«Η Ελλάδα έχει ακόμα μπροστά της πολύ μακρύ δρόμο και ο ρυθμός ανάπτυξης, ο οποίος υπάρχει σήμερα είναι απολύτως ανεπαρκής, για να μπορέσει η χώρα να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις που την περιμένουν», δήλωσε ο αναπληρωτής τομεάρχης Οικονομικών της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Επικρατείας Θεόδωρος Φορτσάκης, στον ραδιοφωνικό σταθμό του ΑΠΕ/ΜΠΕ, για την πορεία της ελληνικής οικονομίας.
Ερωτηθείς σχετικά με τον σχεδιασμό του υπουργείου Οικονομικών, μέρος των ταμειακών διαθεσίμων που έχουν συσσωρευτεί εξαιτίας της δημοσιονομικής υπεραπόδοσης τα τελευταία τέσσερα χρόνια να διατεθεί για την πρόωρη αποπληρωμή του πλέον ακριβού τμήματος του δανεισμού του Δημοσίου στον επίσημο τομέα ο κ. Φορτσάκης απάντησε: «Μία υπεραφαίμαξη έχει αποδώσει ένα ποσό σημαντικό το οποίο μένει στην τσέπη μας και είναι λογικό να κομμάτι από αυτό να χρησιμοποιηθεί για να απαλυνθούν οι επιπτώσεις του πολύ μεγάλου βάρους που έχουμε από τους τόκους που πληρώνουμε στα δάνειά μας, γιατί το πιο ακριβό κομμάτι του δανείου από ό,τι σήμερα διαμορφώνεται είναι το κομμάτι που χρωστάμε στο ΔΝΤ. Και αυτό το κομμάτι αν μπορούσε να πληρωθεί νωρίτερα θα διευκόλυνε τη μείωση των τόκων που θα επιφέρει αυτή η πρόωρη αποπληρωμή. Είναι ένα θετικό βήμα αν γίνει. Έχουμε τόκους που υπερβαίνουν τα 150 εκατ. ευρώ. Είναι μία θετική κίνηση υπό την έννοια ότι δείχνει ότι προχωρούμε σε μία απάλυνση των βαρών, αλλά αυτό είναι πάρα πολύ μικρό ποσό σε σχέση με τα συνολικά μας βάρη».
«Στην πραγματικότητα», προσέθεσε ο αναπληρωτής τομεάρχης της ΝΔ, «δεν επιστρέφουμε το ποσό το οποίο χρωστάμε, εξυπηρετούμε τα δάνειά μας, και μάλιστα η εξυπηρέτηση που επωμιζόμαστε είναι κατά πολύ μικρότερη από αυτή που είχαμε πριν την έναρξη της κρίσης, άρα είμαστε σε μία περίοδο η οποία είναι ακόμα χαριστική» και «όταν αρχίσει μετά από ορισμένα χρόνια να μας απασχολεί το βάρος της αποπληρωμής, εκεί, αν η Ελλάδα στο μεταξύ δεν έχει πετύχει έναν αριθμό ανάπτυξης πολύ σημαντικό θα βρεθούμε σε μεγάλη δυσκολία». Υπενθύμισε, δε, ότι «η Νέα Δημοκρατία έχει υπογραμμίσει και έχει πολλές φορές επιμείνει ότι δεν μπορεί να υπάρξει μία απελευθέρωση των παραγωγικών δυνάμεων του τόπου αν δεν υπάρξει μία καλύτερη φορολογική μεταχείριση των πολιτών και των επιχειρήσεων και σε αυτή την έννοια περιλαμβάνω και τα βάρη τα οποία είναι τα βάρη για τις κοινωνικές ασφαλίσεις».
