Ο διαγωνισμός του καζίνο και γιατί αλλάζει τα δεδομένα στην αγορά

Ο διαγωνισμός του καζίνο και γιατί αλλάζει τα δεδομένα στην αγορά

Μία από τις σκιές των προηγούμενων ετών, κύριε Πρόεδρε, ήταν οι διαγωνισμοί με τη συμμετοχή ενός και μόνο διαγωνιζομένου. Έπαιρναν τον φάκελο 4-5, έφταναν μέχρι το στάδιο 2-3 και τελικά στην κούρσα συμμετείχε μόνον ένας. Δεν ήταν ωραίο ως θέαμα. Και άφηνε μια βαριά αίσθηση αδιαφάνειας, ακόμη κι αν ήταν το αποτέλεσμα μιας σύμπτωσης. Η αίσθηση που δημιουργούσε ο ένας και μόνο μονομάχος μέσα στο κατάμεστο γήπεδο ήταν ότι το παιχνίδι ήταν στημένο. Ο διαγωνισμός για το καζίνο δείχνει ότι δεν πέσατε στην ίδια παγίδα. Δύο διαγωνιζόμενοι, δύο προσφορές. Και απ' ό,τι είπε ο Άδωνις, πλήρης διαφάνεια σε όλα!

Είναι πολύ σημαντικές αυτού του είδους οι «λεπτομέρειες». Για πολλούς που παρακολουθούν τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα, αυτή είναι η ουσία! Το γεγονός, δηλαδή, ότι τις περισσότερες φορές η τράπουλα στο παιχνίδι ήταν σημαδεμένη. Ανεξάρτητα από το αν αυτό ήταν πραγματικό ή όχι, εκείνο που πολλές φορές μετράει είναι η αίσθηση. Και δεν υπάρχει σοβαρός παίκτης στο εξωτερικό που θα θελήσει να μπει σε μια περιπέτεια, να παίξει μια κρίσιμη παρτίδα πόκερ γνωρίζοντας ότι η τράπουλα είναι σημαδεμένη.

Η κυβέρνησή σας, κύριε Πρόεδρε, έκανε φιλότιμες προσπάθειες για να υπάρξουν δύο προσφορές. Κι αυτό διότι ο ένας από τους δύο διαγωνιζομένους, η Hard Rock Cafe, χρειάστηκε χρόνο για να μπορέσει να συμμετάσχει στον διαγωνισμό και να δώσει τελικά προσφορά. Κι έγιναν παρεμβάσεις όχι μόνο με τον χρόνο, αλλά και σε άλλα θέματα που υπήρχαν στον αρχικό διαγωνισμό και αφορούσαν την απαιτούμενη εμπειρία στη διαχείριση αντίστοιχων έργων, ζητήματα φορολογικής έδρας κ.λπ.), προκειμένου να μπορέσει τελικά η HRC να υποβάλει προσφορά. Έτσι έπρεπε να γίνει. Δύο διαγωνιζόμενοι είναι ένας κανονικός διαγωνισμός. Κι αυτό θα το αντιληφθούμε όλοι στον επόμενο διαγωνισμό. Όταν οι ξένοι επενδυτές καταλάβουν ότι το περιβάλλον έχει αλλάξει, ότι δεν χρειάζεται να «περάσει» κάποιος από τον πάγκο για να κάνει δουλειά στην Ελλάδα, τότε να είστε σίγουρος ότι η χώρα θα έχει ήδη κάνει τη μισή διαδρομή προς την έξοδο από την κρίση.

Στην Ελλάδα της κρίσης είχαμε ιδιωτικοποιήσεις με έναν μόνο ενδιαφερόμενο και ξένες επενδύσεις που είχαν όλες τους το χαρακτηριστικό της συμμαχία τους με μία από τις μεγάλες επιχειρηματικές οικογένειες της χώρας. Με μικρό ποσοστό οι Έλληνες. Τι κέρδος μπορεί να προσδοκά κάποιος από μία επένδυση στην οποία δεν έχει το management; Με τι δεσμεύσεις και ποιες προϋποθέσεις;

Όταν βρεθήκατε στο Παρίσι, κύριε Πρόεδρε, όταν ακόμη ήσασταν στην αντιπολίτευση, σε μία εκδήλωση με επενδυτές, σας ρώτησε κάποιος αν είναι υποχρεωτικό να βρει Έλληνα συνέταιρο για να επενδύσει στην Ελλάδα. Κι εσείς του είπατε «όχι». Ότι αρκούσε να κάνει την επένδυση. Θυμάστε την ανακούφιση που υπήρξε στην αίθουσα…

Η διαφάνεια, η γραφειοκρατία, η ανομία, αυτά είναι τα προβλήματα των ξένων στην Ελλάδα. Τα νταβατζιλίκια απεχθάνονται, και αυτός είναι ένας από τους βασικότερους λόγους για τους οποίους η χώρα μας είναι στον μαυροπίνακα. Δύο διαγωνιζόμενοι, ένας κανονικός διαγωνισμός! Να είστε σίγουρος ότι αυτό θα λειτουργήσει υπέρ της χώρας. Θα αλλάξει σημαντικά το κλίμα. Την αίσθηση που υπάρχει στο εξωτερικό για το πώς γίνονται οι δουλειές στην Ελλάδα.

Δεν τελειώσαμε! Υπάρχει ένα ακόμη κρίσιμο στάδιο. Εκείνο του ανοίγματος των προσφορών. Εκεί όπου πρέπει να ελεγχθούν τα πάντα: τα νομιμοποιητικά έγγραφα, οι εγγυήσεις που συνοδεύουν την οικονομική προσφορά. Ο Άδωνις Γεωργιάδης, ένα από τα καλύτερα στελέχη της κυβέρνησής σας, αποτελεί από μόνος του εγγύηση ότι όλα θα γίνουν με τον ορθό τρόπο. Πολλές φορές το πρόβλημα των πρωθυπουργών δεν είναι ότι δεν έδωσαν τις σωστές οδηγίες στους υπουργούς τους, αλλά ότι οι υπουργοί τους «παράκουσαν». Είναι σημαντικό, λοιπόν, το γεγονός ότι σε ένα τόσο κρίσιμο θέμα ο Άδωνις εγγυάται προς όλους ότι δεν θα γίνουν χατίρια οποιουδήποτε είδους και ότι θα υπάρξει πλήρης διαφάνεια και απόλυτη τήρηση της νομιμότητας.

Πριν κλείσουμε και το σημερινό μας σημείωμα, κύριε Πρόεδρε, θέλω να σας επισημάνω ένα από τα παλαιότερα «κόλπα» στο Φαρ Ουέστ. Σκεφτείτε, λοιπόν, ότι υπάρχει μία εξαιρετικά μεγάλη οικονομική προσφορά, την οποία δεν μπορεί να ακολουθήσει κάποιος άλλος. Το αμέσως επόμενο ερώτημα είναι αν αυτά τα λεφτά, που έδιωξαν τα υπόλοιπα «τσακάλια» από το πλάνο, υπάρχουν. Ή αν προσφέρθηκαν και πλέον αναζητούνται! Κάτι, δηλαδή, που συνέβη και στην περίπτωση της Εθνικής Ασφαλιστικής. Φαντάζομαι, λοιπόν, ότι οι αρμόδιες υπηρεσίες θα δώσουν ιδιαίτερο βάρος στις εγγυήσεις που συνοδεύουν τις δύο οικονομικές προσφορές.

Τελευταία σημείωση, για να μην το ξεχάσουμε: Δεν μπορεί, κάτι συμβαίνει στο κόμμα του Αλέξη Τσίπρα. Αφού αρνήθηκαν να κυρώσουν στη Βουλή τις συμφωνίες που υπέγραψε ο Αλέξης ως πρωθυπουργός για τους υδρογονάνθρακες, τώρα βάλλουν κατά του διαγωνισμού για το καζίνο που προκήρυξε η δική τους κυβέρνηση!

Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]

Στηρίζουμε τον Κυριάκο, ελέγχουμε την εξουσία. Εμένα μου αρέσει αυτό. Άλλοι στήριζαν την αλλαγή, εμείς τον Κυριάκο! Ξέρω, θα είμαστε και δυσάρεστοι. Και η εξουσία δεν είναι φίλη με τους δυσάρεστους. Αλλά δεν ψάχνουμε φίλους. Ανθρώπους να προχωρήσουν τις μεταρρυθμίσεις αναζητούμε...

Όσοι θέλετε να το διαβάσετε νωρίτερα στον Φιλελεύθερο που κυκλοφορεί το πρωί στα περίπτερα.