Πολύ θα ήθελα αυτή η χώρα να έχει την οικονομική δυνατότητα να κάνει ένα μεγάλο κοινωνικό πείραμα. Να ανακοινώνει ότι το κράτος από δω και πέρα θα πληρώνει 1.000 ευρώ κάθε μήνα για κάθε νέο παιδί που γεννιέται, μέχρι αυτό να ενηλικιωθεί. Η ελληνική πολιτεία δηλαδή, να αναλάβει ολοκληρωτικά τα έξοδα γέννησης και ανατροφής όλων ανεξαιρέτως των ελληνόπουλων. Θα ήθελα να δω αυτό το πείραμα, όχι για άλλον λόγο, αλλά για να σταματήσει η εύκολη φιλολογία ότι η αντιμετώπιση του δημογραφικού μας προβλήματος είναι πρωτίστως οικονομικό ζήτημα. Αμ δεν είναι, δυστυχώς.
Κι επειδή χρήματα για όλο τον πληθυσμό έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχουν, το πείραμα θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά. Να διαλέξει το κράτος 200 τυχαία να ζευγάρια νέων Ελλήνων και να υπογράψει μαζί τους μια σύμβαση ότι αναλαμβάνει πλήρως τα έξοδα όσων παιδιών γεννήσουν εφεξής, μέχρι αυτά να γίνουν 20 χρονών. Με βάση τον τρόπο που σκέφτονται και ζουν τα δικά σας παιδιά ή όσους νέους και νέες ξέρετε στον περίγυρο σας, τι πιστεύετε; Πόσα απ’ αυτά τα νέα ζευγάρια θα έκαναν παραπάνω παιδιά απ’ όσα ήδη έχουν (αν έχουν) ή πόσα απ’ αυτά τα ζευγάρια θα έμπαιναν στους καταλόγους των τρίτεκνων; Εγώ σας λέω ελάχιστα ή και κανένα.
Μην το πολυβασανίζετε με απλοϊκές θεωρίες για την αντιμετώπιση του δημογραφικού. Μην εναποθέτετε τις ελπίδες σας για ανά(σ)ταση του ελληνικού έθνους σε εξαγγελίες πρωθυπουργών από την ΔΕΘ ή σε υποσχέσεις αντιπολιτεύσεων που τρυγούν τα λεφτόδεντρα τους.
Τέτοιες προτάσεις κινούνται στον άξονα που στην μια άκρη του έχει το ατελέσφορο και στην άλλη το απολύτως απραγματοποίητο. Ειδικά για το δημογραφικό μας πρόβλημα, προσωπικά είμαι τραγικά απαισιόδοξος. Φοβούμαι πως έχει πάρει τέτοια τροπή, που η αρνητική του συνέχεια είναι νομοτελειακή.
Εμείς οι Έλληνες ζήσαμε σκλαβιές αιώνων που μας καθήλωσαν, πολέμους που μας ξετίναξαν, καταστροφές που μας ισοπέδωσαν, επαναστάσεις που μας αποδεκάτισαν, εμφυλίους που μας ρήμαξαν, φτώχειες που μας γονάτισαν, μεταναστεύσεις που μας απομείωσαν. Παρά ταύτα όμως, καταφέραμε να μεταφέρουμε την φύτρα μας, την γλώσσα και την θρησκεία μας ως το 2025.
Όμως τώρα, διαθέτοντας πλέον και κρατική οντότητα, όντας ιστορικά σε πολύ καλύτερο σημείο από άλλες περιόδους, πήραμε ξάφνου μια υπόγεια συλλογική απόφαση να σβήσουμε αργά-αργά από τα κιτάπια της Ιστορίας. Στην πράξη, υλοποιούμε το αρχαίο γνωμικό «εμού θανόντος, γαία πυρί μιχθήτω», που θα πει «όταν πεθάνω εγώ, ας καεί το σύμπαν».
Τα νέα παιδιά και ζευγάρια σήμερα, είτε σκέφτονται να μην κάνουν καθόλου παιδιά, είτε σκέφτονται να κάνουν μόνο ένα κι αυτό κοντά στην ηλικία των 40. Για τον τριαντάρη και την τριαντάρα, η τεκνοποίηση απλώς είναι εκτός σχεδίου της ζωής τους. Και για οικονομικούς λόγους, αλλά περισσότερο για κοινωνικούς και επαγγελματικούς. Η σημερινή γενιά των εικοσάρηδων και τριαντάρηδων έχει αποφασίσει να περάσει την ζωή της όχι διακονώντας τον δύσκολο και επώδυνο ρόλο του γονιού, αλλά απολαμβάνοντας κατά το δυνατόν την δική της ζωή. Εκεί είναι το κουμπί, που δεν γυρίζει με δυο επιδόματα από το βήμα της ΔΕΘ.
(Αύριο: Το δημογραφικό στην Κίνα, στην Ευρώπη, στις μουσουλμανικές χώρες)
