Όποιος διαβάζει τα εκτεταμένα αποσπάσματα της «Ιθάκης» αναρωτιέται μήπως ο συγγραφέας του βιβλίου ήταν κάποιος παρατηρητής των γεγονότων ή έστω κάποιος σχολιαστής. Αυτήν την εντύπωση αποκομίζει από την ανάγνωση των δημοσιευμένων αποσπασμάτων. Μαθαίνει για το Βαρουφάκη που ήθελε να δοκιμάσει στην πράξη τις θεωρίες του, δηλαδή στις πλάτες των Ελλήνων πολιτών, για τις αμετροέπειες του Πολάκη, για το πώς στήθηκε η σκευωρία Νοβάρτις, για τις υπερβολές που παρατηρήθηκαν στη διαδικασία της αδειοδότησης των τηλεοπτικών σταθμών, μαθαίνει μέχρι και για τις ευθύνες του… Μητσοτάκη που ο επικοινωνιακός υπόκοσμος του ΣΥΡΙΖΑ είχε στοχοποιήσει τη σύζυγό του Μαρέβα.
Όταν ο αναγνώστης όλων αυτών διαβάσει το όνομα του συγγραφέα είτε θα εξοργιστεί γιατί ο Α. Τσίπρας, υποτιμά τη νοημοσύνη του είτε θα ξεκαρδιστεί στα γέλια για τον χοντροκομμένο τρόπο που επιζητεί την άφεση των αμαρτιών του. Τα φορτώνει όλα στους συνεργάτες του και αυτός νομίζει πως θα κριθεί ως ο «υπεράνω». Θέλει να ξεχάσουμε πως όταν ξετυλίγονταν όλα αυτά τα γεγονότα στα οποία πρωταγωνιστούσαν οι στενοί συνεργάτες του αυτός ήταν ο πρωθυπουργός της χώρας. Και σε αυτή τη θέση παρέμεινε για 54 ολόκληρους μήνες.
Δεν γίνεται όλα αυτά τα κραυγαλέα που καταγγέλλει σήμερα - διότι ο λόγος του είναι καταγγελτικός - τότε να μην τα έβλεπε! Προφανώς τα έβλεπε, αλλά τον εξυπηρετούσαν. Όπως τον εξυπηρετεί και η σημερινή αποστασιοποίησή του από τα πεπραγμένα των υπουργών του.
Το στυλ του Α. Τσίπρα είναι περίπου αυτό: ήμουν νέος και άπειρος, παραπλανήθηκα, εξαπατήθηκα, έκανα λάθη. Αλλά οι ευθύνες οι δικές μου τελειώνουν στις σελίδες της «Ιθάκης». Εκεί εξαγνίζομαι και επανέρχομαι καθαρός από αμαρτίες. Οι άλλοι, ο Βαρουφάκης, η Ζωή, ο Χαρίτσης και η Αχτσιόγλου, ο Λαφαζάνης και ο Πολάκης, ας ριχθούν στο πυρ των εξώτερον. Κάπως έτσι σχεδίασε αυτός και οι συνεργάτες του το rebranding.
Πιθανόν όλοι αυτοί να πιστεύουν πως με μια επικοινωνιακή καταιγίδα η ανάνηψη του Α. Τσίπρα θα επιτευχθεί. Αναμφίβολα το βιβλίο θα γνωρίσει μια εκδοτική επιτυχία. Αλλά αυτό πρωτίστως αφορά τον εκδοτικό οίκο. Η πολιτική ανάκαμψη του πρώην πρωθυπουργού μέσω της «Ιθάκης» είναι αμφίβολη, υπό την έννοια πως δεν τον ενδιαφέρει απλώς να μαζέψει τα κομμάτια του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς. Θέλει να πετύχει κάτι μεγαλύτερο και αυτό δεν επιτυγχάνεται με την έκδοση βιβλίων. Χρειάζονται πολιτικές θέσεις συγκεκριμένες και σαφείς για τα τρέχοντα ζητήματα - εθνικά θέματα, οικονομία, Παιδεία, Υγεία, κ.λπ. - καθώς και πολιτικό προσωπικό που θα μεταφέρει στους πολίτες αυτές τις θέσεις.
Το να καταγγέλλεις το Βαρουφάκη για τα κουπόνια, τον Πολάκη για τον εμπρηστικό λόγο του - εσύ ωρυόσουν πως «θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν» - και να ειρωνεύεσαι τον Κασσελάκη, που προώθησαν δικοί σου στενοί συνεργάτες, είναι εύκολο. Το δύσκολο είναι να μιλήσεις για τα ενεργειακά ζητήματα, για τις επενδύσεις, για τους θεσμούς και την ακρίβεια, χωρίς να αναμασάς την φθαρμένη κασέτα της Αριστεράς...
Επιγραμματικά, συμπερασματικά και πολύ σοβαρά : ήταν όλοι τους άχρηστοι! Ποιος ανόητος τους έκανε υπουργούς;
