Τελικά η κ. Καρυστιανού θα κάνει ή δεν θα κάνει κόμμα; Η τελευταία της εκδοχή είναι ότι όλα αυτά που λέγονται και γράφονται περί της δημιουργίας δικού της κόμματος είναι FAKE, που εκπορεύονται «από υποτελή τρολ και κίτρινους δημοσιογράφους που ακολουθούν την συνταγή των αφεντικών τους».
Η προηγούμενη εκδοχή της ήταν ότι «αν δημιουργηθεί κάτι που θα είναι συμβατό με τις σκέψεις μου, εννοείται ότι θα ήμουν μέλος του». Εντάξει, δικό της το μαχαίρι δικό της και το πεπόνι, αυτή αποφασίζει αν θα κάνει, τι θα κάνει και πότε θα (ή δεν θα) το κάνει. Εμείς απλώς καταγράφουμε και μεταφέρουμε κινήσεις, καθέκαστα και πληροφορίες στον κόσμο, για να μάθει τι γίνεται.
Ένα είναι σίγουρο. Με τούτα και με κείνα, τον έχει σβήσει η κ. Καρυστιανού τον Τσίπρα, πριν καν αυτός ξεκινήσει. Και μόνο με την αναμονή «το φτιάχνει - δεν το φτιάχνει», «το ετοιμάζει-δεν το ετοιμάζει», έχει ήδη στείλει στον κουβά το καινούριο εγχείρημα που έχει (ή είχε) στα σκαριά ο Αλέξης. Ουδείς ασχολείται πια με τον πρώην πρωθυπουργό και τα σχέδια του, όλοι καταγίνονται με την κ. Καρυστιανού. Είτε το επιδίωξε η ίδια, είτε όχι, αυτό αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός.
Εδώ είναι το θέμα εν τέλει. Ότι ο πέραν της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ αντιπολιτευτικός χώρος, είναι ένας χυλός που δεν έχει την παραμικρή σταθερά. Μέσα στη φοβερή του αγωνία να βρει μιαν έκφραση, μια εκπροσώπηση, μια προοπτική, μια ηγετική προσωπικότητα, κάτι τέλος πάνων και κάποιον (ή κάποιαν) που θα του δώσει διέξοδο, μετακινείται κάθε βδομάδα προς άλλη κατεύθυνση. Πριν τέσσερις μήνες ήταν στη Ζωή, πριν δυο μήνες μεταπήδησε στον «ανανεωμένο Τσίπρα», τώρα βρίσκεται στην κυρία Καρυστιανού και πάει λέγοντας.
Ανεβοκατεβάζει (θυμικά και δημοσκοπικά) ανθρώπους, κινήσεις, κόμματα, υπό δημιουργία κόμματα, και το κάνει με ρυθμό παιδικής τραμπάλας. Καμιά φορά και ερήμην των ίδιων των ανθρώπων ή των κομμάτων αυτών, που από τη μια μέρα στην άλλη βλέπουν του εαυτούς τους να εκτοξεύονται κι ύστερα να ξαναβουλιάζουν, πριν προλάβουν να αντιληφθούν τι διάβολο τους συμβαίνει.
Γύρω δε απ’ αυτές τις «πρωταγωνιστικές» προσωπικότητες, γίνεται ένας τρομερός (και αυτόχρημα γελοίος χορός) δήθεν «κρίκων» και «στελεχών» και «έμπιστων» και «συμβουλατόρων», που μας φλομώνουν με «έγκυρες» ειδήσεις που αφορούν σενάρια γεμάτα φαντασία, χρονοδιαγράμματα που έχουν τελειώσει, συναντήσεις που ήταν καθοριστικές, χρηματοδότες που πληρώνουν και κέντρα φαιάς ουσίας που καθοδηγούν. Όλα μπούρδες.
Αυτά τα καινούρια πρόσωπα που τριγυρίζουν τους «αρχηγούς», παρέα με παμπάλαια παρηκμασμένα αριστεροδεξιά στελέχη που ψάχνουν επιστροφή, όπως κινούνται νευρωτικά ψάχνοντας ρόλο, θυμίζουν τις μπίλιες του αμερικάνικου μπιλιάρδου όταν (στην έναρξη του παιχνιδιού) τις χτυπάει η άσπρη και πηγαινοέρχονται σαν τρελές πάνω στην τσόχα. Ποιον να πιστέψεις και τίνος την πληροφορία ή την γνώμη να εμπιστευτεί κανείς, μέσα σ’ αυτό τον παρανοϊκό χορό;
Ουαί κι αλλοίμονο μας, έτσι και όλος αυτός ο πολιτικός χυλός βρει τρόπο να κυριαρχήσει. Δεν θα μείνει κολυμπηθρόξυλο στη χώρα…
Υ.Γ. Μου την έπεσε και ο Δημήτρης Παπαδημούλης. Έγραψε ότι αυτοεξευτελίζομαι. Ναι, μα την Παναγία…
