Αρχικώς ήταν είδηση ότι μίλησε μετά από δεκατρία χρόνια, ενώ δεν είχε νιώσει την ανάγκη να μιλήσει ως τώρα. Τελευταία χλωμή παρέμβασή του η στάση υπέρ του «ναι» στο καρτουνίστικο δημοψήφισμα Τσίπρα, αλλά δεν έψεξε το ίδιο το δημοψήφισμα: Το αστείο δηλαδή του ερωτήματος στο οποίο κλήθηκε ο λαός να απαντήσει, τις διαδικασίες, τη χρονική δηλαδή διάρκεια που δόθηκε στον λαό προκειμένου να «ενημερωθεί», τη δημόσια συζήτηση που δεν έγινε. Ίσως γιατί ο ομόηχός του ΠτΔ Παυλόπουλος το είχε αποδεχθεί. Ούτε έμαθε τίποτα για τα capital controls.
Έκτοτε βυθισμένος σε φιλοσοφική περισυλλογή, απόμακρος από τα εγκόσμια τετριμμένα, απαξίωσε να ασχοληθεί με τις κατηγορίες για το σκάνδαλο Novartis, όταν ο ομόλογος του κόμματός του και στελέχη του κόμματος κρεμάστηκαν στα μανταλάκια. Για τη συμφωνία των Πρεσπών εξέδωσε μια ήπια ανακοίνωση για την ανάγκη η κυβέρνηση να σεβαστεί την ευαισθησία και να αφουγκραστεί τις εύλογες ανησυχίες της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών. Ανακοίνωση άτονη και διεκπεραιωτική, παρόλο που διέκρινε «αδικαιολόγητη βιασύνη» της κυβέρνησης.
Τώρα στο μνημόσυνο για τον Γιάννη Κεφαλογιάννη προσκεκλημένος της Όλγας, με σκόπιμα αμφίσημες και αόριστες δηλώσεις, έδωσε το δικαίωμα στην Αυγή να ισχυριστεί ότι «Καραμανλής εκτελεί Μητσοτάκη» και την ΕΦΣΥΝ «Κεραυνοί Καραμανλή σε Μητσοτάκη».
Αν αυτά αφορούσαν μόνο τα εσωτερικά της ΝΔ ουδόλως θα μας απασχολούσαν. Δικό τους το κόμμα, ούτε μας αφορά, ούτε μας πέφτει λόγος. Τυχαίνει όμως να είμαστε πολίτες της χώρας, ο αρχηγός της ΝΔ να είναι Πρωθυπουργός, άρα οι όποιες εσωκομματικές διεργασίες (ενδεχόμενες αμφισβητήσεις και αλληθωρίσματα προς τον ΣΥΡΙΖΑ) έχουν επιπτώσεις στη διαμόρφωση της πολιτικής ζωής.
Οι εκλογές μάλλον θα διεξαχθούν την Άνοιξη. Ελευθερία ψήφου υπάρχει, ο καθείς και οι επιλογές του. Ως τότε όμως ο Μητσοτάκης είναι Πρωθυπουργός της χώρας σε ένα εκρηκτικό και αστάθμητο διεθνές περιβάλλον:
Ο Ερντογάν μιλάει για την «επίθεση του 2023» (αμφίσημο, με πλείστες ερμηνείες), ο ενεργειακός χειμώνας είναι ante portas, ο πληθωρισμός θεριεύει και η ακρίβεια ανοίγει τις δαγκάνες της. Στον ευρωπαϊκό χώρο κυβερνήσεις πέφτουν, αποδιαρθρώνονται ή ταλανίζονται. Η διεθνής της «αλληλεγγύης» (και του χρυσοφόρου χρηματισμού της από την παράνομη μετανάστευση) επιτίθεται στη χώρα με ενισχυτές διεθνή media, καταγγέλλοντάς της ψευδή στοιχεία, για να εγκαταστήσουν στη χώρα πολλές Μόριες. Οι ροές αυξάνονται μέσω ενός ύπουλου υβριδικού πολέμου που έχει εξαπολύσει η γείτων, και που μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ και οι παραφυάδες του (όπως και «ειδικοί» του, τύπου Τόσκα) δεν κατανοούν.
Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του, την περίοδο του 15αυγουστου μετατράπηκαν σε ηχεία ποικίλης προπαγάνδας (τουρκικής και διεθνούς δικαιωματικής), για το πεντάχρονο που δήθεν πέθανε στη νησίδα του Έβρου, και το οποίο από πουθενά δεν τεκμαίρεται ως γεγονός. Και όμως ο ίδιος ο Τσίπρας ανάρτησε tweet στις 16/8 όπου έγραφε «ψέματα για τις υποκλοπές, ψέματα για τους «ανύπαρκτους» του Έβρου (δικά του τα εισαγωγικά), ψέματα ακόμη και για το νεκρό 5χρονο παιδί. Αλλά τάχα τα σύνορα δεν μπορούσαν να τα παρακολουθήσουν».
Δηλαδή πρώην Πρωθυπουργός δεν αποδέχτηκε τις διαβεβαιώσεις της γεωγραφικής υπηρεσίας στρατού ότι η νησίδα ήταν εκτός ελληνικής επικράτειας, και κατά συνέπεια αν επενέβαινε το ελληνικό κράτος μπορούσε να δημιουργηθεί έως και θερμό επεισόδιο. Συντονίστηκε με τα ψεύδη των επαγγελματιών της παράνομης διακίνησης που επιτίθενται κατά της χώρας!
Η κριτική μας αυτή μπορεί να εκληφθεί «στήριξη της κυβέρνησης» από τους ευδαίμονες επαναπαυμένους της - έως πρότινος - ευρωπαϊκής αταραξίας (κάτι τέτοιο, περί αταραξίας, νόμιζε και ο Ζελένσκι μήνες πριν την επέμβαση, όταν οι Αμερικανοί αξιωματούχοι του μετέφεραν τις προειδοποιήσεις των μυστικών τους υπηρεσιών, και τώρα η Μόσχα απειλεί με επέμβαση μέχρι και στη Μολδαβία).
Οι δηλώσεις Καραμανλή ήταν αριστοτεχνικά αμφίσημες. Ερμηνεύονταν κατά το δοκούν (όπως από τα media του ΣΥΡΙΖΑ), ενώ παρείχαν και την ευχέρεια της άρνησης εκ μέρους κύκλων του, για τυχόν προεκτάσεις και υποκειμενικές ερμηνείες που επιχειρούσε ο καθείς.
Πολλά τα σενάρια που κυκλοφορούν. Κάποια εξ αυτών θέλουν, με τη συνδρομή ολιγαρχών, τη συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τμήματα υπαρχόντων κομμάτων (υπάρχει και το ψαχνό του ταμείου Ανάκαμψης). Άλλα τη συγκρότηση κυβερνήσεων μειοψηφίας συνεργαζόμενων σχημάτων που θα λάβουν ψήφο ανοχής. Η άποψη που εκπορεύεται είναι υπέρ της αυτοσυγκράτησης στους «υπερβολικούς» εξοπλισμούς που τροχοδρόμησε η κυβέρνηση (ίσως για να το ρισκάρουμε όπως είπε κάποτε στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ). Και στο βάθος ενδεχομένως μια διευθέτηση του Αιγαίου κατά τα «πρότυπα» των Πρεσπών (όπως είχαν ζητήσει βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ). Δεν τα υιοθετούμε, τα παραθέτουμε όμως γιατί κάθε καπνό τον δημιουργεί μια φωτιά.
Ωστόσο όλα αυτά μπορούν να περιμένουν ως τις εκλογές. Θα αποφασίσει ο λαός. Ως τότε όπως έλεγε κάποτε και ο θυμόσοφος Φλωράκης, έχουμε τραχανά απλωμένο. Η εργαλειοποίηση των υποκλοπών (που από ό,τι μάθαμε χθες στην επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας όλοι έκαναν), η μίζερη υπονόμευση της κυβέρνησης από κάποιες πολιτικές και κοινωνικές «προσωπικότητες» αντί της τεκμηριωμένης σκληρής κριτικής (τεκμηριωμένης όμως με στοιχεία και αριθμούς, όχι με ιδεολογικές παρόλες), δεν προσφέρουν στη χώρα στη χειρότερη στιγμή του σύνολου ευρωπαϊκού περιβάλλοντος.
Οχτώ μήνες απομένουν. Ας περιμένουν. Μπορεί ο λαός να τους δικαιώσει και να έρθουν πλησίστιοι να εφαρμόσουν τις συνεργασίες τους.
