θέλετε την προσωπική μου γνώμη για το καθαρά πολιτικό κομμάτι της υπόθεσης, θα ήταν καλύτερα τα χρήματα αυτά να δοθούν σήμερα αλλού και το αφορολόγητο στους νέους να κρατηθεί ως εξαγγελία για τις εκλογές. Τότε, με την κατάλληλη επικοινωνία, θα έφερνε πολιτικό αποτέλεσμα και στις νέες ηλικίες, στις οποίες η ΝΔ πάσχει.
