Αυτό που συμβαίνει με τα οικόπεδα σε χωριά και οικισμούς που δεν προϋπάρχουν στο σχέδιο από την εποχή του Κολοκοτρώνη, είναι κάτι που δύσκολα γίνεται κατανοητό. Αν ένα οικόπεδο είναι άρτιο και οικοδομήσιμο, αν κτίζει αυτά που λέει η άδεια του ότι κτίζει, όλα αυτά δεν είναι δεδομένα σε αυτήν τη χώρα. Οι νόμοι είναι ανίσχυροι. Κι αυτό διότι η δικαστική εξουσία αντικαθιστά σε θέματα περιβάλλοντος τη νομοθετική! Από τη μία ένα κράτος που αποφασίζει για όλα στο πόδι και από την άλλη μια ομάδα σταυροφόρων που υπηρετεί έναν …ανώτατο σκοπό.
Καταρχήν θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι μια αναθεώρηση στο Σύνταγμα θα έλυνε όλες αυτές τις «παρεξηγήσεις» που ταλαιπωρούν εδώ και χρόνια χιλιάδες συμπολίτες μας. Είναι άλλο πράγμα να αποφασίζει κανείς αν τηρείται το σύνταγμα και άλλο να θέλει να έχει λόγο στην πολεοδόμηση. Σήμερα το Συμβούλιο της Επικρατείας επί της ουσίας νομοθετεί. Μέχρι να αλλάξει το Σύνταγμα αυτό θα εξακολουθήσει να ισχύει. Άρα, από τη στιγμή που το Συμβούλιο της Επικρατείας κρίνει ότι δεν είναι νόμιμες οι επεκτάσεις σχεδίου που έγιναν μετά το 1983 με αποφάσεις νομαρχών ή υπουργών, ισχύει αυτό που λέει το Συμβούλιο της Επικρατείας. Και δεν μπορεί να το αλλάξει κάποια κυβέρνηση.
Το Προεδρικό Διάταγμα για τα οικόπεδα που είναι μικρότερα των 2 στρεμμάτων σε οικισμούς κάτω των 2.000 κατοίκων δεν είναι εφεύρεση της κυβέρνησης. Αλλά υποχρέωσή της με βάση τις δικαστικές αποφάσεις. Αυτό δε σημαίνει ότι αυτή είναι και η λύση στο πρόβλημα ή ότι δεν υφίσταται πρόβλημα. Αυτήν τη στιγμή έχει απαξιωθεί η περιουσία χιλιάδων συμπολιτών μας και παγώνει η οικονομική δραστηριότητα στην επαρχία. Σε τι ωφελείται το περιβάλλον απ όλο αυτό, είναι απορίας άξιο. Είναι άλλο θέμα η εκτός σχεδίου δόμηση και άλλο θέμα η εντός σχεδίου που αποφασίζουμε να την εκτελέσουμε, επειδή, πιθανότατα, έρχεται σε αντίθεση με την αντίληψη που έχουμε για την αισθητική των πραγμάτων.
Αν θέλουμε να μιλήσουμε για την επιβάρυνση του περιβάλλοντος, η κατοικία και μάλιστα μέσα σε οικισμούς είναι η τελευταία αιτία. Θα έπρεπε να προηγηθούν οι γεωργικές και κτηνοτροφικές εργασίες. Αν μιλάμε για την επιβάρυνση. Προφανώς και αυτό με τη σειρά του θα ήταν εξωφρενικό. Εκτός και αν κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο πιο ασφαλής τρόπος για να προστατευτεί το περιβάλλον είναι να εξαφανιστεί το ανθρώπινο είδος από τον πλανήτη.
Επί της ουσίας! Αυτήν τη στιγμή κάποιοι άνθρωποι κοιμήθηκαν το βράδυ με οικόπεδο και ξύπνησαν το πρωί με χωράφι. Ότι θα συνέβαινε αυτό το γνωρίζαμε. Ότι η κυβέρνηση δε σκέφτηκε έναν πιο «γρήγορο τρόπο» για να φτάσουμε σε ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Σε αυτήν έλαχε να καταγραφούν ακόμη και οι… δρόμοι! Σύμφωνοι. Από την άλλη πλευρά, θα μπορούσαν να ακολουθηθούν διαδικασίες γρήγορες, όπως συνέβη και με τα Ολυμπιακά έργα. Να τελειώσουν τα τοπικά πολεοδομικά σχέδια άμεσα και να αρχίζει να μπαίνει το νερό στο αυλάκι.
Έχουν μαζευτεί πολλά προβλήματα στην ευρωπαϊκή μας χώρα. Τα Τέμπη δεν προέκυψαν ξαφνικά. Το χάος και ο παραλογισμός επικρατεί από άκρη σε άκρη. Γι αυτό ακριβώς το λόγο οι πολίτες εξέλεξαν την κυβέρνηση Μητσοτάκη και δεν άφησαν τον Τσίπρα και τον Καμμένο να κυβερνούν ακόμη. Για να αλλάξουν τη χώρα. Όχι να διαχειριστούν τα προβλήματα που ήδη ξέρουμε. Το να βγάλουν το προεδρικό διάταγμα ήταν το ένα θέμα. Να εξηγήσουν με απλά λόγια είναι το άλλο, το οποίο και δεν έκαναν. Το να παρουσιάσουν ένα σχέδιο για την περιουσία των ανθρώπων που απαξιώθηκε είναι αυτό που θα τους ξεχώριζε από οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση. Και δεν το έκαναν…
Θανάσης Μαυρίδης
