Αν καταλαβαίνουμε με ό,τι διαβάζουμε για τα θύματα της Marfin, το θέμα δεν είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί δολοφονήθηκαν αλλά ότι η κυβέρνηση δεν έχει ακόμη συλλάβει τους δολοφόνους. Δηλαδή, πάλι φταίει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Το αξιοπερίεργο είναι ότι σε όλες αυτές τις «συλλογιστικές» φαίνεται ότι υπάρχει ένας περίεργος συγχρονισμός. Λες και κάποιο αδιόρατο «κέντρο επιχειρήσεων» αναλαμβάνει να προσφέρει «ιδέες» προς μαζική εκμετάλλευση. Και αυτές οι ιδέες αναπαράγονται από πλήθη σχολιαστών και αρθρογράφων.
Για να βάλουμε τα πράγματα σε μια λογική σειρά. Στην Marfin υπήρξε δολοφονία εργαζομένων που είχαν την ατυχία να βρεθούν στη… λάθος πλευρά την ώρα που έπεφταν οι μολότοφ. Για να θυμηθούμε και τον λαοπρόβλητο ηγέτη της Αριστεράς Αλέξη Τσίπρα. Οι άνθρωποι αυτοί δολοφονήθηκαν περισσότερες από μια φορές. Την επομένη του θανάτου τους στο διαδίκτυο «έτρεχαν» μηνύματα τύπου Πιτσιρίκου: «Παιδιά, αν διαβάζει κάποιος άνεργος, η Marfin ψάχνει για τρεις υπαλλήλους». Έκανε λάθος ο άθλιος. Ένα από τα θύματα ήταν μία έγκυος. Τα καθάρματα δολοφόνησαν τέσσερις…
Πού ήταν τότε αυτοί που σήμερα με περισπούδαστο ύφος ζητούν τα ρέστα από τον κ. Χρυσοχοΐδη γιατί δεν έχουν ακόμη συλληφθεί οι δολοφόνοι; Δεν θυμόμαστε να έγραψαν τότε κάτι σχετικό για τις αθλιότητες της πιτσιρικαρίας. Ή για τους «επαναστάτες» που εμπόδιζαν τα πυροσβεστικά να φτάσουν στον τόπο της συμφοράς. Θυμόμαστε, όμως, άρθρα που ζητούσαν εξηγήσεις από την διοίκηση της Marfin για την … πυρασφάλεια. Μια ανάλογη πρακτική με τη σημερινή. Όπως και στο Μάτι. Τα θύματα φταίνε για κάποιον αδιόρατο λόγο, όχι οι θύτες…
Κι ύστερα τους δολοφόνησαν και πάλι, όταν κάποια «παιδιά» βανδάλισαν το μνημείο που στήθηκε έξω από τον χώρο της τραγωδίας. Βλέπετε, τους ενοχλούσε η μνήμη. Όχι το έγκλημα, αλλά η θύμησή του. Ούτε τότε θυμόμαστε πολλούς να διαμαρτύρονται. Στη χώρα αυτή δεν είναι φρόνιμο να τα βάζει κανείς με την Αριστερά. Γι αυτό υπήρξαν ηγέτες της κεντροδεξιάς που τίμησαν τους αγώνες της Αριστεράς και καλλιτέχνες που πρώτα σπεύδουν να δηλώσουν την κομματική τους ταυτότητα και μετά να δώσουν τα επαγγελματικά τους διαπιστευτήρια.
Και έτσι ξεπεράσαμε κι αυτήν την επέτειο. Πετώντας τη μπάλα στην εξέδρα. Και μεταξύ τους να βρεθούν χωρίς ουσιαστικά στοιχεία πέντε ύποπτοι για να βγάλουμε τις φωτογραφίες τους στις εφημερίδες και από το να γράφουν οι διάφοροι τα δικά τους σε κάθε επέτειο, προτιμάμε το τελευταίο. Αυτό είναι κάτι που προφανώς δεν το σκέφτηκαν οι εγκέφαλοι που γέννησαν αυτήν τη νέα «ιδέα». Ούτε μας είπαν γιατί οι ίδιοι δεν ζήτησαν έγκαιρα την σύλληψη των υπαιτίων από την κυβέρνηση Τσίπρα και περίμεναν τόσο καιρό για να ζητήσουν εξηγήσεις από την κυβέρνηση Μητσοτάκη και τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Τους ενοχλεί ο Μιχάλης. Κατανοητό. Προσωπικά δεν πρόλαβα να ενοχληθώ σε τέτοιον βαθμό από τον κ. Χρυσοχοΐδη, καθώς δεν έχω λύσει ακόμη μέσα μου το πώς μια ολόκληρη κοινωνία ανέχτηκε τους διάφορους πιτσιρίκους…
Θανάσης Μαυρίδης
