Του Γαβριήλ Χ. Σερέτη
Η στρατηγική άλωσης του καπιταλισμού «από τα μέσα», εξακολουθεί, παρά τα φαινόμενα, να είναι γραμμένη στο πολιτικό DNA του Α. Τσίπρα. Πολιορκητικός κριός, αυτή τη φορά, μια όμορφη επιστήμων. Με πλούσιο βαλάντιο, όπως αρμόζει στην επιχείρηση. Τόπος διεξαγωγής, το Παρίσι και συγκεκριμένα το 16ο διαμέρισμα, στη δεξιά όχθη του Σηκουάνα, που θεωρείται, και δικαίως, το αριστοκρατικότερο της Πόλης του Φωτός. Το Τροκαντερό, το δάσος της Βουλώνης, το Παρκ ντε Πρενς, το Ρολάν Γκαρός, πρεσβείες και ιδιωτικά παλάτια, βρίσκονται στην επικράτεια του.
Ιστορικά, αυτό το «καρτιέ μπουρζουά», το «γκέτο των πλουσίων» για το κοινωνικό υποσυνείδητο, αλλά και για τα δημόσιο ταμείο, καθώς η πλειονότητα των κατοίκων καταβάλλει φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας, αποτελεί πολιτικό «κάστρο της Δεξιάς». Αν και «κλειστό» πίσω από ιδιωτικές οδούς και μυστικούς κήπους, σε ποσοστό ρεκόρ για ολόκληρο το Παρίσι. Η Ράνια Αντωνοπούλου, κομψή όπως πάντα, θα κατηφορίσει την εμβληματική avenue Foch, δίπλα στην Αψίδα του Θριάμβου, και στο 68 της οδού Pergolese θα ενημερωθεί από τον σοφέρ, «φτάσαμε». Η παραλληλόγραμμη ένδειξη της οδού θα λέει Villa Said και στην κλειστή καγκελόπορτα, στην αφετηρία του 7,5 μέτρων πλάτους «στενού», η ευειδής πανεπιστημιακός θα διαβάσει στα γαλλικά τη λέξη «Αδιέξοδο». Το χαμόγελό της προς τους αστυνομικούς της υπηρεσίας προστασίας υψηλών προσώπων, εκτός από το savoir vivre, στην κυριολεξία, θα σηματοδοτήσει και το μήνυμα: «Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα», πόσο μάλλον στη σοσιαλιστική.
Το μοναδικό βάρος που θα νιώσει στις καλλίγραμμες πλάτες της θα είναι αυτό της Ιστορίας, ακόμα κι αυτού του «μυστικού» καταφυγίου, αντιστρόφως ανάλογο των 200 μέτρων μήκους του. Του δρόμου που πήρε το όνομά του από τον Αιγύπτιο αντιβασιλέα Σαΐντ Πασά, για τη βοήθεια που προσέφερε στον Φερντινάν Ντε Λεσέψ όταν κατασκεύασε τη διώρυγα του Σουέζ. Του δρόμου που, μεταξύ άλλων, φιλοξενεί το αρχοντικό του Πιερ Λαβάλ, πρωθυπουργού της αφοσιωμένης στους ναζί κατοχικής κυβέρνησης του Βισύ, αυτό του αντικομμουνιστή νομπελίστα Ανατόλ Φρανς, ένα από τα «παλάτια» της οικογένειας του Μπασάρ αλ Ασαντ, πρεσβείες και προξενεία.
Επιτέλους, ύστερα από τόσες περιπέτειες, την αχαριστία των ανθρώπων που δεν αναγνώρισαν το έργο της και πιάστηκαν από ένα τόσο δα επίδομα, η Ράνια Αντωνοπούλου, βρίσκεται στο νέο απόκτημα του πολιτικού της «πόθεν έσχες». Στο 15 της Villa Said, εκεί όπου στεγάζεται η έδρα της μόνιμης ελληνικής αντιπροσωπείας στον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ).
Τα επικριτικά σχόλια τα πήρε ο Σηκουάνας...
Σε μια τριώροφη μονοκατοικία που καταχωρίζεται στον επίσημο κατάλογο με τα ιστορικά κτίσματα του Παρισιού, με γύψινα μοτίβα στο ταβάνι, μπουαζερί και ένα εξαιρετικό υαλογράφημα με τον βασιλιά Ερρίκο τον Β'. Στο κτίριο όπου λέγεται ότι κατέλυσε ο Ελευθέριος Βενιζέλος μετά την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών και αγόρασε το ελληνικό κράτος από έναν Ιρανό πρίγκιπα, ο οποίος με τη σειρά του το είχε αποκτήσει από τη χήρα του Λαβάλ, που είδε τον άνδρα της στο απόσπασμα για την «προσφορά» του στον Χίτλερ.
Από το λαμπρό αυτό κτίριο θα προσφέρει, πλέον, τις εθνικές υπηρεσίες της. Με απόφαση του ανθρώπου που μπέρδεψε τους αντιπάλους του ως δήθεν επικριτής της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ, την οποία, σε μια πιρουέτα για το ανθολόγιο της παρέλκυσης, χαρακτήριζε «επιτομή του νεοφιλελευθερισμού». Τις ικανότητες αυτού του ριζοσπάστη εκείνη τις είχε διακρίνει έγκαιρα. Μέλος του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Υόρκης, πολιτικά ερωτευμένη μαζί του, τον βοήθησε να ανοίξει υπερατλαντικές πόρτες, να «αλώσει» την κοιτίδα της οικονομικής εκμετάλλευσης σε βάρος των εργαζομένων και να εκκινήσει την πορεία του προς την αλλαγή των παγκόσμιων συσχετισμών. Με μια ομιλία ενώπιον ενός ιδιαιτέρως απαιτητικού κοινού που στοιβάχτηκε στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, από τα λίκνα του αμερικανικού establishment, προκειμένου να ακούσει τον άσημο νεαρό, ο οποίος, λάβρος, έστελνε στην πυρά τις ευρωπαϊκές πολιτικές που, με τη σειρά τους, χαρακτήριζαν «δρόμο για την κόλαση» την επιλογή Ομπάμα να αυξήσει τα ελλείμματα για να αναχαιτιστεί η αύξηση της ανεργίας. Τώρα, θα καρπωθεί το αντάλλαγμα, την εξαργύρωση, λένε κάποιοι κακοπροαίρετοι, που επιμένουν να βάζουν πάνω από όλα το χρήμα.
Ο στόχος αυτή τη φορά δεν είναι άλλος από την ανάπτυξη, καθώς, και με δική της θεωρητική-πολιτική συνεισφορά, η ανεργία, η σύγχρονη αυτή μάστιγα του νεοφιλελευθερισμού, έχει ήδη δαμαστεί. Μέσω «μακιγιαρισμένων» επιδοτούμενων, χαμηλά αμειβόμενων θέσεων οκτάμηνου «παρκαρίσματος» σε Δήμους. Υστερα από συνεχείς, προσωπικές επαφές, επίσημες και παρασκηνιακές, με τους αιρετούς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Συνεχίζοντας ουσιαστικά, τη λογική του «παλιού καθεστώτος», σύμφωνα με την οποία η πρόσληψη ανέργων σε ειδικά προγράμματα αποτελούσε αγαπημένο εργαλείο τοπικών παραγόντων για πελατειακές σχέσεις. Μεταγγίζοντας με ανθρώπινο δυναμικό τη διαφθορά που «άγγιζε διαχρονικά όλες τις βαθμίδες της δημόσιας διοίκησης, από την Τοπική Αυτοδιοίκηση μέχρι το ίδιο το υπουργείο Εργασίας». Αλλά δεν πειράζει. Αρκούν τα Greek statistics. Για το brain drain ούτε λόγος. Πόσο μάλλον για την υλοποίηση του αείμνηστου «Προγράμματος της Θεσσαλονίκης».
Ο «Ρήγας» και το παράλληλο νόμισμα
Η επιλογή της διανοούμενης Πατρινιάς για αυτή την καταλυτική ως προς την ολοκλήρωση του «σχεδίου» θέση αποτελεί το αποτέλεσμα εγκύκλιων σπουδών που πραγματοποίησε στο άντρο του καπιταλισμού, ύστερα από μια σύντομη αλλά μαχητική παρουσία στις μαθητικές διαμαρτυρίες της Μεταπολίτευσης (όπως και ο μετέπειτα πολιτικός της προϊστάμενος), ως μέλος της οργάνωσης «Ρήγας Φεραίος». Αποτέλεσμα των ιδεών που τις εμφύτευσε ο μαρξιστής οικονομολόγος Σάικ αλλά και η εντρύφηση στον τρόπο με τον οποίο η ισότητα των φύλων επηρεάζει τα μακροοικονομικά δεδομένα. Ιδέες που μοιράστηκε με τον σύζυγό της, Δ. Παπαδημητρίου. Τον συνεφευρέτη του «παράλληλου» νομίσματος, της εξόδου της χώρας από το ευρώ. Μέλος, όπως και η ίδια, της παρέας του «plan Β», των παιγνίων και των εφόδων στα Νομισματοκοπεία που στοίχισαν δεκάδες δισ. στη χώρα.
Η... Τίνα Μπριμπίλη του ΣΥΡΙΖΑ
Η «Νεοϋορκέζα», όπως την προσφωνούσαν οι «σύντροφοί» της, δεν θα δυσκολευτεί να γίνει... Παριζιάνα. Η Τίνα Μπιρμπίλη του ΣΥΡΙΖΑ, η τρόπον τινά «κηπουρός του Αλέξη», θα υποβοηθηθεί από τον παχυλό μισθό -αντίστοιχος πρέσβη- τα έξοδα παράστασης και τις λοιπές προσαυξήσεις οι οποίες κάνουν το σκανδαλώδες μηνιαίο επίδομα ενοικίου των 1.000 ευρώ για το αμαρτωλό διαμέρισμα στο Κολωνάκι, που την εξανάγκασε σε παραίτηση, να μοιάζει με απλή οδοντόκρεμα.
Σε κάθε περίπτωση, πέρα από το κοσμοπολίτικο παρελθόν της και τα κινητά και ακίνητα του έτερου «Αμερικανού εκατομμυριούχου του ΣΥΡΙΖΑ», στην ώρα ανάγκης θα τη βοηθήσουν το ισχυρό προσωπικό χαρτοφυλάκιο των 340.000 δολαρίων σε μετοχές και καταθέσεις, κυρίως σε ιδρύματα του εξωτερικού, αλλά και η ενισχυμένη σχέση με την κτηματαγορά, όπως αποδεικνύει και η κατοχή αρκετών ακινήτων σε Ελλάδα και ΗΠΑ. Συντροφιά στη νέα της προσπάθεια να αντιμετωπίσει τη χαμένη στη μεγαλοαστική αίγλη των εκατοντάδων τετραγωνικών της νέας στέγης επαναστατικότητά της, θα είναι η ζωντανή ζωφόρος από περίτεχνες προσόψεις που θα αντικρίζει ανοίγοντας τα πίσω από βαριές κουρτίνες παράθυρά της. Ο οδηγός και ο σεφ που λέγεται ότι δικαιούται. Αν και πιθανότατα δεν θα χρειαστεί να προετοιμάσει κοκκινιστό κοτόπουλο, σπιτική σπανακόπιτα, φάβα Σαντορίνης και καραμελωμένα κρεμμύδια, όπως η σύζυγος προκατόχου της κατά τη διάρκεια των πρώτων συναντήσεων με την τρόικα, οι οποίες έλαβαν χώρα στο ίδιο κτίριο. Τώρα, εκείνη, ως εκφραστής της μεταμνημονιακής μέρας, θα απολαμβάνει ελεύθερα, με έξοδα του λαού και στο όνομα των θυσιών του, την υλοποίηση του επόμενου στόχου: της κάθαρσης. Τα υπόλοιπα, θα είναι απλές ιστορικές συμπτώσεις.
Όπως και η έκθεση που πραγματοποιήθηκε προσφάτως στη Villa Said, με τίτλο «No way out», με τον καλλιτέχνη Κωνσταντίνο Ξενάκη, στην προσπάθειά του να αποτυπώσει τη μαγική δύναμη των συμβόλων, να υπογραμμίζει με νόημα: «Αυτοί που έχουν φτάσει στην απόγνωση είναι έτοιμοι για την αυτοκριτική και πιο πρόθυμοι να την κάνουν από εκείνους που έχουν πληρώσει μικρότερο τίμημα». Tο «ηθικό πλεονέκτημα» στα γαλλικά θα ήταν «l' avantage ethique». Αν υπήρχε.
*Αναδημοσίευση από τον Φιλελεύθερο, της Παρασκευής 20 Ιουλίου
