Η απώλεια ενός στενού συγγενή και ιδίως ενός παιδιού, είναι ό,τι πιο αδιανόητο μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο, γιατί κάτι τέτοιο παραβιάζει τον Φυσικό Νόμο και αυτό που περιμένουμε από τη ζωή, ότι δηλαδή τα παιδιά θα θάψουν τους γονείς τους και θα συνεχίσουν τη ζωή τους.
Και επειδή όλοι μας καταλαβαίνουμε την τραγικότητα ενός τέτοιου γεγονότος, στεκόμαστε σιωπηλοί μπροστά στον πόνο μιας τέτοιας άδικης απώλειας και θυμώνουμε με αυτούς που θα τη λοιδορήσουν.
Έτσι σταθήκαμε μπροστά στους άδικους φόνους των 3 νέων ανθρώπων και του αγέννητου βρέφους, στα γεγονότα της Marfin, έτσι σταθήκαμε στις πλημμύρες της Μάνδρας, έτσι σταθήκαμε και στους 120 νεκρούς της πυρκαγιάς στο Μάτι, έτσι σταθήκαμε απέναντι στην τραγωδία των Τεμπών και έτσι στεκόμαστε σε κάθε περιστατικό που χάνεται ξαφνικά και άδικα μια ζωή, πριν αυτή ολοκληρώσει το προσδόκιμο του βίου της, αντιμετωπίζοντας την απώλεια χωρίς πολιτικό πρόσημο, όπως πράττουν κάποιοι άλλοι συμπολίτες μας.
Βέβαια, υπήρξαν στιγμές που οργιστήκαμε, με τη στάση κάποιων, πολιτικών και πολιτικολογούντων, απέναντι σε αυτές τις τραγωδίες:
- Όταν ο Πάνος Καμμένος πήγε μέσα στα αποκαϊδια για να απειλήσει και να κατηγορήσει τους κατοίκους για τις απώλειές τους, επειδή «δεν τηρούσαν τη σωστή δόμηση»
- Όταν ο Αλέξης Τσίπρας πήγε στις 6 το πρωί για «επιθεώρηση» και είπε ότι «και να σας δώσουμε τα 2 χιλιάρικα, θα τα ξοδέψετε»
- Όταν ο Νίκος Παππάς μας έδειχνε παραποιημένες «δορυφορικές φωτογραφίες» για να μας πείσει ότι υπήρξαν πολλαπλοί εμπρησμοί
- Όταν η κυρία Καρυστιανού μας έγραφε το 2018, ως τιμητής των πάντων, «Έτσι! Γιατί στο μυαλό μας πάντα φταίει ή ο άλλος ή το Κράτος. Ποτέ εμείς», πάνω από τα καμένα κορμιά 120 συνανθρώπων μας.
- Όταν κάποιοι άλλοι αλήτες έγραφαν «Η Marfin προσλαμβάνει, της λείπουν 3 υπάλληλοι»
- Όταν τα ίδια άτομα που βγαίνουν στο δρόμο για τους «επιλεγμένους» τους νεκρούς, βρίζουν και ειρωνεύονται τον νεκρό αστυνομικό Λυγγερίδη.
Στο δυστύχημα των Τεμπών, 57 οικογένειες έμειναν να διαχειριστούν το πιο βαρύ χτύπημα που μπορεί να υποστεί ένας άνθρωπος και ιδίως ένας γονιός. Και είχαν όλη την αγάπη και σεβασμό της Κοινωνίας μας και ΟΛΟΙ μας θέλουμε να αποδοθεί δικαιοσύνη, να βρεθούν και να τιμωρηθούν οι φταίχτες και να ληφθούν μέτρα ώστε κάτι τέτοιο να μη συμβεί ποτέ ξανά.
Όμως, αυτό το τραγικό δυστύχημα αποδείχθηκε ότι είχε ορισμένες «ιδιαιτερότητες», γιατί μία μικρή μειοψηφία των χαροκαμένων γονέων και συγγενών, εκπροσωπούμενη από ένα «Σύλλογο» απροσδιόριστης νομικής υπόστασης και επικουρούμενη από πολιτικούς, γνωστούς τοις πάσι για τον λαϊκισμό τους και την απουσία σεβασμού στους θεσμούς της Δημοκρατίας μας, έκανε ό,τι ήταν δυνατόν για να προκαλέσει χάος στην πολιτική ζωή του τόπου και να αυξήσει κατακόρυφα την Κοινωνική Εντροπία.
Και το κατάφεραν εγείροντας θέματα που δεν είχαν καμία τεχνική ή επιστημονική βάση, προσπαθώντας να παραπέμψουν μέλη της Κυβέρνησης για «εσχάτη προδοσία», καθυστερώντας κάθε βήμα της Προανακριτικής διαδικασίας με παράτυπα και ανόητα αιτήματα, αμφισβητώντας εκ προοιμίου την Ελληνική Δικαιοσύνη και μηνύοντας όλους τους δικαστές που ορίστηκαν να συγκεντρώσουν τα στοιχεία, βγάζοντας τον κόσμο στους δρόμους με πλαστά αφηγήματα και αποδεικνύοντας ότι ο πρωταρχικός τους στόχος δεν ήταν η ομαλή εξέλιξη της δικαστικής διαδικασίας, αλλά το να πλήξουν την Κυβέρνηση με κάθε δυνατό τρόπο.
Όταν δε, κάποιοι συμπολίτες μας τολμούσαν να σχολιάσουν αυτή τη λυσσαλέα πολεμική που δεν οδηγούσε πουθενά, κατηγορούνταν για «ασέβεια» στο πρόσωπο της κυρίας Καρυστιανού, της «τραγικής μάνας», άσχετα αν η ίδια μοίραζε εξώδικα στους γονείς των άλλων θυμάτων, όταν αυτοί δεν συντάσσονταν με την μεθοδολογία της.
Και πρώτοι ΑΥΤΟΙ οι λίγοι θορυβούντες συγγενείς έδειξαν ασέβεια και απαξίωση στους δύστυχους γονείς των μηχανοδηγών, πετώντας τους έξω από τις συγκεντρώσεις τους και στεκόμενοι σιωπηλοί και αδιάφοροι στη βεβήλωση της μικρής αναθηματικής πλάκας με τα ονόματά των δύο νέων αυτών ανθρώπων, στο χώρο του δυστυχήματος. Επιλεκτική επίκληση για «σεβασμό» λοιπόν, σε κάποιους που δείχνουν με κάθε τρόπο και σε κάθε ευκαιρία την ασέβειά τους προς το πολίτευμα και τους Θεσμούς της ίδιας της Πατρίδας μας.
Και παρόλο που το εξωπραγματικό τους αφήγημα περί λαθρεμπορίου εύφλεκτων υλικών έχει πλέον απαξιωθεί, μαζί με τους πρόθυμους κομματικούς «ειδικούς» που προσπάθησαν να το συντηρήσουν, εγείρουν αιτήματα προς επίλυση τα οποία θα μπορούσαν πολύ πιο αποτελεσματικά να ικανοποιηθούν, όσο η προανακριτική διαδικασία ήταν ανοιχτή, απαιτώντας να σταματήσει η εξέλιξη της δίκης για να «ανακαλυφθούν» στοιχεία τα οποία είναι προ πολλού εξαφανισμένα, εάν υπήρξαν ποτέ.
Και για να πετύχουν αυτό το σκοπό, να στείλουν δηλαδή τη Δίκη στις καλένδες και να εξακολουθήσουν να διχάζουν την Κοινωνία μέχρι τις επόμενες Βουλευτικές Εκλογές, ελπίζοντας σε κάποια άνθηση των μαραμένων ποσοστών τους, δημιουργούν «ήρωες» που διαβάζουν τα αιτήματά τους όπως τους τα έγραψε η δικηγόρος τους, κάνουν περίεργες «απεργίες πείνας» που διαπιστώνονται μόνο από την «πιστοποιημένη» από τον φονιά Δ. Κουφοντίνα και άλλους αναρχικούς κρατουμένους, ιατρό, και βανδαλίζουν το Ιερό Μνημείο αυτών που έπεσαν για την Πατρίδα μας, απειλώντας την Πολιτεία να μην τολμήσει να το καθαρίσει.
Σεβόμαστε απεριόριστα τον πόνο των συγγενών των αθώων θυμάτων που περιμένουν να αρχίσει η Δίκη για να δικαιωθούν τα παιδιά τους και οι άνθρωποί τους, που έχασαν τη ζωή τους σε αυτό το ανήκουστο στα χρονικά δυστύχημα. Που περιμένουν συντετριμμένοι και σιωπηλοί να ασκήσουν τα δικαιώματα που απορρέουν από τους νόμους για να σταθούν απέναντι στους κατηγορούμενους για την πρόκληση αυτής της τραγωδίας.
Όμως, είναι καιρός πια, να ξεκαθαρίσουμε ως Κοινωνία, ότι ο ύψιστος σεβασμός οφείλεται στο Σύνταγμα και τους Νόμους αυτού του Έθνους και μόνο όταν τους τηρούμε, αποδίδουμε την προσήκουσα Τιμή και Σεβασμό σε όλους αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για να είμαστε ελεύθεροι να έχουμε αυτούς τους Θεσμούς ζωντανούς και λειτουργικούς.
Και η απαξίωση και προσβολή της Δικαιοσύνης και των λειτουργών της, είναι ένα θανάσιμο πλήγμα στην ίδια την Κοινωνία μας, ανεξάρτητα από τους λόγους που αυτές διαπράττονται. Και δυστυχώς, οι λόγοι αυτοί δεν είναι πάντοτε αθώοι και ανιδιοτελείς, παρόλη την επίκληση κάποιων γονέων που έχουν κάνει κατάληψη στα τηλεοπτικά κανάλια, μιλώντας επί παντός επιστητού. Φτάνει πια!
Κανένα θύμα δυστυχήματος, κανένας γονιός, κανένας συγγενής δεν μπορεί να σταθεί επάνω από τους Θεσμούς του Πολιτεύματός μας, πατώντας επάνω σε ένα θλιβερό γεγονός, γιατί το ιδανικό αυτό δεν αφορά μόνο τα προσωπικά μας αισθήματα απέναντι σε ένα δύστυχο συνάνθρωπό μας, αλλά είναι η ίδια η Ψυχή της Πατρίδας μας. Και δεν τη χαρίζουμε σε ΚΑΝΕΝΑ, να την κάνει κλωτσοσκούφι, για οποιονδήποτε λόγο.
