Το Εθνικό Αντιμητσοτακικό Μέτωπο δέχεται αλλεπάλληλα πλήγματα αυτές τις μέρες. Το τελευταίο ήταν η χθεσινή φωτογραφία του Έλληνα πρωθυπουργού με τον Ζελένσκι. Ίσως αν στη φωτογραφία αυτή υπήρχαν μόνον οι δύο ηγέτες με τους στενούς συνεργάτες τους, ο πόνος των «υπερ-πατριωτών» να μην ήταν τόσο μεγάλος. Έλα όμως που υπάρχει και η νέα πρέσβης των ΗΠΑ, η γνωστή μας Κίμπερλι. Με την παρουσία της υπογράμμισε πόσο σημαντική ήταν η ελληνο-ουκρανική συμφωνία για την τροφοδοσία της Ουκρανίας με αμερικανικό υγροποιημένο φυσικό αέριο μέσω του Κάθετου Άξονα. Η πατρίδα μας γίνεται στρατηγικός ενεργειακός κόμβος. Σφραγίζει τη θέση της στη σωστή πλευρά της Ιστορίας.
Δεν είναι τυχαία η σιωπή της ρωσόφιλης Δεξιάς. Ένα μέρος της περίμενε από τη νέα πρέσβη να κάνει το νεύμα για την ανατροπή Μητσοτάκη, με την εν κινήσει αντικατάστασή του. Αυτό όχι μόνον δεν συνέβη, αλλά απεναντίας, με τη στάση της δηλώνει τη στήριξη στις πολιτικές του.
Αλλά ας αφήσουμε στην άκρη τον Έλληνα πρωθυπουργό και ας δούμε τη μεγάλη εικόνα και πού βρίσκεται σε αυτήν η πατρίδα μας. Το γεγονός πως αποτελεί πλέον έναν ενεργειακό κόμβο της δίνει ένα σαφές πλεονέκτημα απέναντι στην Τουρκία και αναβαθμίζει τον ρόλο της εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το ότι η Τουρκία θα αντιδράσει διαπραγματευόμενη και αυτή με τις ΗΠΑ ενεργειακές συμφωνίες, είναι αναμενόμενο. Είναι μια χώρα οκτώ φορές μεγαλύτερη από την Ελλάδα και με ΑΕΠ περίπου έξι φορές μεγαλύτερο. Ουδείς μπορεί να την αγνοήσει. Όμως, οι συμφωνίες θα συναφθούν μόνον αν ο Τ. Ερντογάν υποκύψει στις πολύ συγκεκριμένες πιέσεις των ΗΠΑ και, αν τελικά συμβεί αυτό, τα αποτελέσματα θα αρχίσουν να φαίνονται μετά το 2028. Δηλαδή η Ελλάδα έχει ένα σταθερό προβάδισμα απέναντι στην Τουρκία και σε αυτόν τον τομέα.
Αυτή η κατάσταση δικαιώνει όλους όσοι δήλωναν από την πρώτη στιγμή πως υπάρχει η σωστή πλευρά της Ιστορίας που καθορίζεται από την αδιαπραγμάτευτη υποστήριξη αρχών και την ενεργητική στήριξη του θύματος και όχι του θύτη. Όπως τόνισε και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Τασούλας, «η στάση μας απέναντι στην Ουκρανία υπαγορεύτηκε και από το τραύμα της Κύπρου».
Όλο αυτό το διεθνές περιβάλλον επηρεάζει το εσωτερικό πολιτικό σκηνικό; Θα το πάρω ανάποδα: αν ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ το ήθελε, η εσωτερική κατάσταση θα ήταν εντελώς διαφορετική. Θα ενεργοποιούνταν διάφοροι πρωθυπουργήσιμοι και ποικίλοι μηχανισμοί για την αντικατάσταση του Μητσοτάκη. Άλλωστε, σε αυτό ακριβώς προσέβλεπε ένα μέρος της «πατριωτικής» Δεξιάς μαζί με κάποιους ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες.
Όμως τα μηνύματα που έρχονται από εκεί, από τις ΗΠΑ, είναι μηνύματα στήριξης της κυβέρνησης, μηνύματα υποστήριξης της πολιτικής σταθερότητας που την εκφράζει αποκλειστικά ο Έλληνας πρωθυπουργός. Ακόμα και ο πιο φανατικός αντίπαλός του αντιλαμβάνεται πως δεν υπάρχει αξιόπιστη εναλλακτική. Η Ιστορία είναι γεμάτη από πολιτικούς που έραβαν συνεχώς κοστούμια πρωθυπουργού, αλλά ποτέ δεν τα φόρεσαν.
Συνεπώς: και με την Ουκρανία και με το Ισραήλ, η Ελλάδα στη σωστή πλευρά της Ιστορίας δρέπει τους καρπούς αυτής της επιλογής.
