Η γκρίνια ακούγεται, η κούραση υπάρχει και η αισιοδοξία προβάλλει δειλά-δειλά. Το γεγονός πως εισερχόμαστε, χωρίς αμφιβολία, στην τελική ευθεία για την λήξη του συναγερμού αναμφίβολα δίνει ελπίδα στους πολίτες.
Πολιτικά πώς αποτιμάται μέχρι στιγμής η κατάσταση; Γιατί, σε τελική ανάλυση, αυτό μας ενδιαφέρει όλους όσοι ασχολούμαστε, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, με την πολιτική.
Όπως φανέρωσε η δημοσκόπηση της ALCO η κυβέρνηση περνά και αυτή την δοκιμασία αβρόχοις ποσί. Περνά και βγαίνει αλώβητη μέσα από μια περίοδο που είχε πολλά και σημαντικά γεγονότα τα οποία προκάλεσαν εντάσεις, αντιπαραθέσεις και πόλωσαν ακόμα πιο πολύ την κατάσταση. Γιατί συνέβη αυτό;
Γιατί οι πολίτες δεν κρίνουν μια κυβέρνηση από τις επιδόσεις της σε έναν μόνον τομέα. Δεν βαθμολογούν μονοθεματικά. Αξιολογούν την γενική εικόνα που βλέπουν, ενώ καταγράφουν την δυσαρέσκεια τους στους επί μέρους τομείς, όπως π.χ. στον τομέα της αντιμετώπισης της πανδημίας, στην πρόσφατη δημοσκόπηση. Όμως και σε αυτήν την περίπτωση συγκρίνουν καταστάσεις. Οι πολίτες παρατηρούν τι συμβαίνει και στον υπόλοιπο κόσμο. Βλέπουν δηλαδή αν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στην πατρίδα μας στην αντιμετώπιση του covid 19, οφείλονται σε κυβερνητικούς χειρισμούς ή αν τα ίδια προβλήματα, και ακόμα πιο οξυμμένα, αντιμετωπίζουν όλες οι χώρες της ΕΕ. Πλέον, στην εποχή του διαδικτύου, υπάρχει πληροφόρηση. Η παραπληροφόρηση και η διαστρέβλωση, απ΄ όπου και αν προέρχονται, τάχιστα αποκαλύπτονται.
Επί πλέον οι πολίτες όταν κρίνουν μια κυβέρνηση, κρίνουν ταυτοχρόνως και την αντιπολίτευση, μείζονα και ελάσσονα. Και έτσι, έχοντας διαμορφώσει μια συνολική εικόνα, τοποθετούνται. Αν λοιπόν, συνεκτιμήσουμε όλα τα παραπάνω, αντιλαμβανόμαστε νομίζω γιατί η κυβέρνηση δεν υφίσταται απώλειες σε όλες τις δημοσκοπήσεις.
Στο επίμαχο ζήτημα της αντιμετώπισης της πανδημίας οι πολίτες εκτιμούν πως δεν υπήρξε ποτέ και από κανένα, από το ξεκίνημα της κρίσης πριν από ένα χρόνο, μια αξιόπιστη αντιπρόταση. Διάφοροι γραφικοί, αφού στην αρχή μας είπαν πως πρόκειται για μορφή γρίπης και ως εκ τούτου δεν χρειάζονται μέτρα, στην συνέχεια, όταν διαψεύσθηκαν, έκαναν στροφή 180 μοιρών και άρχισαν να παριστάνουν τις Κασσάνδρες. Συναντήθηκαν με ένα κοινό με έντονη προδιάθεση για «ψεκασμό» και σήμερα γίνονται δήθεν προμηθείς της πανδημίας. Στο μεταξύ, με τις ανοησίες τους, συνέβαλαν, στην ήττα ενός αμερικανού προέδρου προκαλώντας την χλεύη της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας.
Η ελληνική κυβέρνηση, όπως όλες οι κυβερνήσεις δημοκρατικών κρατών, κινείται πάνω στη λογική του «βλέπουμε και κάνουμε», γιατί δεν υπάρχει άλλη λογική. Σε έναν ιό που μεταλλάσσεται και σε μια κοινωνία που δεν είναι θωρακισμένη με εμβολιασμούς, δεν μπορούν να υπάρξουν μακροπρόθεσμοι σχεδιασμοί. Θα μείνουν στα χαρτιά και θα ξεπεραστούν από τα γεγονότα.
Οι πολίτες δεν είναι ανόητοι. Δεν παρασύρονται από περιθωριακές παρεούλες και τυχοδιωκτικές πολιτικές. Οι συγκεντρώσεις της Αριστεράς μαζεύουν «συγγενείς και φίλους». Τίποτα παραπάνω. Και όταν τερματιστεί αυτή η υγειονομική κρίση, δεν θα γίνει μόνον το «ταμείο», αλλά συγχρόνως θα αξιολογηθούν και οι πολιτικές της επόμενης ημέρας που θα καταθέσουν κυβέρνηση και αντιπολίτευση, καθώς και οι ελπίδες που θα ξεπηδήσουν μέσα από αυτές τις πολιτικές. Μετά το τέλος κάθε δύσκολης περιόδου αυτό που μετρά είναι η ελπίδα και ποιος την προσφέρει πιο αξιόπιστα.
