Ο λαϊκισμός βρήκε τρόπο να ανασυνταχθεί και να κάνει αισθητή την παρουσία του με θορυβώδη τρόπο. Ο λαϊκισμός φυσικά και δεν εκπροσωπείται από τον πονεμένο πατέρα Πάνο Ρούτσι, ο οποίος με επικοινωνιακά εντυπωσιακό τρόπο (απεργία πείνας στον Άγνωστο Στρατιώτη), ζητάει την εκταφή του παιδιού του. Είναι πατέρας που βιώνει την τραγωδία της απώλειας, και εν τη απελπισία του δικαιούται να υποβάλει το όποιο αίτημα. Και αυτό παρόλο που εγείρονται απορίες γιατί πέρασε δυόμισι χρόνια εν σιωπή και το υποβάλει τώρα.
Παράλληλα με τις απορίες εγείρονται όμως και υποψίες: Ότι κάποιοι τον καθοδηγούν, αφού η εκπλήρωση του αιτήματος θα έχει ως συνέπεια την αναβολή έναρξης της δίκης. Και την αναβολή αρκετοί επιθυμούν, αφού η δίκη θα αναδείξει τα πραγματικά γεγονότα, θα καταρρίψει μύθους και εικασίες, ενώ θα απογυμνώσει και σκοπιμότητες.
Ο λαϊκισμός συνίσταται στον συρμό των πολιτικών προσώπων που έσπευσαν να τον εκμεταλλευτούν προς ίδιον όφελος.
Δεν ξάφνιασε ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι γνήσιο τέκνο του λαϊκισμού που σάρωσε τη χώρα τα μνημονιακά χρόνια, το κύμα του οποίου τον ανέβασε στην εξουσία, και από την οποία απήλθε ευτελισμένος, με αποτέλεσμα να φυτοζωεί πλέον.
Δεν ξάφνιασε η Ζωή. Τα Τέμπη φούσκωσαν τα πανιά του καραβιού που έχει ως σήμα το κόμμα της, και βρέθηκε κάποια στιγμή δημοσκοπικά να διεκδικεί τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Δεν είναι επίσης έκπληξη το ΚΚΕ, η Νέα Αριστερά ή Κασσελάκης. Ούτε οι διάφορες αντικαπιταλιστικές ομάδες και συσπειρώσεις που βρίσκονται ιδεολογικά και βιωματικά δίπλα σε κάθε αντικυβερνητική δράση, ιδιαίτερα όταν στην εξουσία βρίσκεται κυβέρνηση της όποιας Δεξιάς.
Δεν είναι καν έκπληξη ο δήμαρχος Αθηναίων, Χάρης Δούκας, που συντάσσεται σε πολλά με τον ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως με τον λαϊκισμό του. Ο δήμαρχος ανήρτησε: «Όχι στην άρνηση. Όχι στη σιωπή. Συμπαραστέκομαι στον Πάνο Ρούτσι, τον πατέρα που έχασε το παιδί του στα Τέμπη. Είναι αναφαίρετο δικαίωμά του η εκταφή της σορού του παιδιού του. Η Πολιτεία οφείλει να ικανοποιήσει το δίκαιο αίτημά του».
Απρόσμενη ήταν η παρέμβαση του Αντώνη Σαμαρά. Ο πρώην πρωθυπουργός και αναμενόμενος αρχηγός νέου κόμματος, σε μια ανακοίνωση στην οποία προδίδει άγνοια νομικών διαδικασιών για τις οποίες αυτός, ως πρώην πρωθυπουργός, θα έπρεπε να έχει ενημερωθεί, τονίζει:
«Δεν υπάρχει νομικό έρεισμα στην επίμονη απόρριψη του αιτήματος των γονιών των θυμάτων να προχωρήσουν στην εκταφή των σορών των παιδιών τους. Έχουν απόλυτο δικαίωμα να διαπιστώσουν εάν τα λείψανα, που βιαστικά και δίχως τον πρέποντα έλεγχό τους παραδόθηκαν προς ταφή ανήκουν πράγματι στα παιδιά τους. Είναι θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα».
Και εδώ συμβαίνει το παράδοξο. Όλοι αυτοί, καθώς και τα πλήθη που τους ακολουθούν έχουν ωθηθεί να αντιμετωπίζουν την πολιτική μόνο με πλεονάζοντα συναισθηματισμό και εκκωφαντική αγανάκτηση, υποστηρίζουν ένα αίτημα που… δεν υπάρχει!
Σύμφωνα με ανακοίνωση του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνου Τζαβέλλα, στο εξώδικο που απέστειλαν οι Πάνος Ρούτσι και Μαρία Καρυστιανού «δεν υπάρχει σαφές αίτημα εκταφής! Εφόσον υπάρξει θα εξεταστεί ή θα απαντηθεί άμεσα».
Παράλληλα με ανακοίνωσή του, ο εκπρόσωπος Τύπου του Αρείου Πάγου Αρεοπαγίτης Παναγιώτης Λυμπερόπουλους, απαντά σε όσους ζητούν από το ανώτατο δικαστήριο να πάρει θέση αναφορικά με τις αιτήσεις εκταφής, ή σε ζητήματα που αφορούν την πορεία των δικογραφιών.
Επισημαίνει: «Ο Άρειος Πάγος δεν μπορεί να έχει οποιονδήποτε λόγο ή ρόλο στη λήψη των αποφάσεων δικαστικών οργάνων… ούτε και μπορεί να παρεμβαίνει στη δικαστική τους κρίση. Επίσης, δεν μπορεί να διατάξει τη διενέργεια ή μη πράξεων από τους δικαστικούς λειτουργούς σε οποιοδήποτε διαδικαστικό στάδιο και αν βρίσκεται μια εκκρεμής υπόθεση».
Παράλληλα, ζητά αντίσταση «στα εύκολα συμπεράσματα, στην κατευθυνόμενη πληροφόρηση, στην εργαλειοποίηση της Δικαιοσύνης, το έργο της οποίας κάποιοι προσπαθούν να απαξιώσουν και να εκμηδενίσουν, βάλλοντας άκριτα κατά δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών, με απώτερο σκοπό τη διαιώνιση της παρούσας κατάστασης και την απομάκρυνση της υπόθεσης από το φυσικό της δικαστή, στο όνομα της δήθεν πλήρους διερεύνησης της υπόθεσης, ώστε να επιτευχθεί ο στόχος, που είναι η καθυστέρηση με οποιοδήποτε τρόπο στην έναρξη της δίκης».
Η καθυστέρηση της δίκης πρέπει να αποφευχθεί. Το ιδανικό θα ήταν να βρεθεί φόρμουλα – συνεχιζομένης της δίκης – να μπορούν να εξετάζονται και τα όποια νέα αιτήματα και στοιχεία ανακύπτουν. Δεν γνωρίζουμε αν μπορεί να γίνει, αλλά είναι ο μόνος τρόπος να αποτραπεί η περαιτέρω εργαλειοποίηση του θέματος.
Για τον σεβασμό των νεκρών και μόνο.
