Ομοβροντία δημοσκοπήσεων ήρθε το τελευταίο διήμερο, η οποία όσον αφορά την αντιπολίτευση μοιάζει με λίστα τεθλιμμένων συγγενών. Πρώτη φορά τόσο πολύ και για τόσο πολύ, η αντιπολίτευση παραμένει καθηλωμένη σε μια κατάσταση δημοσκοπικής καχεξίας, τη στιγμή που η κυβέρνηση αντιμετωπίζει δυσεπίλυτα προβλήματα με πρώτιστο αυτό της εξοντωτικής ακρίβειας.
Στη δημοσκόπηση της MARC για τον ΑΝΤ1, και στην πρόθεση ψήφου, η Νέα Δημοκρατία προηγείται με 21 μονάδες διαφορά του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Συγκεκριμένα συγκεντρώνει 33,7% με το ΠΑΣΟΚ στη δεύτερη θέση, καθηλωμένο στο 12,7%.
20,3% είναι η διαφορά σύμφωνα με την GPO για το Star. Δεύτερο κόμμα είναι και πάλι το ΠΑΣΟΚ με 12,2% και τον ΣΥΡΙΖΑ να ακολουθεί με 11,1%.
Και κατά την MRB για το OPEN η ΝΔ διατηρεί προβάδισμα άνω των 20 μονάδων. Συγκεντρώνει 36,1%, ενώ ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται στο 12,1%.
Τέλος, η Metron Analysis για το Mega, στην εκτίμηση ψήφου η ΝΔ βρίσκεται στο 35,2%, με το ΠΑΣΟΚ στο 14,7% και τον ΣΥΡΙΖΑ στο 12,1%.
Συνεχίζεται δε το παράδοξο, στην καταλληλότητα ο Μητσοτάκης να προηγείται του ποσοστού του κόμματός του με 40%, ενώ οι Ανδρουλάκης και Κασσελάκης υπολείπονται του ποσοστού τον κομμάτων τους. Περίπου οι μισοί από τους ψηφοφόρους τους δεν τους θεωρούν κατάλληλους για τη θέση του Πρωθυπουργού!
Και αυτό παραμένει παγιωμένο όσες δυσκολίες και να αντιμετωπίζει η κυβέρνηση, όση αδυναμία και να εμφανίζει σε επί μέρους τομείς, όσα λάθη και να της καταλογίζουν οι πολίτες. Γιατί είναι γεγονός ότι το έδαφος πάνω στο οποίο βαδίζει κάθε άλλο παρά στρωμένο με ροδοπέταλα είναι.
Το 60% θεωρεί πως η χώρα πηγαίνει προς τη λάθος κατεύθυνση και μόνο το 34% προς τη σωστή. Δηλαδή τον Μητσοτάκη επιλέγει για πρωθυπουργό και τμήμα εκείνων που θεωρούν πως η χώρα πηγαίνει προς τη λάθος κατεύθυνση!
Στο αγκάθινο πρόβλημα της εξοντωτικής ακρίβειας, προστίθεται και το γενικότερο πρόβλημα της Οικονομίας, η περιρρέουσα αίσθηση της αύξουσας παρανομίας και εγκληματικότητας, αλλά και η αδυναμία της να αντιπαρατεθεί με τα κομματικά ενεργούμενα που παριστάνουν τους συνδικαλιστές του φοιτητικού χώρου («κινήματος» στη γλώσσα τους), με αποφάσεις για καταλήψεις σχολών στις οποίες εμποδίστηκε δια της βίας η ψήφος της πλειοψηφίας των φοιτητών!
Η λύση Πιερρακάκη προς τις Συγκλήτους, οι εξετάσεις στα ΑΕΙ να διεξαχθούν ψηφιακά, αποτελεί υποχώρηση της ευνομούμενης πολιτείας και αδυναμία της να επιβάλει τη νομιμότητα στις αυθαιρεσίες μιας μειοψηφίας. Γιατί αυτοί που φωνάζουν, φωνάζουν δυνατά, αλλά δεν αποτελούν την πλειοψηφία του φοιτητικού κόσμου ο οποίος αγωνιά για την εξεταστική του.
Εν μέσω αυτών και παρόλα αυτά, αποτελεί άθλο για τη ΝΔ να έχει παγιώσει την εικόνα του κυρίαρχου κόμματος με τους άλλους να καταγράφονται ως «υπόλοιπα». Και οι «υπόλοιποι» δύο, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, εν τη αμηχανία τους, αντί να ψάξουν μέσα τους τις αιτίες της κακοδαιμονίας τους, εφευρίσκουν «μηχανιστικές» δικαιολογίες.
Τους φταίνε η ελλιπής ενημέρωση, η προπαγάνδα, τα ΜΜΕ τα οποία υποτίθεται ότι ελέγχει καθ’ ολοκληρίαν η κυβέρνηση, μέσα σε ένα πνεύμα ανελευθερίας και «ορμπανισμού».
Φταίει ο Ορμπανισμός του Μητσοτάκη για το γεγονός ότι ο Ανδρουλάκης τον καιρό της ανάδειξής του στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ, τον καιρό δηλαδή που θα έπρεπε να συστηθεί στο πανελλήνιο και ο κόσμος περίμενε να τον γνωρίσει για τις ιδέες του, ανάλωσε μήνες και μήνες να καταγγέλλει τη νόμιμη παρακολούθησή του από την ΕΥΠ. Αυτό σε μια εποχή που η ετέρα ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ ήταν ύποπτη παράνομου χρηματισμού, άρα δικαιολογημένης παρακολούθησης.
Όσο για τον Κασσελάκη δεν έχει πείσει ακόμη ότι δικαιούνται να είναι αρχηγός κόμματος - αριστερού ή όχι. Μας υπόσχεται θαυμαστές λύσεις για τα προβλήματά μας με τη δημιουργία των 29 think tanks. Άμποτες να τις παρουσιάσει και να τις εκτιμήσουμε. Ως τώρα πάντως φέρεται σαν έφηβος που του έδωσαν ένα κόμμα να έχει να παίζει. Η μόνη ολοκληρωμένη πρόταση που έχει παρουσιάσει καθ’ όλη την περίοδο της αρχηγίας του, είναι αυτή που τον αφορά βιωματικά: Για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια!
Φυσικά η πολιτική κυριαρχία της ΝΔ δεν δικαιολογεί επανάπαυση. Κυριαρχεί αφενός εξαιτίας της μεγάλης αποδοχής του αρχηγού της, αφετέρου λόγω της ανυπαρξίας των αντιπάλων της. Όμως όταν η ζωή γίνεται δύσκολη, δημιουργούνται νέες δυναμικές και η ζωή φέρνει τις δικές της λύσεις. Όχι πάντα τις επιθυμητές.
