Η αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι απλώς μια πολιτική είδηση· είναι το τέλος ενός κύκλου που σημάδεψε μια ολόκληρη δεκαετία. Ο πρώην πρωθυπουργός, παραδίδοντας την έδρα του και προετοιμάζοντας, όπως όλα δείχνουν, μια νέα πολιτική διαδρομή, επιχειρεί να ξαναβρεί χώρο σε ένα τοπίο που ο ίδιος κάποτε κυριάρχησε — αλλά σήμερα δεν του ανήκει.
Αυτό το κενό που αφήνει πίσω του στον ΣΥΡΙΖΑ δεν μοιάζει εύκολο να καλυφθεί. Ο χώρος της Κεντροαριστεράς θυμίζει σκακιέρα σε αναδιάταξη: πολλά πιόνια κινούνται ταυτόχρονα, αλλά κανένα δεν δείχνει να έχει σταθερή στρατηγική.
Απέναντι σε αυτή την κινητικότητα, η Νέα Δημοκρατία δεν δείχνει ανησυχία. Κι έχει λόγους. Από το 2019 μέχρι σήμερα, έχει αντιμετωπίσει τον Αλέξη Τσίπρα σε κάθε εκλογικό πεδίο και έχει επικρατήσει σταθερά.
Η κυβέρνηση γνωρίζει καλά ότι οι κινήσεις του πρώην πρωθυπουργού δύσκολα μπορούν να ανατρέψουν τη θεσμική της υπεροχή και τη σχέση εμπιστοσύνης που έχει χτίσει με την πλειοψηφία των πολιτών.
Η εμπειρία των διαδοχικών αναμετρήσεων έχει θωρακίσει τη Νέα Δημοκρατία απέναντι στον αιφνιδιασμό. Ξέρει πώς κινείται ο Τσίπρας, πότε κορυφώνει τη ρητορική του και πώς προσπαθεί να επαναφέρει το στοιχείο της σύγκρουσης στο δημόσιο λόγο.
Ο Τσίπρας επιχειρεί να επανεκκινήσει μια σχέση με το εκλογικό σώμα που έχει σε μεγάλο βαθμό εξαντληθεί. Μπορεί να διαθέτει ακόμα προσωπική απήχηση, όμως το αφήγημά του είναι δυσκολότερο να πείσει σήμερα. Η κοινωνία ζητά σταθερότητα και ρεαλισμό, όχι υποσχέσεις ανατροπής.
Από την άλλη, η Νέα Δημοκρατία παρά τα προβλήματα και τις φυσιολογικές φθορές της εξουσίας διατηρεί το πλεονέκτημα της αξιοπιστίας. Δεν χρειάζεται να “πείσει” εκ νέου το εκλογικό σώμα· χρειάζεται να συνεχίσει να κυβερνά αποτελεσματικά.
Η δημιουργία νέου κόμματος από τον Τσίπρα μπορεί να προκαλέσει πολιτικό ενδιαφέρον, αλλά δύσκολα θα ανατρέψει τη βασική ισορροπία.
Ο χώρος της αντιπολίτευσης είναι ήδη κατακερματισμένος, ενώ η Νέα Δημοκρατία κρατά τον άξονα της σταθερότητας. Το πλεονέκτημά της δεν είναι μόνο οι αριθμοί, αλλά η εμπειρία η ικανότητα να ελέγχει τον ρυθμό της πολιτικής αντιπαράθεσης.
Η πολιτική δεν είναι πάντα υπόθεση εντυπώσεων· είναι και υπόθεση αντοχής. Και η αντοχή είναι κάτι που η Νέα Δημοκρατία έχει αποδείξει ότι διαθέτει σε αφθονία.
Ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί μια νέα αρχή, ίσως και μια προσωπική δικαίωση. Όμως η πολιτική δεν συγχωρεί την επανάληψη. Η χώρα έχει προχωρήσει, οι πολίτες επίσης.
Η Νέα Δημοκρατία δεν έχει λόγο να φοβάται την επιστροφή του· έχει μάθει να τη διαχειρίζεται. Και στην πολιτική, αυτό συχνά είναι το πιο καθοριστικό πλεονέκτημα.
*Ο Δημήτρης Αλεξόπουλος είναι Δημοσιογράφος, Φοιτητής Δημόσιας Διοίκησης
