Η Ντελ Ρίο απεβίωσε στις 23 Ιουνίου στην κατοικία της στο Λος Άντζελες. Ο θάνατός της επιβεβαιώθηκε από το Γραφείο του Ιατροδικαστή του Λος Άντζελες, χωρίς να έχουν δοθεί περαιτέρω λεπτομέρειες.
Πριν συναντήσει τον Ντέιβιντ Λιντς, η Ρεμπέκα Ντελ Ρίο είχε σημειώσει μία και μοναδική επιτυχία, στην Ολλανδία. Ωστόσο, το θλιμμένο της τραγούδι στο Mulholland Drive άλλαξε τα πάντα για εκείνη που έζησε μια ζωή γεμάτη με απώλειες, δυσκολίες και την αδιάκοπη προσπάθεια να ξεπεράσει τα εμπόδια
«Είμαι κάπως emo - λατρεύω τον Morrissey», είχε πει η Ρεμπέκα Ντελ Ρίο στον The Guardian. Στο Mulholland Drive του Ντέιβιντ Λιντς, η Ντελ Ρίο υποδύεται τη θλιμμένη τραγουδίστρια La Llorona de Los Angeles, η οποία εμφανίζεται σε μια κομβική σκηνή με μια σπαρακτική, ισπανόφωνη απόδοση της μπαλάντας Crying του Ρόι Όρμπισον.
Η σκηνή στο Club Silencio για πολλούς αποτελεί τον πυρήνα της ταινίας. Η Ντελ Ρίο φαίνεται να τραγουδά ζωντανά, αλλά η φωνή της συνεχίζει να ακούγεται ακόμα και αφού έχει πέσει λιπόθυμη στο πάτωμα: μια μεταφορά για την απατηλότητα του Χόλιγουντ και την αδιαφορία του απέναντι στον ανθρώπινο πόνο. Όπως ήταν η ζωή της.
Στη δική της ζωή, η Ντελ Ρίο αντιμετώπισε επαγγελματικές απογοητεύσεις, έμεινε άστεγη και βίωσε τον αφόρητο πόνο της απώλειας ενός παιδιού.
«Η φωνή μου προσφέρεται σε αυτή τη θλίψη επειδή κουβαλάω μέσα μου πολύ από αυτόν τον πόνο», είπε καθώς ολοκλήρωνε το βορειοαμερικανικό σκέλος της περιοδείας της Νo Hay Bandaγια την 20η επέτειο του Mulholland Drive.
Μαζί με την αείμνηστη Τζούλι Κρουζ, η Ντελ Ρίο αποτελεί την κύρια μουσική μούσα του Λιντς, αλλά η σχέση της με το Crying προηγείται κατά πολύ της καλλιτεχνικής της σχέσης με τον σκηνοθέτη.
Η Ρεμπέκα Ντελ Ρίο, με καταγωγή από το Μεξικό, την Ιταλία και τους Σεφαραδίτες, μεγάλωσε στο Σαν Ντιέγκο. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, ήταν τραγουδίστρια country, και το Crying ήταν μέρος του ρεπερτορίου της. «Το τραγουδούσα a cappella επειδή, συχνά, η μπάντα δυσκολευόταν με κάποιες αλλαγές συγχορδιών» είχε πει.
Στη συνέχεια, το 1995, η Λατίνα ποπ τραγουδίστρια Σελένα δολοφονήθηκε από τον πρώην πρόεδρο του fan club της.
Η Ντελ Ρίο συγκλονίστηκε, οπότε ένας φίλος της πρότεινε να τραγουδήσει το Crying στα ισπανικά. Ζήτησε από την τραγουδοποιό Θάνια Σανζ να κάνει τη μετάφραση, και έτσι γεννήθηκε το Llorando, η εκδοχή που ακούστηκε στο Mulholland Drive.
Πριν συνεργαστεί με τον Λιντς, η Ντελ Ρίο είχε σημειώσει επιτυχία μόνο στην Ολλανδία – με το ομότιτλο τραγούδι του πρώτου της άλμπουμ, Nobody’s Angel, το οποίο έφτασε στο Νο 2 το 1994.
Η συνάντηση με τον Ντέιβιντ Λιντς
Ο Λιντς είχε τον ίδιο ατζέντη με εκείνη, και πείστηκε να τη συναντήσει. Ο σκηνοθέτης τη ρώτησε αν ήθελε να μπει στον θάλαμο ηχογράφησης του, όπου, όπως καυχιόταν, διέθετε ένα σπάνιο μικρόφωνο Telefunken. Η όλη συνάντηση διήρκεσε λιγότερο από μισή ώρα. «Ήμουν εντελώς ανίδεη ότι με ηχογραφούσε», λέει.
Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της σκηνής στο φανταστικό Club Silencio, ο Λιντς χρησιμοποίησε την ηχογράφηση της αυτοσχέδιας αυτής συνεδρίας που είχαν κάνει στο σπίτι του, αλλά η Ντελ Ρίο τραγουδούσε επίσης ζωντανά με το μικρόφωνο απενεργοποιημένο, ώστε να μεταφέρει καλύτερα την ένταση των φωνητικών της.
Η σκηνή του Silencio σηματοδοτεί ένα κορυφαίο, συναισθηματικό και συνάμα ανατρεπτικό σημείο της ταινίας του Λιντς, με τις πρωταγωνίστριες Ναόμι Γουότς και Λόρα Χάρινγκ να ξεσπούν σε δάκρυα παρακολουθώντας την ερμηνεία της Ντελ Ρίο στο κλαμπ της σιωπής.
«Ήθελα επίσης οι όμορφες κοπέλες στο μπαλκόνι, η Λόρα Χάρινγκ και η Ναόμι Γουότς, να το βιώσουν ζωντανά. Ήταν παρούσες όσο έκανα τη σκηνή μου, οπότε τραγούδησα για εκείνες».
Η σύντομη αλλά αξέχαστη εμφάνισή της στην οθόνη της χάρισε αναγνωρισιμότητα στη βιομηχανία του κινηματογράφου. Αργότερα εμφανίστηκε στη δυστοπική επιστημονικής φαντασίας ταινία Southland Tales, όπου τραγουδά τον αμερικανικό ύμνο. Επίσης, τη φωνή της μπορούμε να ακούσουμε σε μουσικές επενδύσεις των ταινιών Sin City, Man on Fire και Streets of Legend.
