Η επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα δεν εξελίσσεται όπως την είχαν φανταστεί οι εμπνευστές του rebranding. Σε αντίθεση με τις αρχικές προσδοκίες, ότι ο Αλέξης θα δημιουργούσε μια ομπρέλα που θα χωρούσε από κάτω της όλες τις … συνιστώσες της κεντροαριστεράς, η Ιθάκη λειτούργησε ως αφορμή για ένα νέο κύκλο εσωστρέφειας. Το κακό είναι ότι έχουνε ξεμείνει από λύσεις. Και μαζί με τον μετανοημένο Αλέξη πήγε στον κουβά και η άλλη «έμπνευση», αυτή της αλλαγής του Μητσοτάκη εν κινήσει. Αλήθεια, ποιος τα σκέφτηκε όλα αυτά;
Το ότι δεν βλέπουν «πρόβλημα» τα … στρατηγικά μυαλά που σχεδίασαν όλο αυτό το … μεγαλοφυές σκηνικό που ταλαιπωρεί τον δημόσιο βίο τους τελευταίους μήνες, δεν μας κάνει εντύπωση. Η χώρα έχει σοβαρό έλλειμμα σε αυτόν τον τομέα…
Αν δει κάποιος τα σενάρια σε παράλληλη εκτέλεση, θα … υποψιαστεί ότι η επιστροφή του Αλέξη συμπίπτει σε όλα της τα βήματα με το σενάριο της εν κινήσει αλλαγής του Κυριάκου Μητσοτάκη. Σε τέτοιο βαθμό που εύλογα αναρωτιέται κανείς για το πόσο πιθανό είναι να υπάρχουν μαζεμένες τόσες συμπτώσεις μαζί. Λες και όλα αυτά «οργανώθηκαν» σε ένα δωμάτιο ή ακόμη και σε μια ταβέρνα μετά από μια γερή κρασοκατάνυξη.
Να ξεκινήσουμε με την αλλαγή εν κινήσει. Αυτό που δεν μας είπαν είναι το πώς αυτή θα συνέβαινε. Ποιος θα πήγαινε δηλαδή σε έναν εκλεγμένο πρωθυπουργό για να του πει «φύγε εσύ να έρθω εγώ». Εκτός κι αν πίστεψαν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα υποχωρούσε κάτω από τον αντίλαλο άθλιων συνθημάτων στα γήπεδα και της πλύσης εγκεφάλου που επιχείρησαν από μέσα μαζικής ενημέρωσης. Όλη αυτή η ιστορία έπασχε από την αρχή. Κι όμως επέμεναν σε κάτι που φαινότανε προβληματικό σε κάθε του βήμα. Κι ο λόγος μπορεί να είναι μόνο ένας: Η ανάγκη κυβερνησιμότητας της χώρας περνούσε μόνο μέσα από μία φιλική ηγεσία στη ΝΔ. Η πραγματική επιδίωξη ήταν η δημιουργία ενός μεγάλου συνασπισμού. Στη μια άκρη του θα ήταν η ΝΔ με άλλη ηγεσία. Και στην άλλη ο Αλέξης Τσίπρας! Ήταν ένα παλιότερο σχέδιο του 2015, το οποίο δεν υλοποιήθηκε επειδή άλλαξαν οι συνθήκες με την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Και ερχόμαστε στον κ. Τσίπρα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι ένας ταλαντούχος πολιτικός και ως εκ τούτου όχι εύκολος αντίπαλος για τον κ. Μητσοτάκη. Ωστόσο η επιστροφή του κ. Τσίπρα είχε ένα πρόβλημα αρχής εξ αρχής. Ο κ. Τσίπρας δεν ηττήθηκε απλά σε κάποιες εκλογικές μάχες. Υπέστη συντριβή. Κι είναι εξαιρετικά δύσκολο να πείσει τους ψηφοφόρους που έχασε τότε να επιστρέψουν σήμερα. Κι αν υπήρχε μια πιθανότητα, αυτή «κάηκε» με την Ιθάκη. Η Ιθάκη είναι η απόδειξη που χρειάζονταν εκείνοι που εγκατέλειψαν έγκαιρα το πλοίο ότι καλώς το έκαναν.
Ποιο άλλο χαρτί έχουν άραγε στο μανίκι; Επειδή κατά πάσα πιθανότητα δεν έχουν κάτι άλλο να ανεβάσουν στη σκηνή, το πιο πιθανό είναι να προσπαθήσουν με κάποιο τρόπο να διαχειριστούν την ήττα.
Από την πλευρά του ο κ. Μητσοτάκης έχει τα δικά του «θέματα». Μετά τη νίκη του 2023 η κυβέρνησή του αδρανοποιήθηκε και αυτό προκάλεσε όλα τα προβλήματα στη συνέχεια. Στον επόμενο ανασχηματισμό, ο οποίος δεν αργεί, θα μάθουμε τι σκέπτεται. Αν θα σπάσει αυγά, βάζει σοβαρή υποθήκη για μια τρίτη τετραετία. Ο δρόμος είναι ανοικτός. Αρκεί η κυβέρνησή του να δουλεύει και να μην ψάχνουμε να βρούμε τους υπουργούς του στις εκλογικές τους περιφέρειες. Με άλλα λόγια χρειάζεται μια κυβέρνηση μάχης. Για να πείσει τους πολίτες ότι πήρε τα μαθήματά της.
Θανάσης Μαυρίδης
