Οταν η χρυσόσκονη που στολίζει τον παγκόσμιο πρωταθλητή ή τον Ολυμπιονίκη ξεθωριάσει με τα χρόνια, εκείνο που μένει είναι ο άνθρωπος. Η προσωπικότητα, τα υπέρ του, οι αδυναμίες του, η παιδεία του, ο χαρακτήρας, η μόρφωση, οι αξίες που κουβαλάει, οι φιλοδοξίες του και όσα κρύβονταν στα «καλά χρόνια» πίσω από τα μετάλλια, τις διακρίσεις, τα χαμόγελα, τις πανηγυρικές δηλώσεις και τη «δόξα της πατρίδας».
Η ιστορία με τις καταγγελίες της Μπεκατώρου ήρθε να αποκαλύψει πολλά και ενδιαφέροντα που κάτω από άλλες συνθήκες δεν θα αντιλαμβανόμαστε ίσως ποτέ. Εβγαλε στην επιφάνεια, για να το πώ σχηματικά, τους Κακλαμανάκηδες από τη μια και τους Μπουντούρηδες από την άλλη. Ιδια η αθλητική τους αξία και προβολή, αλλά τόσο διαφορετικές οι προσεγγίσεις του καθενός.
Μόλις έσκασε το θέμα, ο Κακλαμανάκης μπήκε με θάρρος μπροστά κι άρχισε να σκαλίζει πράγματα για να βρει ότι... ναι, υπήρχε κι ένα κοριτσάκι 11 χρονών που κάποτε είχε την ίδια αντιμετώπιση με τη Σοφία, κάποιοι ήξεραν αλλά κανείς δεν μίλησε. Αντίθετα, ο Μπουντούρης εμφανίστηκε τίγκα στην καφενειακή βεβαιότητα πως η Μπεκατώρου «ενέδωσε, άνοιξε την πόρτα και μπήκε μόνη της»!
Πίσω από τέτοια προβεβλημένα πρόσωπα στοιχίζονται πολλοί και διάφοροι. Αλλοι έτοιμοι να υιοθετήσουν το οτιδήποτε χωρίς να το ψάξουν, αρκεί να ταιριάζει στα όσα έμαθαν να πρεσβεύουν. Αλλοι επειδή αντιλαμβάνονται την αλήθεια με την κοινή λογική, καθώς ξέρουν και από το περιβάλλον τους ότι τέτοια γίνονται και παραγίνονται αλλά ούτε το 10% δεν βγαίνει στο φως. Και μια μεγάλη μερίδα παραμένει κολλημένη στην άποψη πως «αν δεν τα ήθελε, δεν θα τα πάθαινε», παραμένοντας δύσπιστη, καθώς «έχουν δει πολλά τα μάτια μας». Κομμάτια όλοι μιας κοινωνίας βουτηγμένης σε αντιφάσεις που τις συναντάμε καθημερινά σε κάθε μας βήμα.
Ο καθένας, επομένως, πορεύεται και τοποθετείται με την ηθική του, με την οπτική από την οποία κρίνει και κυρίως με τις ευαισθησίες του -ειδικά στο συγκεκριμένο κομμάτι που ξεφεύγει από τα όρια του αθλητισμού και απλώνεται παντού.
Πέρα απ αυτά, όμως, το βασικό θέμα παραμένει. Κι έχει να κάνει με το γεγονός ότι σ ένα κόσμο γεμάτο στερεότυπα, προκαταλήψεις και απόλυτες αλήθειες, το πιο δύσκολο πράγμα παραμένει να βρει η οποιαδήποτε το θάρρος να φτάσει μια τέτοια υπόθεση ως το τέλος, ξέροντας πως οι συντριπτικά περισσότερες πιθανότητες είναι να πέσουν πάνω της και να την ξεσκίσουν. Ας θυμηθούμε και πώς ήταν η κατάσταση 20 χρόνια πριν. Αυτό και ως απάντηση στο άλλο μεγάλο ερώτημα των ημερών: «γιατί τώρα και όχι τότε».
