Χθες ένας φοιτητής, ο Βασίλης Αποστολόπουλος, προπηλακίστηκε στο Πάρκο Ελευθερίας από ομάδα νέων που κατά πάσα πιθανότητα ανήκει στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Ο λόγος του προπηλακισμού, όπως φαίνεται και από τα σχετικά βίντεο, δεν ήταν άλλος από τις πολιτικές απόψεις του συγκεκριμένου φοιτητή. Βλέπετε, ο Βασίλης είναι στην ηγετική ομάδα μίας μη-κομματικής φοιτητικής παράταξης που τάσσεται ανοιχτά υπέρ της νομιμότητας και της υπεράσπισης των αυτονόητων δικαιωμάτων της ασφάλειας και της ελευθερίας της έκφρασης εντός των ελληνικών πανεπιστημίων.
Για το συγκεκριμένο συμβάν δεν περιμένω να γραφτούν πολλά άρθρα ή να ασχοληθούν τα κανάλια και οι εφημερίδες (αν και θα ήθελα πολύ να διαψευστώ για τους λόγους που θα αναφέρω παρακάτω). Ο συγκεκριμένος προπηλακισμός δεν προσφέρεται για πολλά κλικ, δεν συνοδεύεται με φωτογραφίες ή βίντεο με ματωμένα πρόσωπα ή τη “λάμψη” των μολότωφ. Ακόμα και στα σχόλια της ανάρτησης στα κοινωνικά δίκτυα να ρίξει κανείς μια ματιά, θα δει σχολιαστές που γράφουν ότι το βίντεο τους θύμησε τα φοιτητικά τους χρόνια, άλλοι εντόπισαν ομοιότητες μεταξύ των τραμπούκων του βίντεο με τους αντίστοιχους της εποχής που ήταν φοιτητές, ενώ ορισμένοι θυμήθηκαν το συναίσθημα της συμμετοχής σε μία φοιτητική συνέλευση.
Οι αντιδράσεις αυτές είναι φυσιολογικές. Περιστατικά σαν αυτό που έζησε χθες ο Βασίλης γίνονται καθημερινά στα πανεπιστήμια της χώρας μας. Ομάδες φοιτητών αποφασίζουν να τραμπουκίσουν άλλους φοιτητές που εκφράζουν απόψεις που δεν τους είναι αρεστές. Όταν τραμπουκίζουν φροντίζουν να είναι υπεράριθμοι και κατά τη διάρκεια του τραμπουκισμού καθιστούν σαφές ότι άνθρωποι με απόψεις σαν κι αυτές του Βασίλη δεν θα πρέπει να αισθάνονται ασφαλείς μέσα στα πανεπιστήμια.
Η χειρότερη πτυχή αυτής της κατάστασης είναι η εξοικείωση της κοινωνίας μας με τέτοια φαινόμενα. Μετά από δεκαετίες ανομίας και βίας στα πανεπιστήμια, οι τραμπούκοι έχουν κατορθώσει το σημαντικότερό τους επίτευγμα: την αδιαφορία μας. Το να φοβάται ένας φοιτητής να εκφράσει τις απόψεις του ελεύθερα είναι μέρος της κανονικότητας. Συμβαίνει κάθε μέρα και κανείς δεν ασχολείται παρά μόνον αν χυθεί αίμα ή οι τραμπούκοι υπερβούν τις συνηθισμένες πρακτικές τους.
Αυτό που ξεκίνησε με τις εξευτελιστικές για τη χώρα μας εικόνες που είδαμε πέρυσι στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών ήταν μία μοναδική ευκαιρία να απαλλαγούμε από το καθεστώς των μπαχαλάκηδων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αυτό που είδαμε χθες με τον Βασίλη είναι η ωμή πραγματικότητα του τι μας περιμένει αν δεν αλλάξουμε οριστικά σελίδα. Η ευθύνη για την έκβαση της ιστορίας ανήκει κατά κύριο λόγο στη σημερινή κυβέρνηση.
