Αναζωπυρώθηκε πάλι η συζήτηση για την αλλαγή του εκλογικού νόμου. Όπως διαβάζω την εισηγούνται στον πρωθυπουργό βουλευτές του κόμματός του οι οποίοι βλέπουν πως κινδυνεύει η επανεκλογή τους. Και κρίνουν πως ο πιο ασφαλής τρόπος για να μην συμβεί αυτό είναι να αλλάξει ο εκλογικός νόμος, ώστε το μπόνους των 50 εδρών να το αποκτά το πρώτο κόμμα πιο εύκολα ή να αυξηθεί το όριο εισόδου των κομμάτων στη βουλή και, γιατί όχι, να συμβούν και τα δύο.
Πρώτα-πρώτα είναι πολιτικά απρεπές, ενώ ο πρωθυπουργός έχει διακηρυγμένη θέση να μην αλλάξει τον εκλογικό νόμο, βουλευτές του κόμματός του να επανέρχονται στο συγκεκριμένο θέμα. Προφανώς, δεν αντιλαμβάνονται πως ουσιαστικά τον καλούν να φανεί ασυνεπής σε μια ρητή δέσμευσή του, τραυματίζοντας έτσι την αξιοπιστία του. Τον καλούν για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας να αλλάξει τους κανόνες του παιχνιδιού ενώ αυτό βρίσκεται σε εξέλιξη.
Επί πλέον αυτή η πρότασή τους σημαίνει πως βλέπουν τη σημερινή δημοσκοπική εικόνα της Νέας Δημοκρατίας να μη βελτιώνεται στον χρόνο μέχρι τις εκλογές. Είναι μια παραδοχή αποτυχίας, ενδεικτική της παραίτησης που υπάρχει σε αρκετούς βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος. Αντί να μηχανεύονται τερτίπια αλλαγής του εκλογικού νόμου ώστε να επανεκλεγούν, ας δραστηριοποιηθούν στις εκλογικές τους περιφέρειες προβάλλοντας και υποστηρίζοντας το κυβερνητικό έργο. Μέχρι τις εκλογές υπολείπεται πολύς χρόνος και είναι παράλογο να ακούγονται προτάσεις με βάση τους σημερινούς συσχετισμούς δυνάμεων.
Αλλά και η πρότασή τους να ανέβει το ποσοστό που απαιτείται για να εισέλθει ένα κόμμα στη βουλή, είναι βαθύτατα αντιδημοκρατική. Σε μια τέτοια περίπτωση δύναται να μην εκπροσωπείται κοινοβουλευτικά ίσως και το 20% plus του εκλογικού σώματος, κάτι που θα κλονίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών προς τους δημοκρατικούς θεσμούς. Στις μεθεπόμενες εκλογές η αποχή θα εκτιναχθεί στα ύψη. Η αίσθηση πως ενώ ψηφίζω ένα κόμμα η ψήφος μου, λόγω του εκλογικού συστήματος, πηγαίνει σε άλλο, θα γιγαντώσει τη διαμαρτυρία και τις αντισυστημικές συμπεριφορές. Φίλοι των κομμάτων που δεν θα εισέλθουν στη βουλή θα βρουν άλλους τρόπους, εκτός του πολιτικού συστήματος, για να εκφραστούν.
Προφανώς, από όλους όσοι προτείνουν στον πρωθυπουργό την αλλαγή του εκλογικού νόμου τους διαφεύγει και το εξής, που είναι και το πιο ουσιώδες: η σχέση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας με την πολιτική νομιμοποίηση. Με έναν κατάλληλα διαμορφωμένο εκλογικό νόμο μπορεί να αποκτήσει αυτοδυναμία το πρώτο κόμμα ακόμα και με το 25% των ψήφων. Πιστεύει κανένας σοβαρός άνθρωπος πως αυτή η κυβέρνηση θα είναι πολιτικά νομιμοποιημένη;
Πώς θα πάρει κρίσιμες αποφάσεις όταν θα κυβερνά με μια κατασκευασμένη πλειοψηφία; Η πολιτική νομιμοποίηση απαιτεί έναν ισορροπημένο εκλογικό νόμο που να ανταποκρίνεται τόσο στην ανάγκη της κυβερνησιμότητας όσο και σε αυτήν της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης όσο το δυνατόν περισσότερων τάσεων της ελληνικής κοινωνίας.
