Ο Γενικός Δείκτης εκτός από τα στιγμιαία επίπεδα ισορροπίας του συνόλου των κυριότερων μετοχών εκφράζει κάθε στιγμή και την ψυχολογία της Αγοράς. Εσχάτως είδαμε την ψυχολογία της Αγοράς να φλερτάρει με το «ψυχολογικό όριο» των 2000 μονάδων. Την τελευταία φορά που ο Γενικός Δείκτης βρέθηκε σε αυτά τα επίπεδα τιμών ήταν τον Απρίλιο του 2010 και για όσους ήταν εμπλεκόμενοι τότε με το Ελληνικό Χρηματιστήριο ο δρόμος προς την άβυσσο της πτώσης μόλις ξεκινούσε.
Τα χρόνια πέρασαν, οι εμπορικές τράπεζες ανακεφαλαιοποιήθηκαν μία, δύο και (κάποιες) τρεις φορές και αυτό εκτός από βαριά ψυχολογικά σύνδρομα δημιούργησε σοβαρές στρεβλώσεις στον υπολογισμό του Γενικού Δείκτη. Σήμερα, η κεφαλαιοποίηση της Αγοράς βρίσκεται στα 132 δισ. ευρώ και θεωρητικά τα δύο πρώτα ψηφία του Γενικού Δείκτη θα έπρεπε να είναι το 3 και το 5 αφού αυτή την κεφαλαιοποίηση θα συναντήσουμε τον Ιούλιο του 2008. Επειδή, όμως, αναφερόμαστε σε διαφορετικό αριθμό εταιρειών και πάλι πρέπει να γίνουν προσαρμογές που αφορούν τη «συνέχεια» της Αγοράς. Το 2008 στο ελληνικό χρηματιστήριο διαπραγματεύονταν 287 εταιρίες ενώ σήμερα σχεδόν οι μισές.
Κάνοντας όλες αυτές τις προσαρμογές καταλήγουμε σε ένα επίπεδο διαπραγμάτευσης 4.359,55 μονάδων για τον Γενικό Δείκτη το οποίο μας πηγαίνει στα υψηλά του Φεβρουαρίου του 2008 αλλά με κεφαλαιοποίηση 150 δισ. ευρώ. Ωστόσο, κοιτώντας τα διαγράμματα και τα excel του ένδοξου 1999 η τιμή αυτή συναντάται για πρώτη φορά στις 16 Ιουλίου(!!!) του 1999 όταν η κεφαλαιοποίηση της αγοράς ήταν πολύ κοντά στα τωρινά δεδομένα (124 δισ. ευρώ). Θεωρητικά απέχουμε δηλαδή 29% από το ιστορικό υψηλό του ΧΑ (15/09/99, 6.155 μονάδες) και όχι 68% από τα τρέχοντα επίπεδα.
Όλες αυτές, βέβαια, είναι θεωρητικές προσεγγίσεις στόχο έχουν να δείξουν ότι η ελληνική αγορά δεν έχει μείνει και τόσο πίσω, όσο τουλάχιστον δείχνουν οι ξένες αγορές με τα συνεχή ιστορικά υψηλά τους. Πολλές μετοχές ήδη διαπραγματεύονται σε επίπεδα χωρίς… χαμένους επενδυτές (Cenergy, Metlen, ΔΑΑ, ΑΔΜΗΕ, Jumbo, Optima, Aκτωρ, Coca Cola, ΚΡΙ – ΚΡΙ, ΟΛΘ, ΟΛΠ κλπ) με το κλαμπ να ενισχύεται σε πλήθος όσο τα αριθμητικά δεδομένα του δείκτη αλλάζουν προς το καλύτερο. Και αυτή μπορεί να είναι μια παγίδα αλλά και μια ευκαιρία: Οι επενδυτές τείνουν να αγοράζουν τις μετοχές που έχουν μείνει πίσω σε μια ανοδική αγορά ανεξαρτήτως του αν συντρέχουν οι θεμελιώδεις προϋποθέσεις για ένα υποστηρικτικό στόρι προς τα ιστορικά υψηλά.
Επομένως, αν η κερδοφορία βρίσκεται στο απόγειο των επιδόσεων της εταιρείας τότε μάλλον έχουμε με ένα νέο υποψήφιο για είσοδο στο κλαμπ των πολυετών υψηλών και πολλούς υποψήφιους χαρούμενους επενδυτές.
