Αναφέρομαι στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Δεν ακούω για παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου από τουρκικά αεροπλάνα, δε διαβάζω για παράνομες αφίξεις μεταναστών ούτε στον Έβρο ούτε στα νησιά εδώ και αρκετές ημέρες, ίσως και εβδομάδες και αυτό το βρίσκω θετικό. Ούτε υπάρχουν οι γνωστές εμπρηστικές δηλώσεις Τούρκων υψηλόβαθμων αξιωματούχων. Σαν ο γείτονας να μεταμορφώθηκε με ένα μαγικό ραβδάκι.
Προς το παρόν εισπράττουμε αυτή τη θετική ατμόσφαιρα και πάμε παρακάτω, διότι πολλές ερμηνείες υπάρχουν για αυτή τη μεταστροφή του Ταγίπ Ερντογάν. Ερμηνείες που σαφώς δε μπορούμε να αγνοήσουμε, αλλά συγχρόνως δε θα πρέπει να τις επιτρέψουμε να υπονομεύσουν αυτό το καλό κλίμα. Τις κρατούμε στα υπόψη.
Έγραφα παλιότερα πως όλοι οι Έλληνες θα ήθελαν να έχουν δίπλα τους μια δημοκρατική, φιλειρηνική Τουρκία που να σέβεται το Διεθνές Δίκαιο. Αυτή η επιθυμία προσκρούσει στα δομικά χαρακτηριστικά του σύγχρονου τουρκικού κράτους, καθώς η αναθεώρηση του συνθηκών αποτελεί έναν από τους ιδρυτικούς μύθους του.
Όμως, παρόλα αυτά είχαμε περιόδους που οι σχέσεις των δύο κρατών ήταν πολύ καλές, ανέφελες θα έλεγα.
Είναι γνωστό πως το Κυπριακό, όπως εμφανίστηκε στη δεκαετία του 1950—με σημαντικές ευθύνες της κυβέρνησης Παπάγου—ήταν ο βασικός παράγοντας της εν συνεχεία κακής πορείας των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Αυτά είναι γνωστά, όπως είναι γνωστός και ο μοιραίος ρόλος του Μακαρίου στη δεκαετία του 1960. Σήμερα το Κυπριακό βρίσκεται εν υπνώσει, καθώς η ελληνοκυπριακή πλευρά βρίσκεται συνειδητά σε έναν Επιμενίδειο ύπνο. Συνολικά οι κυπριακός ελληνισμός έχει κάνει την επιλογή της μη λύσης. Την έχει προκρίνει ως την πλέον συμφέρουσα.
Δηλαδή το Κυπριακό έχει φύγει από το τραπέζι των ελληνοτουρκικών διαφορών; Κανένα πρόβλημα δε φεύγει από μόνο του. Το βάζουν στην άκρη και οι δύο ενδιαφερόμενες πλευρές. Αυτό φαίνεται ότι συνέβη μετά το Κραν Μοντανά.
Σήμερα οι σχέσεις μας με την Τουρκία έχουν όλα τα χαρακτηριστικά των αλκυονίδων ημερών. Συνεπώς όσο διαρκούν, και οι προσφυγικές ροές θα περιορίζονται σημαντικά—απόδειξη πως η αύξησή τους τα προηγούμενα χρόνια ήταν κατευθυνόμενη από τους μηχανισμούς του τουρκικού κράτους—και στους ελληνικούς αιθέρες δε θα σημειώνονται οι συνήθεις παραβιάσεις ακόμα και μεταξύ των 7-10 ν.μ.
Επειδή αυτό το κλίμα είναι ευμετάβλητο—μπορεί να περιπέσουμε και πάλι στις γνωστές καταστάσεις της ακραίας όξυνσης—η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει τον εξοπλισμό των Ενόπλων Δυνάμεων και καλά κάνει. Ας μη λησμονούμε ότι την πολιτική των σεισμών και του ζεϊμπέκικου του 1999 την ακολούθησε ένα σκληρό ροκ σχεδόν μετά από δύο δεκαετίες.
Με δεδομένη την εκρηκτική κατάσταση στη Μέση Ανατολή είναι θετικό το γεγονός ότι στο Αιγαίο επικρατεί μια ησυχία σε όλα τα μέτωπα. Ας τη χαρούμε, χωρίς να επαναπαυόμαστε.
