Τα μόνιμα μέτρα στήριξης που ανακοίνωσε χθες η κυβέρνηση και αφορούν αυτή τη φορά σχεδόν 2,5 εκατομμύρια πολίτες, θα επισύρουν αναπόφευκτα σενάρια και πολιτικές ερμηνείες για το «τι προετοιμάζουν» δυστυχώς πριν κριθούν αυτοτελώς ως μια σημαντική και στοχευμένη παρέμβαση για την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής.
Ο πρωθυπουργός έχει ορίσει με σαφήνεια τα εργαλεία με τα οποία χτίζεται η κοινωνική συνοχή, μη φοβούμενος να χρησιμοποιήσει όρους από την απαξιωμένη βίβλο της Αριστεράς.
«Η κοινωνική συνοχή διασφαλίζεται μόνο εάν υπάρχει κοινωνική δικαιοσύνη, όταν επιμερίζεται ο πλούτος που δημιουργείται […] και μια αίσθηση ότι η κυβέρνηση με δίκαιο τρόπο διαχειρίζεται τα κοινωνικά αιτήματα», έχει αναφέρει δεκάδες φορές ο Κ. Μητσοτάκης επισημαίνοντας ότι η πολιτική από τη φύση της, είναι μια άχαρη δουλειά κατανομής πόρων προς ατελείωτες ανάγκες. Οι ανάγκες εκτός από ατελείωτες έγιναν και εξαιρετικά πιεστικές εξαιτίας της πρόσφατης χρεοκοπίας, που οι περισσότεροι υποκρίνονται ότι δεν συνέβη ή καταχωνιάζουν στην άκρη του μυαλού.
Η συνδρομή του κράτους στο αυξημένο κόστος στέγασης, η τόνωση του εισοδήματος των χαμηλοσυνταξιούχων, των ανασφάλιστων υπερηλίκων και των ατόμων με αναπηρία, η παράλληλη ενίσχυση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων που αφορά τους πάντες, προέκυψαν από την ευλαβική ακολουθία: Παραγωγή νέου πλούτου και αποκάλυψη του κρυφού, δημοσιονομική υπευθυνότητα, αυστηρές προτεραιότητες, μέτρο, προνοητικότητα, αναδιανομή και στήριξη με κριτήριο την κοινωνική δικαιοσύνη.
Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση έκαναν κίνηση ματ, ορίζοντας απολύτως θετική πολιτική ατζέντα με την ανακοίνωση πριν το Πάσχα του Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού και αμέσως μετά τα μόνιμα μέτρα στήριξης ύψος 1 δισ. ευρώ. Ατζέντα η οποία αναμένεται να εγκλωβίσει περαιτέρω τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αν επιμείνουν στο λαϊκισμό του απόλυτου μηδενισμού, στην παραγωγή μιας ατέρμονης και χωρίς πραγματικά ερείσματα, εθνικής μιζέριας. Τη δειγμάτισαν άριστα οι αρχηγοί του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ στην επίσκεψη που έκαναν στη Βαρβάκειο παραμονές του Πάσχα. Στην τακτική Μητσοτάκη, η οποία διαρκώς τροποποιείται από το «σκούντημα» της κοινωνίας στη βάση του «εχθρός του καλού, το καλύτερο» αντιτείνουν και τροφοδοτούν ως εναλλακτική το «εχθρός του κακού το… χειρότερο».
Η χώρα και η κοινωνία βγήκαν αποδεκατισμένες από την υπερ-δεκαετή κρίση όταν και εξαϋλώθηκε σχεδόν το ένα τέταρτο του εθνικού εισοδήματος. Η επίκληση της κρίσιμης αυτής λεπτομέρειας πρέπει να συνοδεύει κάθε θετική εξέλιξη (αναβαθμίσεις) και κάθε μέτρο που εισφέρει στο εισόδημα και στην προοπτική των νοικοκυριών.
Απαγορεύεται η λήθη.
Ασπίδα στον λαϊκιστικό, ψευδεπίγραφο αντισυστημισμό και στο νέο πολιτικό είδωλό του, είναι το πολιτικό σχέδιο που μικραίνει το χάσμα και τις ανισότητες χωρίς όμως να μικραίνει και να θέτει σε κίνδυνο τις προοπτικές και το μέλλον της χώρας.
Οι πολιτικές και τα μέτρα που επιτρέπουν στους πολίτες να νιώθουν στη ζωή και στο σπίτι τους ότι η πρόοδος, η ανάπτυξη, ο πλούτος που παράγεται και εκείνος που …αποκαλύπτεται, τους περιλαμβάνει και τους αφορά.
