Ο Αύγουστος του 1982 σηματοδότησε την πρώτη συνάντηση κορυφαίων οικονομολόγων της Fed στο Τζάκσον Χολ του Ουαϊόμινγκ, μια παράδοση που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, σε μια άλλη συνάντηση κορυφαίων παγκόσμιων κεντρικών τραπεζιτών στο πιο δυτικό προάστιο της περιφέρειας της Fed του Κάνσας Σίτι.
Από το 1982, έχουν γίνει πολλές δραματικές ανακοινώσεις στο Jackson Hole, με πιο αξιοσημείωτη την εμφάνιση των φαινομενικά ατελείωτων δηλώσεων του Προέδρου Ben Bernanke για περισσότερη «ποσοτική χαλάρωση» (QE), σε κάθε έτος των συνεδριάσεων του Jackson Hole από το 2010 έως το 2013. Στη συνέχεια, ήρθε η εισαγωγή της Σύγχρονης Νομισματικής Θεωρίας από τον Πρόεδρο της ΕΚΤ, Mario Draghi, και το θρυλικό “what ever it takes”, που θα ακολουθεί το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα για όσο χρειάζεται.
Σε αυτό το μακρύ διάστημα νομισματικής χαλάρωσης, η Fed είχε επίσης μια Πολιτική Μηδενικού Επιτοκίου με επιτόκια 0,25% από το 2009 έως το 2015. Ήταν μια περίοδος όπου το εύκολο χρήμα σηματοδότησε μια νέα εποχή στις χρηματαγορές του πλανήτη. Εκείνο το διάστημα η χώρα μας κρατούσε «ομπρέλα» και διέλυε το τραπεζικό της σύστημα!
Η καλοκαιρινή διάθεση τελειώνει τα προβλήματα εμφανίζονται
Οι αγορές στις ΗΠΑ εισήρθαν δυναμικά στην τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου, μετά την ήπια ομιλία του Jerome Powell στο Jackson Hole, λόγω της προσμονής μείωσης των επιτοκίων. Στον αντίποδα στις ευρωπαϊκές αγορές η εικόνα είναι διαφορετική καθώς το «γαλλικό πρόβλημα» επανήλθε στο προσκήνιο.
Οι επόμενες ημέρες θα δοκιμάσουν κατά πόσον αυτή η αισιοδοξία στις ΗΠΑ θα συνεχίσει με το επίκεντρο κατευθείαν στην Nvidia, τα κέρδη της οποίας αποτελούν πλέον το σημαντικότερο εταιρικό γεγονός για την ανοδική αγορά που καθοδηγείται από την τεχνητή νοημοσύνη. Οι traders βλέπουν την Nvidia λιγότερο ως εταιρεία και περισσότερο ως κυρίαρχο παράγοντα του τρέχοντος ράλι, και τα αποτελέσματά της θα υπαγορεύσουν την όρεξη για ρίσκο σε ολόκληρη την τεχνολογία και όχι μόνο.
Επίσης, η έκθεση για τον πληθωρισμό PCE του Ιουλίου την Παρασκευή θα είναι η κορυφαία μακροοικονομική δημοσίευση της εβδομάδας. Ο Powell σημείωσε τις προσδοκίες για τον κύριο PCE στο 2,6% και τον δομικό στο 2,9%, και οι αγορές τώρα δίνουν πιθανότητα 91% για μείωση τον Σεπτέμβριο.
Τέλος, η ομιλία της Πέμπτης του κυβερνήτη Chris Waller, που διαφώνησε στη συνεδρίαση του Ιουλίου (και πιθανό διάδοχο του Πάουελ), θα μπορούσε να αποδειχθεί καθοριστική για την συνέχεια. Η Nvidia και το PCE θα καθορίσουν τον τόνο της επόμενης εβδομάδας και τον ερχομό του Σεπτέμβρη όπου η μεταβλητότητα θα μπορούσε να αυξηθεί καθώς το καλοκαίρι πλησιάζει στο τέλος του και οι χαλαρές διαθέσεις θα δώσουν τη θέση τους στην φθινοπωρινή προσγείωση, ψυχολογική σε πρώτη φάση και έπειτα βλέπουμε.
Πριν 3 μήνες οι περισσότεροι αναλυτές δεν κατάφεραν να εντοπίσουν τον «πάτο των αγορών» (παρόλο που ο πρόεδρος Τραμπ δήλωνε, «it’s time to buy»!), καθώς είχαν επικεντρωθεί στην «ημέρα απελευθέρωσης» του προέδρου Τραμπ και στις επιπτώσεις των δασμών. Σήμερα οι τελευταίοι που έδιναν στόχο για τον S&P 500 στις 5500 μονάδες το ανέβασαν στις 6600. Δεν φοβούνται πλέον τους δασμούς, καθώς θεωρούν ότι τα ισχυρά αποτελέσματα του β’τριμήνου θα συνεχίσουν και τα επόμενα τρίμηνα. Όμως το λάθος που κάνουν είναι ότι σε αυτά τα πρώτα τρίμηνα δεν υπήρχαν δασμοί και τα αποθέματα των επιχειρήσεων έσωσαν την παρτίδα. Θα ξανασυμβεί το ίδιο και το επόμενο τρίμηνο?
Τις περισσότερες φορές το λάθος που κάνουμε είναι ότι παραμένουμε «σκλάβοι» των τάσεων και των κυμάτων του παρελθόντος, αγνοώντας μια βασική πτυχή της ανθρώπινης φύσης, την μετάλλαξη της στην πάροδο του χρόνου! Τις περισσότερες φορές αυτό που φοβόμαστε, συνήθως περισσότερο, είναι λιγότερο πιθανό να συμβεί. Κάπως έτσι λειτούργησε ο Απρίλιος του 2025. Δεν συνέβη αυτό που περίμεναν όλοι!
Ίσως αυτό λειτουργήσει και σήμερα ως μια τελευταία προσπάθεια διατήρησης της παγκόσμιας ισορροπίας των αγορών, καθώς εάν συμβεί όντως αυτό που φοβόμαστε δε θα ήθελα να το παίξω στις πιθανότητες! Από την αισιοδοξία του Τζάκσον Χολ στα «Ηλύσια πεδία», η Ευρώπη βρίσκεται για ακόμη μία φορά, όπως το 2008, στο «μάτι του κυκλώνα», καθώς οι ΗΠΑ εξάγουν για ακόμη μία φορά μια κρίση που θα χτυπήσει τους «αδύναμους κρίκους» του πλανήτη.
