Πραγματικά δεν γνωρίζω τι λέει το ινστιτούτο και η επιστημονική επιτροπή του Αλέξη Τσίπρα για την «kolotoumba» του 2015. Δεν γνωρίζω πως θα προσεγγίσουν οι εκπρόσωποι του υπό δημιουργία πολιτικού φορέα αυτό το σημείο «φωτιά», εν όψει της εκ νέου διεκδίκησης της ψήφου των Ελλήνων στις εκλογές του 2027. Διότι αν νομίζουν ότι μπορούν να πορευτούν προς τις εκλογές χωρίς να έχουν δώσει απαντήσεις σχετικά με το φλερτ με τον γκρεμό του 2015 και την αποσόβηση της κατάρρευσης την τελευταία στιγμή, είναι βαθιά γελασμένοι.
Μέχρι τώρα οι κύκλοι Τσίπρα έχουν εξηγήσει ότι το Δημοψήφισμα του ’15 δεν ήταν εντολή ρήξης και αποχώρησης από την Ευρωζώνη, αλλά εντολή ενίσχυσης της διαπραγματευτικής δύναμης της κυβέρνησης για μια βιώσιμη συμφωνία. Ότι το Δημοψήφισμα αποτελούσε απόδειξη ότι η δημοκρατία δεν εκβιάζεται μπροστά στην πίεση των δανειστών, και ότι δεν αποτελούσε "λευκή επιταγή" για Grexit.
Μάλιστα πρόσφατα, το περιβάλλον Τσίπρα είχε αναφερθεί σε «δραματοποίηση» του δημοψηφίσματος, ως μοχλού πίεσης προς τους Ευρωπαίους.
Βέβαια ο «δραματουργός» δεν τόλμησε ποτέ να μας εξηγήσει γιατί τα άμεσα προβλεπόμενα μέτρα ύψους 1 δισ. ευρώ του mail Χαρδούβελη, εκτοξεύτηκαν μετά το Δημοψήφισμα στα 13,5 δισ. ευρώ.
Δεν τόλμησε ποτέ να εξηγήσει για ποιον λόγο απλά και λογικά μέτρα, όπως ήταν η αύξηση ΦΠΑ στα ξενοδοχεία (από 6,5% σε 13%), το «πάγωμα» κύριων συντάξεων για τριετία και οι αλλαγές στο ασφαλιστικό (όρια ενσήμων), μετατράπηκαν από τον δίδυμο Τσίπρα - Καμένου σε εκτεταμένες περικοπές συντάξεων, σε αυξήσεις ΦΠΑ (σε τρόφιμα, εστίαση), σε νέο υπερταμείο, σε αύξηση της φορολογίας, κ.α.
Δεν τόλμησε ποτέ να εξηγήσει για ποιο λόγο ενώ η οικονομία βρισκόταν σε πορεία σταθεροποίησης και μικρής ανάπτυξης το 2014 και ενώ είχε βγει δύο φορές στις αγορές ομολόγων, οδηγήθηκε από την συγκυβέρνηση Τσίπρα – Καμένου σε σοβαρή ύφεση το 2015, σε επιβολή capital controls, σε απώλεια της εμπιστοσύνης και σε συρρίκνωση της οικονομικής δραστηριότητας.
Το ινστιτούτο και οι επιστήμονες του Αλέξη Τσίπρα αναφέρονται σήμερα στον «δημοκρατικό καπιταλισμό» και σε άλλες άνευ ουσίας έννοιες. Ωστόσο δεν μπορούμε να λησμονήσουμε την θεωρητική θεμελίωση του καταστροφικού δημοψηφίσματος και της «kolotoumba» που είχε επακολουθήσει το 2015, μέσω άρθρου της εφημερίδας «Αυγή» στις 26 Οκτωβρίου 2016. Τι είχαμε διαβάσει, στο άρθρο «Οι δυο Λένιν», στο αφιέρωμα «Η Οκτωβριανή Επανάσταση και ο Σύριζα»;
«Ο Λένιν το 1922-1923, εκτιμώντας τα πέντε χρόνια επαναστατικών εμπειριών, αναστοχάζεται τις βασικές αντιλήψεις του, αναθεωρώντας πρότερες απόψεις του. Από αυτήν την άποψη, η διάκριση μεταξύ ώριμου και πρώιμου Μαρξ που κάνουν οι Αλτουσεριανοί έχει μεγαλύτερη αξία όσον αφορά στον Λένιν: ο Μαρξ είχε μια θεωρητική ωρίμανση κατά βάση ομαλή, που, παρά τα άλματα, διατηρεί μια συνέχεια. Ο Λένιν όμως, στη βάση των πραγματικών εμπειριών μιας πραγματικής επανάστασης, αναθεωρεί απόψεις του που δεν περνάνε την βάσανο της πραγματικότητας και δεν διστάζει να συγκρουστεί με το μέχρι τότε κεκτημένο της σκέψης των μπολσεβίκων, πράγμα που συχνά τον τοποθετούσε στη μειοψηφία. Συγκρούεται με την τότε “αριστερή” αντιπολίτευση, που στη θέση της ανάλυσης με βάση την πραγματικότητα πρότασσε τις “αρχές” και προκατασκευασμένα σχήματα.»
Ως νέος Λένιν λοιπόν, ο Αλέξης Τσίπρας του 2015 ο τιμονιέρης της ανατροπής, αναστοχάστηκε και αναθεώρησε τις πρότερες απόψεις του. Ο Αλέξης Τσίπρας στη βάση των πραγματικών εμπειριών της δικής του φανταστικής επανάστασης, είχε συγκρουστεί με τους δικούς τους μπολσεβίκους, τη δική του αριστερή αντιπολίτευση, δηλαδή τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, τον Γιάννη Βαρουφάκη και άλλους συντρόφους του.
Αλλά και στην συνέχεια της πολιτικής του πορείας, μετά την διπλή εκλογική συντριβή του από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, στις τακτικές του Λένιν ενέταξε και σταλινικές πρακτικές. Εκκαθαρίζοντας και διαλύοντας το ίδιο του το κόμμα, κινώντας τα κατάλληλα νήματα. Φύτεψε έναν αρχηγό της επιλογής του, προκαλώντας την αποχώρηση των συντρόφων του, πρώην υπουργών της συγκυβέρνησης Τσίπρα – Καμένου που είχαν μετατραπεί πλέον σε ιδεολογικά βαρίδια, όπως ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο Νίκος Φίλης, η Έφη Αχτσιόγλου και άλλοι. Με το που διέκρινε ότι ο νέος αρχηγός Στέφανος Κασσελάκης, άρχισε να ξεφεύγει από τα πλαίσια που του είχαν τεθεί, τον ανέτρεψε με πραξικοπηματικό τρόπο, τοποθετώντας στην αρχηγία έναν πειθήνιο σύντροφο του, τον Σωκράτη Φάμελλο. Έναν σύντροφο – αρχηγό, που με χαρά καταργεί σήμερα το κόμμα του για να προσχωρήσει στη «λίστα Τσίπρα».
Αναμένουμε τώρα άρθρο της Αυγής και των λοιπών μέσων που στηρίζουν σθεναρά την επάνοδο του rebranded Αλέξη Τσίπρα στην πολιτική, να μας εξηγήσει για ποιο λόγο ο νέος Λένιν επιλέγει τούτη τη φορά μια «εξαιρετική» επιστημονική ομάδα με «βαριά» βιογραφικά, η οποία αποτελείται από «ευαίσθητους πολίτες, που δεν αντιλαμβάνονται την επιστήμη και τη γνώση ως προνόμιο κάποιων ελίτ, ούτε ως βιτρίνα κάποιας κομματικής ή εξουσιαστικής κατασκευής, αλλά ως απαραίτητο εργαλείο κοινωνικής προόδου και ως συμβολή στη βελτίωση της ζωής των πολλών.» Να μας εξηγήσει για ποιο λόγο ο Αλέξης Τσίπρας είναι πλέον τόσο απολιτικός και τόσο γενικόλογος, που θα μπορούσε να ηγηθεί με ευκολία οποιουδήποτε κομματικού σχηματισμού της χώρας.
