Της Βάσως Κόλλια
Μια φωτογραφία ήταν αρκετή για να μας προσγειώσει και πάλι στην πραγματικότητα μας. Την ελληνική, μοναδική πραγματικότητα. Αυτήν που δεν θα μας επιτρέψει, αν συνεχίσουμε έτσι τον βίο μας, να βγούμε από τα μνημόνια και να σταθούμε στα πόδια μας ως μια αξιοπρεπής και δημιουργική χώρα η οποία δεν θα είναι μονίμως στην γκρίνια, την καχυποψία και τη μιζέρια.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης φωτογραφήθηκε με την κόρη του Δάφνη και τις φίλες της.
Ε και; Μια φυσιολογική, κανονική στιγμή ενός ανθρώπου που είναι πατέρας!
Αυτά σε μιαν άλλη πολιτική κοινωνία.
Όχι εδώ, γιατί εδώ ζουν οι Νεφελίμ και οι Ελοχίμ μεταξύ άλλων που επιβουλεύονται το κακό μας ως έθνους... και τα μνημόνια που δεν είναι μνημόνια γιατί είναι αριστερά και κατά συνέπεια καλά!
Για τα ελληνικά πολιτικά ήθη η γλυκιά αυτή κίνηση ενός πατέρα ήταν αρκετή για να αρχίσει η παραπολιτική η ανοησία και η αισχρότητα θα τολμούσα να πω.
Από τη μια, αυτοπροσδιοριζόμενος ως δημοσιογράφος ανεβάζει στο twitter του το εξής παλαβό και αισχρό: «Δεν υπονοώ κάτι, αλλά τι δουλειά έχει ο Μητσοτάκης να κάνει παρέα με τις ανήλικες φίλες της κόρης του;»
Από την άλλη καλός και έγκυρος δημοσιογράφος ανακαλύπτει ένα χέρι στη φωτογραφία το οποίο περισσεύει! Δεν ανήκει σε κάποια από τα κορίτσια. Άρα κάποιον ο Μητσοτάκης έσβησε από τη φωτογραφία. Αν πράγματι είναι έτσι, δεν σκέφτεται το απλό, το αυτονόητο ότι μπορεί να μην είχε ο Μητσοτάκης την άδεια του κοριτσιού ή των γονιών του για να δημοσιεύσει τη φωτογραφία στον προσωπικό του λογαριασμό στα social media.
Αρχίσαμε έτσι λοιπόν τη συνωμοσιολογία. Ποιος είναι αυτός/ή και γιατί έκανε φωτομοντάζ ο Κυριάκος;
Και αναρωτιέσαι πόσο πιο κάτω μπορεί να έχει ο κατήφορος του πολιτικού μας συστήματος;
Κάθε στιγμή αποδεικνύεται πλέον πως η κρίση που βιώνουμε δεν είναι μόνον οικονομική. Αν ήταν μόνον οικονομική θα είχε τελειώσει εδώ και αρκετό καιρό, όπως συνέβη και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες που μπήκαν σε μνημόνια.
Είναι κρίση αξιών και αρχών. Κρίση πολιτισμού, παιδείας και ηθικής. Και γι''αυτό έχουμε την ευθύνη όλοι μας. Άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο. Όμως, το παράδειγμα, πάντα σε όλες τις εποχές το δημιουργούν οι ηγεσίες: η πολιτική, η πνευματική, η καλλιτεχνική, η επιχειρηματική, η θρησκευτική ... Και η κοινωνία ακολουθεί.
Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι ένα. Είναι ένα σύνθετο παζλ από πολλά μικρά και μεγάλα προβλήματα. Προβλήματα όχι κατά βάση τεχνικά ή μάλλον απλά τεχνοκρατικά αλλά πολιτικά. Η ελληνική κοινωνία έχει πλήρως αποσυντεθεί, ψάχνοντας από κάπου να πιαστεί γιατί έχει χάσει τα όνειρα της, το αύριο της. Νοιάζεται μόνον για την καθημερινή της επιβίωση. Για αυτό και δεν αντιδρά σε αυτές τις τρισάθλιες συμπεριφορές που έρχονται να καλύψουν την κενότητα του πολιτικού λόγου, και την απουσία της πολιτικής πρότασης.
Η μόνη διέξοδος από την κατάσταση που δημιουργήσαμε είναι η επιστροφή σε μια πολιτική ουσίας που θα λύνει τα προβλήματα των πολιτών στην πράξη. Μια πολιτική που όχι μόνον εφαρμόζει, αλλά και αλλάζει τους κανόνες. Μια πολιτική που ανήκει στην κοινωνία, που επιτέλους θα καταπολεμήσει τη διαφθορά, τη διαπλοκή, τη γραφειοκρατία, την κλεπτοκρατία, τη μετριοκρατία, τη λογική του ρουσφετιού, του βολέματος, του κολλητού, του «κονέ», της αναξιοκρατίας και της νεοελληνικής μαγκιάς που επιχειρεί να καταστήσει τη νομιμοφάνεια καθημερινή πρακτική.
Μια πολιτική που ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει και μπορεί να μετουσιώσει σε πράξη με συμμέτοχο την ελληνική κοινωνία. Η κοινωνία μας το έχει ανάγκη, το αναζητά και είναι βέβαιο ότι θα δουλέψει σκληρά για να φύγουμε από αυτήν την σαπίλα, από αυτόν τον πάτο.
