Μ’ ενοχλούν θανάσιμα εκείνοι που όσο έχουν την ευθύνη των πραγμάτων είναι κότες λειράτες απέναντι στον «εχθρό», αλλά μόλις απέλθουν από τα δημόσια πράγματα καταλαμβάνονται από εθνικό υπερτσαμπουκά και από την φούρια της πατριδοϋπεράσπισης. Είναι το χειρότερο είδος των πολιτικών ανδρών (ή γυναικών). Προτιμώ αυτούς που εν τη αφελεία τους τραγουδούν «τι τα θέλουμε τα όπλα, τι τα θέμε τα σπαθιά, να τα κάνουμε εργαλεία, να δουλεύει η εργατιά», παρά εκείνους που για να αυτοχρηστούν μεγαπατριώτες, μαρκάρουν τους υπόλοιπους με τη βούλα του υποχωρητικού και του μισοπροδότη.
Τα χω ξαναγράψει στην στήλη, η ελληνική ιστορία είναι γεμάτη από τσαμπουκαλεμένους του καναπέ, που εύκολα ονομάτιζαν πουλημένους όσους λειτουργούσαν μυαλωμένα και με στρατηγική στην εξωτερική και αμυντική πολιτική της χώρας. Καθότι ο «ηρωισμός» του σαλονιού τους, δεν σήκωνε τίποτα άλλο παρά μόνο το τράβηγμα της σκανδάλης με το παραμικρό… κι όποιον έπαιρνε ο χάρος.
Θυμάμαι τον συγχωρεμένο τον Δημήτρη τον Βουνάτσο (βουλευτή του ΠΑΣΟΚ για χρόνια) να υπογράφει ως βουλευτής Λέσβου, Λήμνου, Άη Στράτη, Ίμβρου και Τενέδου, καταχεριάζοντας ως δειλό όποιον του έλεγε ότι αυτά είναι ανοησίες και ότι οι Τούρκοι περιφέρουν τις ανακοινώσεις του στα διεθνή φόρα ως απόδειξη ότι η Ελλάδα παραβιάζει την συνθήκη της Λοζάνης και εξοπλίζει τα νησιά της για να τους επιτεθεί.
Θυμάμαι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική Αντιπολίτευση είχε κοντέψει να στείλει τον Ευάγγελο Βενιζέλο στα δικαστήρια για το «σκάνδαλο των υποβρυχίων που γέρνουν», αλλά θυμάμαι και τον ναύαρχο Αποστολάκη πέντε χρόνια αργότερα να λέει με καμάρι ότι η Ελλάδα έχει κλειδώσει το Αιγαίο με τα υπερσύχρονα υποβρύχια της. Παραλείποντας να πει ότι τα «υπερσύχρονα» εκείνα υποβρύχια που ο ίδιος διαφέντευε, ήταν εκείνα που παλιότερα «έγερναν».
Αναφέρομαι σε ξεχασμένα γεγονότα, για να μην πιάσω πιο τρανταχτά και γνωστά, στα οποία εμπλέκονται σύγχρονοι «υπερπατριώτες». Διότι έτσι θα φάμε πάλι τα μουστάκια μας.
Θυμάμαι το 1996, κάποιους άλλους τσαμπουκαλεμένους που κατακεραύνωναν μέσα στην Βουλή τον Σημίτη, διότι μια τουρκική φρεγάτα, η «Γιαβούζ», κάνοντας αβλαβή διέλευση, προσάραξε από λάθος στην «Αμμόγλωσσα» της Κω. Τότε οι Τούρκοι είχαν ξεφτιλιστεί για την λειψή ναυτοσύνη τους, αλλά κάποιοι δικοί μας είπαν (και μέσα στην Βουλή μάλιστα) ότι κακώς η ελληνική κυβέρνηση τους επέτρεψε να πάρουν το καράβι. Αφού προσάραξε στα δικά μας νερά, έπρεπε λέει να το καταλάβουμε και να το κρατήσουμε. Αλλά ο «λογιστάκος» Σημίτης δεν ήταν αρκούντως πατριώτης. Τόσος ανέξοδος και μάγκικος πατριωτισμός…
Λοιπόν τώρα, ο Μητσοτάκης έχει δώσει πολλά λεφτά για να εξοπλιστούμε. Τα είδαμε στην παρέλαση. Καλώς ή κακώς έτσι έκρινε, (προ)βλέποντας τι συμβαίνει και θα συμβεί στον κόσμο και στην περιοχή μας. Θα μπορούσε αυτά τα λεφτά να τα κάνει επιδόματα και συντάξεις, προτίμησε να τα δώσει για να θωρακίσει την χώρα. Τους εξοπλισμούς αυτούς δεν θα προλάβει καν να τους χρησιμοποιήσει ο ίδιος, ένα μέρος τους μόνο. Θα τους έχουν στα χέρια τους οι επόμενοι πρωθυπουργοί. Για να δούμε. Θα τους χρησιμοποιήσουν όπως πρέπει;
Τουλάχιστον οι επόμενοι δεν θα χουν να πουν ότι οι προηγούμενοι τους άφησαν άοπλους σ’ ένα επικίνδυνο κόσμο. Επί του παρόντος, οι σημερινοί «πατριωτάρες» έχουν όλο το ελεύθερο να λένε τον Κυριάκο υποχωρητικό και οσφυοκάμπτη, αφού ως τώρα δεν πάτησε το κουμπί. Έχουν κάθε δικαίωμα, δημοκρατία έχουμε…
