Οι μηχανές προβολής διάφορων επίδοξων ηγετών κομμάτων ή κινημάτων που εκκολάπτονται και αναμένεται να εμφανιστούν στο προσεχές διάστημα έχουν ανάψει για τα καλά και φουλάρουν. Βαρύς αχός ακούγεται.. Ιδιαίτερη αισθητή είναι η περίπτωση του πρώην Π/Θ Τσίπρα που μεθοδευμένα ωθείται και προσπαθεί να έχει πλέον συχνή παρουσία με κάθε τρόπο στο πολιτικό προσκήνιο.
Η συστηματική προσπάθεια για το διαβόητο rebranding, μια μάταια απόπειρα αλλαγής πολιτικής ταυτότητας για τους αφελείς και λωτοφάγους αλλά που στην ουσία εξαντλείται απλώς στην αλλαγή προσωπείου, είναι τόσο εμφανής που δύσκολα αποκρύβεται. Ισχυρά κέντρα επιχειρηματικής και μιντιακής ισχύος κατασκευάζουν και διαπλάθουν με διάφορους τρόπους την εικόνα του και την προωθούν μεθοδικά, κυρίως κατά δόσεις ώστε να διατηρείται αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού και των δημοσκόπων.
Τα Παράδοξα
Υπάρχουν δυο παράδοξα, κατά τη γνώμη μου, στην προσπάθεια αυτή.
Το πρώτο παράδοξο σχετίζεται με την προσεκτική φιλοτεχνία ενός δήθεν «κεντρώου» προφίλ του αναμενόμενου «Σωτήρα». Το υποτιθέμενο «σωσίβιο» μιας φαντασιακής Κεντροαριστεράς παρουσιάζεται ως ο «Μακρόν της Ελλάδος», ενώ από την άλλη μεριά το «κεντρώο» πολιτικό πείραμα του Γάλλου Προέδρου χαρακτηρίζεται ως πλήρως αποτυχημένο και αποδομείται, διότι δεν συγκράτησε τα δυο άκρα ούτε κατάφερε να εδραιωθεί ως ισχυρό πολιτικό ρεύμα στο γαλλικό πολιτικό σύστημα. Η δημοφιλία του Μακρόν βρίσκεται σε πρωτοφανές χαμηλό επίπεδο. Αλλά, πριν ο αλέκτωρ λαλήσει, οι ίδιοι κονδυλοφόροι επανέρχονται στο «Κέντρο» λόγω της πρόσφατης νίκης του κεντρώου κόμματος D66 του Ρομπ Γέτεν στην Ολλανδία που με την εκλογική του επίδοση απέκλεισε στην ουσία την επαναφορά του ακροδεξιού κόμματος του Βίλντερς από τη διακυβέρνηση της χώρας.
Βέβαια, ο όψιμος θιασώτης του «δημοκρατικού καπιταλισμού» δεν είχε κανένα πρόβλημα με ένα ελαφρό πηδηματάκι να μεταφερθεί στον «δημοκρατικό σοσιαλισμό» του Ζόχραν Μαμπτάνι, του νεοεκλεγμένου Δημάρχου της Νέας Υόρκης. Άλλαξε σύστημα σαν τα πουκάμισα. Από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό ένα πούρο δρόμος. Δοξολογία. Ύμνοι! Ανακάλυψε επί τέλους τη νέα «εναλλακτική» σωτήρια λύση, αυτόν που τα έβαλε με την «κλεπτοκρατία» και τον «απάνθρωπο» καπιταλισμό τον οποίο ο ίδιος προσφάτως ασπάστηκε. Κανένα πρόβλημα.
Το ωραίο είναι ότι στην περίπτωση του νέου Δημάρχου της Νέας Υόρκης ο κ. Τσίπρας με περισσό θράσος μίλησε για «μιντιακό κατεστημένο» όταν η εγχώριος μιντιακή ολιγαρχία τον έχει δέσει πισθάγκωνα στο άρμα της.
Ο Μαμπτάνι είναι ο νέος «γκουρού», το νέο εικόνισμα που προσκυνούν οι διάφορες εκδοχές της «Αριστεράς» στην Ελλάδα, το ΠΑΣΟΚ και λοιπές δυνάμεις. Περιπλανήθηκαν επί μακρόν λαμβάνοντας άκριτα ως πρότυπα άλλα ενωτικά «πολιτικά σχήματα» από Ισπανία, Πορτογαλία, Γαλλία (Μελανσόν και ΣΙΑ) με ονειρικό στόχο κάποιο ελληνικό Επινέ. Απελπισία. Αδιέξοδα.
Ως προς το παράδοξο αυτό οι αξιότιμοι κονδυλοφόροι και προωθητές του νέου, «κεντρώου» προφίλ του πρώην Π/Θ δεν έχουν παρά να τον υποβάλλουν σε ένα «κεντρώο τεστ». Προτείνω το εξής:
-Εάν μπορεί να διευκρινίσει σε μια μεριά της μολότοφ πλέον στέκεται.
-Εάν δέχεται τους κανόνες και τις αξίες της φιλελεύθερης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, της «αστικής», όπως την ονόμαζε, κι αν εξακολουθεί να υποστηρίζει το «ή εμείς ή αυτοί», «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν».
-Εάν δέχεται ότι στον «δημοκρατικό καπιταλισμό» που ασπάζεται δημοκρατικά πολιτεύματα το μονοπώλιο της βίας ανήκει στο κράτος και μόνο σ’ αυτό, αποκλειστικό δικαίωμα που ασκείται, βέβαια, σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους νόμους.
Εάν τελικά στηρίζει κάποια «δίκαιη» βία ως έκφραση της «λαϊκής οργής». -Εάν έχει κάτι να πει για τις καταλήψεις και τους μπαχαλάκηδες.
-Εάν η ευταξία, η επιβολή του νόμου και της τάξης, αποτελεί βασικό κανόνα της κοινωνικής συμβίωσης με ασφάλεια.
Πρόκειται για βασικούς κανόνες του δημοκρατικού «συστήματος».
Δεν πρόκειται, φυσικά, να αποκηρύξει το παρελθόν του ενώ τίποτα από την πολιτική του προέλευση, την πολιτική του παιδεία, την πολιτική του κουλτούρα και την πολιτική του διαδρομή σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση δεν συνηγορεί υπέρ μια τέτοιας «κεντρώας» μεταμόρφωσης και μεταστροφής που εξ ορισμού είναι συστημική. Στην καλύτερη περίπτωση θα προσπαθήσει να πατάει σε δυο βάρκες, και με το «σύστημα» και με το «αντισύστημα». Ναι μεν, αλλά…
Το δεύτερο παράδοξο έχει να κάνει με την εκπληκτική δημοσιότητα που δίνεται στον φέρελπι ηγέτη της «Κεντροαριστεράς» είτε πρόκειται για κάποια δήλωση, παρέμβαση, δημοσκόπηση και τα συναφή είτε για κάποια Επιστημονική Επιτροπή, ώδινεν όρος…., είτε για το αναμενόμενο βιβλίο του, το οποίο από τώρα, πριν καν εκδοθεί, τυγχάνει μεγάλης προβολής κατά δόσεις. Είναι ενδιαφέρον ότι στην έκδοση της 11ης Οκτωβρίου της καθημερινής ναυαρχίδας της «Δημοκρατικής Παράταξης», μέτρησα 7 (!) φωτογραφίες του πρώην Π/Θ σε ανάλογα δημοσιεύματα ακόμα και μόδας και καμία του προέδρου του ΠΑΣΟΚ κ. Ανδρουλάκη, ο οποίος κατά τα φαινόμενα φαίνεται να υπολογίζεται μόνο ως «συμπλήρωμα» του νέου κόμματος του πρώην.
Το δε παράδοξο συνίσταται στο οφθαλμοφανές γεγονός ότι είναι αυτοί οι ίδιοι οι σημερινοί επιχειρηματικοί και μιντιακοί ολιγάρχες που υπέστησαν από την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ του κ. Τσίπρα την άκρως εξευτελιστική και ταπεινωτική διαδικασία παροχής των τηλεοπτικών αδειών, διαδικασία που ακύρωσε με απόφασή του το Συμβούλιο της Επικρατείας. Σήμερα, οι ίδιοι γλύφουν εκεί που έφτυναν. Προωθούν τον διώκτη τους μετά φανών και λαμπάδων. Προφανώς παίζουν τα ρέστα τους προκειμένου να πλήξουν την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και τον ίδιο προσωπικά. Τα άλλα, τα παρελθόντα υποχωρούν μπροστά στις σημερινές προτεραιότητές τους. Γι’ αυτό δεν ορρωδούν προ ουδενός.
Τα ΜΜΕ των ολιγαρχών
Στο πλαίσιο αυτό δεν είναι καθόλου τυχαία η πολιτική των ΜΜΕ που ελέγχουν κατέχοντας δεσπόζουσα θέση στην αγορά, τη στιγμή που ελάχιστα έχουν απομείνει με κάπως επιτηδείως ουδέτερες ή φιλοκυβερνητικές διαθέσεις. Τα ΜΜΕ της μιντιακής ολιγαρχίας είναι απολύτως υπεύθυνα για την υιοθέτηση και προβολή του νέου κύματος ανορθολογισμού, αχαλίνωτου και χυδαίου αριστεροδεξιού λαϊκισμού. Δεν είναι καθόλου άμοιρα της επικράτησης της πολιτικής παράνοιας, όταν ένα ολόκληρο «κίνημα» στο θέμα του δυστυχήματος των Τεμπών χτίστηκε πάνω σε εμφανή ψέματα και απάτες. Καθόλου ανεύθυνα για το γεγονός ότι ποσοστό άνω του 70% των πολιτών έπεσε θύμα παραπληροφόρησης και θεωριών συνωμοσίας πεπεισμένο περί «συγκάλυψης» και «μπαζώματος». Συνάμα, αξιόλογοι δημοσιογράφοι απαξιώνουν στην ουσία τους θεσμούς με αλόγιστη και περιπτωσιολογική αντικυβερνητική κριτική. Έφτασαν μάλιστα να χαρακτηρίσουν την ματαίωση της συνάντησης Μητσοτάκη-Ερντογάν στη Νέα Υόρκη ως «ήττα», «προσβολή», «ταπείνωση». Ντροπή. Οι ίδιοι κατάπιαν τη γλώσσα τους για τα όσα έγιναν στο Ζάππειο τις μέρες αυτές στη Διατλαντική Σύνοδο για την Ενέργεια και την τεράστια σημασία της στρατηγικής σχέσης της χώρας μας με την Αμερική, επίτευγμα του κατά τα άλλα ενδοτικού και ταπεινωμένου Κούλη, τον οποίο θα έδιωχνε ο Τραμπ με τις κλωτσιές. Γνωστή τηλεπαρουσιάστρια Δελτίου Ειδήσεων και αρθρογράφος σε κυριακάτικη εφημερίδα έγραφε (28/9) ότι «Η ανάγκη αναδιάταξης της εξωτερικής μας πολιτικής είναι επείγουσα». Δηλαδή, τι είδους αναδιάταξη, προς τα πού, τι εννοεί ο ποιητής; Το αντικυβερνητικό μένος παρασύρει σε ανοησίες.
Κι ακόμα το γεγονός ότι σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση το 57% υποστηρίζει ότι η κατάστασή του έχει επιδεινωθεί τα τελευταία 6 χρόνια ενώ σε μια άλλη το 40% προτιμά το «χάος» από τον Μητσοτάκη. Καλώς. Έχει, προφανώς, χαθεί κάθε επαφή με την πραγματική πραγματικότητα.
«Το μεγάλο πρόβλημα των ΜΜΕ την τελευταία διετία», γράφει ο Π. Καψής (6/11/25), «ήταν η παταγώδης αποτυχία τους να προστατέψουν την κοινωνία από την επέλαση της συνωμοσιολογίας του ξυλολίου και του μπαζώματος. Παραδόθηκαν αμαχητί σ’ αυτήν και στα κοινωνικά δίκτυα. Είναι φαινόμενο της εποχής. Ειδικά για την Ελλάδα, ωστόσο, η απαξίωση των θεσμικών μέσων ενημέρωσης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα και τη δημοσιογραφική τους ανεξαρτησία, ήταν αποτέλεσμα και μιας πολύ συνειδητής πολιτικής επιχείρησης με σημαία τη διαπλοκή. Πρωτοστάτησε μια αριστερο-δεξιά συμμαχία με χρήσιμους ηλίθιους πολλούς δημοσιογράφους».
Τα ΜΜΕ, πουν θεωρητικά πρέπει να αποτελούν το νευρικό σύστημα της δημοκρατίας σήμερα, υπηρετώντας τους πολιτικούς στόχους των ιδιοκτητών τους, στην ουσία την απονευρώνουν.
Φυσικά, κανένα εξ αυτών των ΜΜΕ δεν πρόκειται εκ των ένδον να παραδεχτεί τον εμφανή αυτό ρόλο που υπονομεύει τους θεσμούς της Πολιτείας πόσο μάλλον δημοσίως. Θα συνεχίσουν την ίδια πολιτική. Ποιος θυμάται τον κ. Κασελάκη! Άλλα άτομα βρίσκονται και θα βρεθούν στα πρωϊνάδικα. Κι ακόμα δεν έχουμε τίποτα δει.
Αν επικρατήσουν οι κεντρόφυγες «αντισυστημικές» δυνάμεις διαφόρων αποχρώσεων το τίμημα θα είναι βαρύτατο. Ιδανικοί αυτόχειρες. Αυτήν τη φορά, όμως, κανείς δεν πρόκειται να μας εμποδίσει και κανείς δεν πρόκειται να προστρέξει για τη σωτηρία μας. Το «μπάχαλο» κινδυνεύει να γίνει «εθνική» ιδεολογία και τρόπος ζωής. Deja vu. Δε θέλουμε να μάθουμε από τα παθήματά μας, απεχθανόμαστε την αυτογνωσία.
Η Πουτίγκα
Η επιτυχία των εικαζόμενων νέων πολιτικών σχημάτων και «κινημάτων», Ιθάκες, ΚΥΜΑτα, Πυξίδες κ.τ.λ. μολονότι από τώρα μετρούνται δημοσκοπικά κάθε άλλο παρά δεδομένη είναι. Διότι, επί του παρόντος, αιωρούνται στον αέρα, έπεα πτερόεντα…., συντηρούμενα από δηλώσεις, παρεμβάσεις και άλλες ενέργειες και φυσικά τους δημοσκόπους. Η απήχησή τους θα μετρηθεί όταν εμφανιστούν, καταγραφούν, συγκροτηθούν και αρχίσουν να δρουν στο δημόσιο χώρο. Με άλλα λόγια, όταν αποκτήσουν σάρκα και οστά. Διότι, όπως λέει και μια γνωστή αγγλική ρήση η απόδειξη ότι η πουτίγκα είναι υπαρκτή είναι που την τρώμε. (The proof of the pudding is in the eating).
Βεβαίως, στην περίπτωση του πρώην δεν έχουμε ανάγκη και πολλών μετρήσεων και αναλύσεων. Μας καθοδηγεί πολιτικός τις επιστήμων εκ Θεσσαλονίκης - λιποθυμά κανείς από το ακατάπαυστο λιβανωτό του για τον «χαρισματικό», το αντικείμενο της λατρείας του. Ο ίδιος εγγράφεται στην ιστορία για εκείνη τη βαθυστόχαστη (και χυδαιότατη) πολιτική ανάλυσή του σε κυριακάτικη εφημερίδα ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα έχει τελικά την τύχη του Τσαουσέσκου! (και κατά συνέπεια και η Μαρέβα της Έλενας). Άλλωστε, τι χρεία έχουμε άλλων αναλύσεων όταν ο εν λόγω παίζει στα δάκτυλα τον Μαξ Βέμπερ;
Περί Αλήθειας
Δεν είναι μόνο που από έναν κατά συρροή πολιτικό ψεύτη και πολιτικό απατεώνα δεν μπορεί κανείς να περιμένει την «αλήθεια». Η μύτη του Πινόκιο θα μεγαλώσει ακόμα πιο πολύ, όπως εύγλωττα σημείωσε γνωστός δημοσιογράφος (6/11). Η «αλήθεια» του βιβλίου θα είναι το «ψέμα» κάποιων άλλων. Ήδη έχουν ριχτεί οι πρώτες βολές εναντίον του Ευκλείδη Τσακαλώτου ως αποδιοπομπαίου τράγου. «Μυστικός πράκτορας» των κακών δανειστών. Διότι, η πρόσφατη δημοσίευση της επιστολής του (9/7/2015) προς τον τότε πρόεδρο του Eurogroup ερμηνεύτηκε ως «προδοσία» διότι τινάζει στον αέρα τη δήθεν «σκληρή διαπραγμάτευση» των 17 ωρών του κ. Τσίπρα στις Βρυξέλλες το 2015 για το αχρείαστο Τρίτο Μνημόνιο. Μούφα δηλαδή. Σικέ, εφόσον όλα τα είχαν εκ των προτέρων παραδώσει. Το δε «κυβερνητικό» Πρόγραμμα του κόμματος στις εκλογές του 2023 κάθε άλλο παρά κοστολογημένο ήταν (καμιά έκπληξη σε αντιστοιχία και αναλογία του διαβόητου προγράμματος Θεσσαλονίκης του 2015), όπως ο ίδιος υποστήριξε (15/10). Αυτά τα λέει ο Υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης του 3ου Μνημονίου. Κι άλλα πολλά. «Ποιος έχει τον Φάκελο ρε;», φώναξε κάποιος από την αντιπροσωπεία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ υπό τον Τσίπρα στη συνάντηση με την Καγκελάριο Μέρκελ στο Βερολίνο όταν η γερμανική αντιπροσωπεία απέναντί της παρατηρούσε την εμφανή αμηχανία τους ψάχνοντας για τον Φάκελο(24/3/2015). Για να δούμε, θα μάθουμε την «αλήθεια» για το πώς ο go back κα Μέρκελ μεταμορφώθηκε τελικά στο πιο πιστό σκυλάκι της;
Όλα αυτά είναι βέβαιο ότι θα δημιουργήσουν έντονο πολιτικό ενδιαφέρον καθώς, εκτός των άλλων, «Αριστερές» και «Κεντροαριστερές» αναμένεται να φάνε τις σάρκες τους. Το θέαμα αναμένεται απολαυστικό!.
Δεν είναι καθόλου εύκολη η «ανάπλαση» και η «ανακατασκευή» του πολιτικού παρελθόντος. «Ο κ. Τσίπρας δεν είναι από παρθενογένεση. Έχει την ιστορία του», είπε ο Τσακαλώτος (15/10). Σωστά. Τον περιμένουν στη γωνία…
Τελικά, νομίζω ότι ματαιοπονούν όσοι εξακολουθούν ακόμα να εκλιπαρούν τον πρώην να ψελλίσει επί τέλους κάποια «συγνώμη» ή «αυτοκριτική» πέραν της ψευδεπίγραφης «αυταπάτης» του, αναζητώντας ευσχήμως το πρόσχημα για να τον υιοθετήσουν εκ νέου φανερά χωρίς τύψεις. Δηλαδή, και να το έκανε τι θα άλλαζε; Ότι επιμορφώθηκε ή ότι έγινε κάποια επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος; Γελοιότητες.
Θα επανέλθω στο θέμα αυτό εν ευθέτω χρόνω.
To Liberal.gr έκλεισε με επιτυχία την πρώτη δεκαετία του.
Χρόνια Πολλά Liberal.
Ευχαριστώ θερμά για τη φιλοξενία σου.
