Ο γράφων στις 6/2, σε άρθρο «Μυστικά ταξίδια και οικειοποίηση της εξουσίας», αναφέρθηκε στο μυστικό (και μυστηριώδες) ταξίδι του πρωθυπουργού στο Παρίσι, του οποίου, σημειωτέον, ακόμη δεν έχει απαντηθεί ούτε ο σκοπός (να πηγαίνει ο πρωθυπουργός σε μια επιχείρηση κρυφίως να συζητήσει για επενδύσεις, ή σε εκπροσώπους διεθνούς τράπεζας, πάλι κρυφίως, και χωρίς παρουσία οικονομικών συμβούλων και οικονομικών υπουργών), ενώ ακόμη παραμένουν άγνωστοι και οι επιβάτες του πρωθυπουργικού αεροσκάφους.
Στη λογική ότι τους θέλγει η εξουσία και η γοητεία της, και λόγω της θύελλας που ξεσήκωσε στα social media το προσωπικό ταξίδι του πρωθυπουργού, με δημόσιο αεροσκάφος, ο υποφαινόμενος έγραψε, ως παράδειγμα: «Όταν στο διαδίκτυο έχεις κάνει μέγα προπαγανδιστικό θέμα και… απόδειξη πολυτελούς συβαριτισμού, το θωρακισμένο αυτοκίνητο του Βενιζέλου (καθώς ένας υπουργός Άμυνας σε καιρούς αντιμνημονιακού κρεσέντο δεν κινδυνεύει από κανέναν!), και μάλιστα κοστολογείς σε 750 χιλιάδες ευρώ την αξία του (ούτε… φερράρι του Ρονάλντο να ήταν), φυσικό είναι οι πολίτες να παρουσιάζονται άτεγκτοι και αμείλικτοι σε κάθε υποψία παρέκκλισης και αύξησης δημόσιας δαπάνης, εκ μέρους του, για ιδιωτικούς σκοπούς.
(Παρεμπιπτόντως, υπηρεσιακό ήταν το αυτοκίνητο Βενιζέλου, στο κράτος παρέμεινε, κάποιος από την κυβέρνηση το χρησιμοποιεί, νομίζω ο κ. Δραγασάκης, αλλά τώρα δεν πειράζει, είναι αριστερή η χρήση του) - Αυτό έγραψα.
Σημειωτέον στο κείμενο υπήρχε η λέξη «νομίζω». Δεν στοχοποιήθηκε για τη χρήση του ο κ. Δραγασάκης. Έτσι κι αλλιώς, μάλλον κάποιος από την κυβέρνηση το χρησιμοποιεί- και καλώς το χρησιμοποιεί αφού υπάρχει. Δεν έχει πέσει στην αντίληψή μας ανακοίνωση ότι επωλήθη (και τι πιο λογικό να το χρησιμοποιεί ένας αντιπρόεδρος κυβέρνησης).
Μετά το δημοσίευμα, μετεφέρθη στον γράφοντα η δυσαρέσκεια του κ. αντιπροέδρου, με τη διευκρίνιση ότι ο κ. Δραγασάκης δεν χρησιμοποιεί το εν λόγω αυτοκίνητο, ΒΜW 750, αλλά μία BMW 520 (αυτή ως πιο φτηνή, προφανώς θεωρείται… αριστερή).
Έμεινα ενεός, θεώρησα υπερβολική έως αστεία ,την ενόχληση του αντιπροέδρου. Δεν σκέφτηκα να επανορθώσω γιατί για τον απλούστατο λόγο ότι η εστίαση του κειμένου δεν αφορούσε τον υπουργό. Αφορούσε, αφενός τις υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ (θα πουληθούν δυο πρωθυπουργικού αεροσκάφη, τα οποία δεν επωλήθησαν), αφετέρου τη συνεχή δαιμονοποίηση των αντιπάλων, ακόμη και για τα υπηρεσιακά αυτοκίνητα. Υποσχέσεις και καταγγελίες που πλέον τις βρίσκει μπροστά του.
Σχετική αναφορά φαίνεται να έκανε και ο Αδωνις Γεωργιάδης, άγνωστο αν πηγή του ήταν το liberal - αν ήταν, ίσως δεν πρόσεξε τη λέξη «νομίζω».
Νόμιζα ότι το θέμα είχε κλείσει αλλά ξαναέγινε νύξη ότι ο γράφων δεν επανόρθωσε!
Επειδή σε αυτό το site καθόλου άγνωστη δεν μας είναι η λέξη «συγνώμη», την καταθέτουμε, εφόσον μια παραδειγματική αναφορά εξελήφθη ως στοχοποίηση. Όμως πλέον είμαστε υποχρεωμένοι, να ρωτήσουμε: Εφόσον ο ίδιος - κοτζάμ αντιπρόεδρος - θεωρεί επιλήψιμο να χρησιμοποιεί τέτοιο υπηρεσιακό μέσο, ας μας πει ποιος το χρησιμοποιεί. Από μας δεν θα υπάρχει καμία μομφή προς τον συγκεκριμένο αξιωματούχο. Από τον κ. Δραγασάκη αυτοδικαίως θα υπάρχει μομφή, αφού το θεωρεί επιλήψιμο…
Η Διαφάνεια δεν είναι… εθελοντική
Επί τη ευκαιρία, μια και αναφερθήκαμε στην επίσκεψη του πρωθυπουργού στη Γαλλία:
Ο ΥΠΕΞ Νίκος Κοτζιάς στη Βουλή, απαντώντας σε σχόλιο της αντιπολίτευσης για το περιβόητο ταξίδι, δήλωσε ότι δεν είναι υποχρεωτικό να ανακοινώνονται δημόσιες επαφές ελλήνων πολιτικών και άτυπες συναντήσεις στο εξωτερικό, που γίνονται στο πλαίσιο μιας προσπάθειας διαλόγου και διαπραγμάτευσης, και όχι για να κάνουμε πρωτοσέλιδα!
Πληροφορούμε λοιπόν τον υπουργό με την πρωτοφανή άποψη, ότι δεν αφορούν τα πρωτοσέλιδα οι κινήσεις του πρωθυπουργού και των υπουργών, αλλά την αναγκαία διαφάνεια. Διαφορετικά έχουμε να κάνουμε με μυστική διπλωματία, ερήμην της γνώσης και εντολής του λαού.
Ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εξωτερικών, και κάθε υπουργός, είναι δημόσια πρόσωπα, ως εκ τούτου οι πράξεις, συζητήσεις και συμφωνίες τους, δεσμεύουν τη χώρα. Άρα είναι υποχρεωμένοι να τα αναφέρουν. Πολύ περισσότερο είναι υποχρεωμένοι να τα ανακοινώνουν όταν ταξιδεύουν με χρήματα του δημοσίου. Και αν δεν θέλουν να τα ανακοινώσουν «για τα πρωτοσέλιδα» είναι υποχρεωμένοι να τα ανακοινώνουν στη Βουλή και να υποστούν τον προβλεπόμενο κοινοβουλευτικό έλεγχο από την αντιπολίτευση.
Αν δεν το κάνουν, δείχνουν τάση προς αυταρχική και αντιδημοκρατική διακυβέρνηση.
Γιάννης Σιδέρης
