Του Γιάννη Κ. Τρουπή
«Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη φορά σαν φάρσα». Η φράση αυτή του Μάρξ ίσως τελικά να αποδειχθεί απολύτως αντιπροσωπευτική για την πορεία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ.
Ήταν 12 Ιουλίου 2015 όταν άρχιζε η κρισιμότερη ευρωπαϊκή σύνοδος κορυφής για την Ελλάδα, κατά την οποία ο Αλέξης Τσίπρας οδηγήθηκε σε έναν πολύ οδυνηρό οικονομικό αλλά και πολιτικό συμβιβασμό.
Πρόκειται για τη σύνοδο, τα αποτελέσματα της οποίας έθεσαν τα θεμέλια για την υπογραφή του τρίτου μνημονίου από μια κυβέρνηση που είχε ως κεντρικό της σύνθημα την κατάργηση των προγραμμάτων επιτήρησης με έναν νόμο και ένα άρθρο.
Ήταν λίγο μετά τις 10:00 το πρωί της 13ης (πλέον) Ιουλίου 2015, όταν ο πρωθυπουργός έβγαινε, ύστερα από 17 ώρες από την αίθουσα της συνόδου στις Βρυξέλλες, έχοντας μαζί του ένα κείμενο δεσμεύσεων που οδηγούσαν σε έναν μακρύ κατάλογο προαπαιτούμενων μέτρων. Αυτά τα προαπαιτούμενα η ελληνική κυβέρνηση είχε διορία να τα ψηφίσει στη Βουλή, με τη μορφή του κατεπείγοντος έως τον Δεκαπενταύγουστο του 2015.
Για πολλούς η συγκεκριμένη μέρα θεωρείται η αρχή του τέλους για την «πρώτη φορά αριστερά».
Τρία χρόνια μετά, η 12η Ιουλίου 2018 , σε ένα περίεργο παιχνίδι της τύχης, προβάλλει ως η ημερομηνία ορόσημο, κατά την οποία μπορούν να δρομολογηθούν δυσάρεστες εξελίξεις για τον κ.Τσίπρα. Μέχρι σήμερα, είναι γνωστό, ότι οι θεσμοί έχουν δώσει περιθώριο στην ελληνική κυβέρνηση να κλείσει την τέταρτη αξιολόγηση μέχρι την 21η Ιουνίου. Ήδη στους διαδρόμους των Βρυξελλών όμως εξαιτίας των πολλών προαπαιτούμενων που βρίσκονται ακόμα σε εκκρεμότητα ακούγεται ότι ατύπως οι δανειστές μπορούν να κάνουν τα «στραβά» μάτια μέχρι και τις 12 Ιουλίου και αυτό γιατί αμέσως μετά αρχίζουν οι θερινές διακοπές στα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη.
Με άλλα λόγια λοιπόν τα μέσα Ιουλίου αποτελούν το απώτατο όριο, εντός του οποίου κυβέρνηση και θεσμοί θα πρέπει να έχουν κλείσει όλες τις εκκρεμότητες προκειμένου να ολοκληρωθεί το τρίτο πρόγραμμα.
Φανταστείτε λοιπόν την πιθανότητα η χώρα μας να φτάσει στο τέλος της προθεσμίας αυτής και να πάει να διαπραγματευθεί με την πλάτη στον τοίχο. Εφόσον το σενάριο αυτό επιβεβαιωθεί, ουδείς μπορεί να γνωρίζει το ποιες θα είναι οι επόμενες κινήσεις του Αλέξη Τσίπρα.
Σε κάθε περίπτωση από τις αρχές του 2018 δεν ήταν λίγοι εκείνοι που προέβλεπαν ότι η καθοριστική περίοδος για τον πρωθυπουργό θα ξεκινούσε μόλις οι πασχαλινές διακοπές ολοκληρώνονταν και θα διαρκούσε περίπου μέχρι τα μέσα του καλοκαιριού. Μία περίοδος κατά την οποία όλα τα κομμάτια θα έμπαιναν το ένα δίπλα στο άλλο, στο παζλ των επόμενων κινήσεων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ.
Μία πρόβλεψη που φαίνεται ότι διανύουμε τα πρώτα 24ωρα επιβεβαίωσης της. Όλες οι ενδείξεις δείχνουν πως η κυβέρνηση αδυνατεί να βρει αφήγημα προκειμένου να περάσει ένα θετικό μήνυμα στους πολίτες.
Στο μέτωπο της οικονομίας, οι προβλέψεις του ΔΝΤ δυσκολεύουν τις κυβερνητικές επιλογές και ισχυροποιούν το σενάριο μεταφοράς μείωσης του αφορολόγητου από την 1/1/2020, την 1/1/2019. Μόνο τυχαία δεν ήταν άλλωστε η αναφορά του Κυριάκου Μητσοτάκη περί κυβερνητικού θράσους με αφορμή την ομιλία Τσίπρα στο Καστελόριζο. «Ο κ. Τσίπρας έφερε στη χώρα δύο αχρείαστα Μνημόνια και υπονόμευσε την οικονομία για πολλά ακόμη χρόνια. Σήμερα, είχε το θράσος -και μάλιστα από το Καστελόριζο- να ξαναμιλήσει για τάχα καθαρή έξοδο.
Το έκανε, μάλιστα, όταν όλοι πια, εντός αλλά και εκτός Ελλάδος, «όχι μόνον αμφισβητούν τις πολιτικές του, αλλά έχουν καταλάβει ότι μόνο μια σοβαρή Κυβέρνηση μπορεί να δημιουργήσει δουλειές και να οδηγήσει, επιτέλους, τη χώρα στην ανάπτυξη” τόνισε χαρακτηριστικά ο κ.Μητσοτάκης.
Την ίδια ώρα οι διαπραγματεύσεις με τα Σκόπια που οδήγησαν στη διάσταση απόψεων μεταξύ Τσίπρα Καμμένου, κάνουν ακόμα πιο ασφυκτικά τα περιθώρια για τον πρωθυπουργό, που συν τοις άλλοις έχει να «παλέψει» και με τον μεγαλύτερο εχθρό της κυβέρνησής του. Την σκληρή καθημερινότητα των πολιτών, που συνθέτουν η υπερφορολόγηση, οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί. Μέσα σε αυτό το εκρηκτικό πλαίσιο για το Μέγαρο Μαξίμου, οι επόμενες εβδομάδες θα είναι καθοριστικές. Ιδιαιτέρως σημαντικές τις χαρακτηρίζουν και στην αξιωματική αντιπολίτευση.
Στελέχη της θεωρούν μάλιστα ότι ο Ιούνιος θα σηματοδοτήσει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο την έναρξη μίας έστω άτυπης, σε πρώτη φάση, προεκλογικής περιόδου που γρήγορα πιθανότατα θα δώσει τη θέση της στον ορισμό των εθνικών εκλογών.
