Ο Κυριάκος Βελόπουλος αποτελεί ειδική περσόνα στην πολιτική σκηνή. Παρά την αντισυμβατική του, και όχι αντισυστημική, συμπεριφορά, παρά τον αχαλίνωτο λαϊκισμό και τα πατριδοκαπηλικά του λογύδρια, παρά το αραχνιασμένο των ιδεών του και το τεχνοφοβικό των απόψεών του, εξέπεμπε μια παρωχημένη εικόνα συμπαθητικής γραφικότητας.
Γευόταν και την ανοχή των ορθολογιστών, γιατί οι ομιλίες του, οι παρεμβάσεις του, όπως και η ούτως ή άλλως επιτυχημένη επαγγελματική του δραστηριότητα, εξελίσσονταν σε ένα είδος σόου που δημιουργούσε ανεκτικό χαμόγελο. Μπορεί π.χ. να ισχυριζόταν σε ένα θέμα τα ίδια με την Ζωή Κωνσταντοπούλου, αλλά επειδή στο ύφος δεν είχε την τοξικότητα της Ζωής, παρασυρόσουν να πεις χαμογελαστά «άφες αυτώ».
Έτσι συνέβαινε όταν πουλούσε αλοιφές για την φαλάκρα, ενώ η δική του γυάλιζε σε όλο το μεγαλείο της υπό το φως των προβολέων στο βήμα του Κοινοβουλίου. Η ίδια αντίδραση εκδηλωνόταν όταν κατά παγκόσμια πρώτη δημοσίευε βιβλία που περιείχαν επιστολές του Ιησού – και… παραδόξως δεν κατέφθασαν στην Ελλάδα χιλιάδες ιστορικών και θρησκειολόγων να τις μελετήσουν.
Ήταν κάτι ανώδυνο, αφού αφορούσε τον ίδιο, την εκκλησία, και τους αφελείς εκ των πιστών. .
Καθόλου ανώδυνη δεν ήταν όμως για το κοινωνικό σύνολο η πώληση κηραλοιφών που θα προστάτευαν από τον κόβιντ. Λειτούργησε ως δολιοφθορέας της δημόσιας υγείας θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή των πολιτών. Για τον λόγο αυτό παρενέβη ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, αφού «αγνοεί επιδεικτικά τις επίσημες οδηγίες των υγειονομικών αρχών της χώρας που είναι οι μόνες αρμόδιες να υποδείξουν μέτρα προστασίας για τον πληθυσμό».
Αλλά και πάλι περίσσευε η χαμογελαστή κατανόηση γιατί «Βελόπουλος είναι αυτός». Άλλωστε δεν ήταν ο μόνος. Είχε στο ίδιο ταμπούρι τον ριζοσπάστη σύντροφο Πολάκη, τον καλλιτέχνη Πετράκο, καθώς και διάφορους αιδούς της προοδευτικότητας που ως… κοινωνικοί στοχαστές χαρακτήριζαν φασιστική και κοινωνική μηχανική την αποστασιοποίηση που συμβούλευαν οι υγειονομικές αρχές. Και παραδίπλα στο ίδιο μετερίζι είχε ως λαό τους μεσαιωνικούς θρησκόληπτους με την καθοδήγηση «πνευματικών» και « Αγιονοριτών γερόντων».
Φυσικά, η μέγιστη επιτυχία του ήταν τα Τέμπη. Το σενάριο του μεταφερόμενου εύφλεκτου υγρού έγινε το ευαγγέλιο όλων των αντικυβερνητικών δυνάμεων και κάποιων συγγενών. Έτσι και την πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας την αναρρίπισε η καχυποψία του ατεκμηρίωτου εγκλήματος.
Η ανερμάτιστη αντιπολίτευση άρχισε με κραυγές να κινείται στον ρυθμό που της υπαγόρευσε ο Βελόπουλος. Εξαιτίας του άρχισαν οι κατηγορίες περί εγκλήματος και μπαζώματος, ειδικά από μια εκφυλισμένη αριστερά που χωρίς ιδεολογικό υπόβαθρο, χωρίς κουλτούρα και όραμα, έγινε ηχείο της τοξικότητας των troll διαδικτύου.
Ακόμη και τα θηριώδη ψέματα περί βαγονιών που εξαφανίστηκαν ή εξαερώθηκαν, ή περί των 53 νεκρών αγνώστων στοιχείων που παραδόξως κανείς δεν αναζήτησε, έγιναν επιχείρημα των mainstream κομμάτων (έτσι κε Χριστοδουλάκη του ΠΑΣΟΚ:.
Όλα τα ανωτέρω έδιναν στον Βελόπουλο έναν αέρα γραφικής αποκοτιάς. Ενός τύπου που μόνος του ενάντια στο ρεύμα του ορθολογισμού και της ειρωνείας που ενέπνεε, δεν δίσταζε να υπερασπίζεται τις πομπώδεις παραδοξότητες που εξακόντιζε, ελκύοντας το κοινό του απλοϊκού πατριωτισμού, της θρησκοληψίας, και της πολιτισμικής υστέρησης.
Μόνο που ο δον Κιχώτης της πατριδοφροσύνης και της ευφάνταστης σεναριολογίας κιότεψε και αρνήθηκε εαυτόν. Προχθές προσπαθώντας να αντικρούσει την κριτική του Γιώργου Φλωρίδη, έπαθε αμνησία και επιχείρησε κωλοτούμπα:
Ο παριστάνοντας τον έκπληκτο αποποιήθηκε των ευθυνών του, λέγοντας: «Πότε είπα εγώ ότι υπήρχαν παραπάνω νεκροί; Πότε μίλησα για χαμένα βαγόνια; Και εναπόθεσε την ευθύνης στους συγγενείς των οποίων τις απόψεις «μετέφερε».
Εν τω μεταξύ λύθηκε και μια απορία που διακινείται, για την ισχύ του Βελόπουλου στη Βόρεια Ελλάδα. Δεν είναι μόνο οι Αγιορίτες μοναχοί και οι θρησκόληπτοι πιστοί ή οι πιστοί του Ιεχωβά όπως φημολογείται (που για τους τελευταίους μπορεί να είναι και προβοκάτσια), αλλά πολύ πιο πεζοί λόγοι. Η -τυπικά νόμιμη- διαπλοκή, της οποίας… εχθρός παρουσιάζεται ο αρχηγός της Ελληνικής Λύσης.
Σύμφωνα με την αποκαλυπτική έρευνα του Solomon κάποια τοπικά ΜΜΕ στη Βόρεια Ελλάδα είναι υπέρ το δέον φιλικά προς τον πρόεδρο τη Λύσης. Ιδιοκτήτης ή διαχειριστής δεν είναι βέβαια ο ίδιος, αλλά τυγχάνει να είναι ο γιος της αντιπροέδρου του κόμματός του και ιδιοκτήτρια ενός Μέσου είναι η κόρη της. Παράλληλα ο αναπληρωτής κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος (πάλι…τυγχάνει) να είναι ταυτόχρονα λογιστής τηλεοπτικού καναλιού κι ενός ενημερωτικού site. Όλα αυτά ταυτόχρονα...
Ο Βελόπουλος είναι αρκετά πεζός, πονηρός και συμφεροντολόγος για να είναι ο δον Κιχώτης του φωνακλάδικου πατριωτισμού και της αφελούς ψέκας.
