Σε διακεκαυμένη ζώνη εισέρχεται η κυβέρνηση. Το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομοφυλοφίλων είναι το πιο κραυγαλέο, αλλά ήσσονος επιπτώσεως. Απασχολεί την επικαιρότητα αφενός γιατί το θέμα αγγίζει θεμελιακές φοβίες και διαρρηγνύει σταθερές ενός τμήματος της ελληνικής κοινότητας, αφετέρου για τις αντιδράσεις των κυβερνητικών βουλευτών.
Παράλληλα, γιατί όπως και να το κάνουμε, παρότι εντάσσεται στη χορεία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έχει και μια «σκαμπρόζικη» πτυχή για τον πολύ κόσμο. Η κυβέρνηση δείχνει την εικόνα ότι ταλαιπωρείται. Και θα υπάρξει η αίσθηση μιας πρόσκαιρης αδυναμίας του Μητσοτάκη ανάλογά με το πόσοι θα απέχουν ή θα καταψηφίσουν το νομοσχέδιο.
Παρόλα αυτά μελλοντικά η αρνητικότητα θα σβήσει. Θα έχει την τύχη που είχαν τα μέτρα της δεκαετίας του ‘80 του ΠΑΣΟΚ με την αναμόρφωση του οικογενειακού δικαίου, ή το Σύμφωνο Συμβίωσης του ΣΥΡΙΖΑ. Θα ενσωματωθεί στην τρέχουσα κοινωνική ζωή και θα θεωρείται δεδομένο, άνευ ευρείας σημασίας και παρωχημένο.
Ουσιαστικότερη θα είναι η αντίδραση για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Παρότι η πλειοψηφία σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις δηλώνει υπέρ, για την Αριστερά είναι θέμα ταυτότητας. Θα δώσει τον υπέρ πάντων αγώνα και θα τροφοδοτήσει κοινωνική αναταραχή.
Στο τέλος θα βγει εις βάρος της, καθώς η ελληνική κοινωνία πέραν της θετικής δημοσκοπικά άποψης για τα μη κερδοσκοπικά, έχει βαρεθεί τους λεγόμενους «αγώνες». Είδε σε ποιες ήττες κατέληξαν. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα προσπαθήσει να πλήξει την κυβέρνηση για τον τρόπο με τον οποίο θα διαχειριστεί τις αντιρρήσεις φοιτητών και μαθητών.
Ήδη τη Δευτέρα περίπου 40 «αντιεξουσιαστές» προχώρησαν σε κατάληψη του κτηρίου της πρυτανείας του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, και άρχισαν να τα κάνουν γυαλιά καρφιά. Η αστυνομία εισήλθε στο κτήριο, έσπασε την κατάληψη και έκανε τέσσερις συλλήψεις.
Αυτό ήταν «Κυβερνητική τρομοκρατία στα Πανεπιστήμια» κατά μία εφημερίδα που έγραφε στο ρεπορτάζ της για «εικόνες τρόμου». Όχι δεν αναφερόταν στην τραμπούκικη δράση των «αντιεξουσιαστών» αλλά σε εκείνη της αστυνομίας.
Κατά τον ΣΥΡΙΖΑ «όταν δεν υπάρχουν επιχειρήματα, τότε αυτά που περισσεύουν είναι οι έφοδοι σε χώρους της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, τα χημικά και οι προσαγωγές» (Διονύσης Καλαματιανός, Κώστας Μπάρκας).
«Αγωνιστικά» διαπιστευτήρια έδωσε και η «Νέα Αριστερά». Η νεότευκτη Κ.Ο. κάλεσε σε «μέτωπο ανυπακοής», διαβεβαιώνοντάς ότι οι προσδοκίες της κυβέρνησης να παρακάμψουν το Σύνταγμα μέσω της καταστολής θα διαψευστούν στην πράξη.
Την Πέμπτη γίνεται νέο συλλαλητήριο στο οποίο θα μετάσχει και η ΟΛΜΕ. Νιώθει προφανώς δικαιωμένη από την πανωλεθρία των μαθητών της στις διεθνείς εξετάσεις PISA του ΟΟΣΑ. Η ΟΛΜΕ διαδηλώνει και αυτή για δημόσιο πανεπιστήμιο αλλά οι μαθητές που πάτωσαν σε δημόσιο σχολείο φοιτούν!
Γίνεται προσπάθεια να δημιουργηθεί εκρηκτικό το κλίμα σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης, καθώς στις 18 Ιανουαρίου οι μαθητές καλούν σε καταλήψεις στα σχολεία. Σύνθημα τους: «Κλειστά σχολεία ξανά και όλοι οι μαθητές στους δρόμους».
Σε κάποια από τα αιτήματα έχουν δίκιο αλλά είναι κάπως διαχρονικά προβλήματα. Όπως Θέρμανση σε όλα τα σχολεία, κάλυψη όλων των κενών σε καθηγητές, αύξηση της χρηματοδότησης για τα σχολικά κτήρια και τις υποδομές ή δωρεάν ενισχυτική διδασκαλία σε Γυμνάσια και Λύκεια.
Ακολουθούν τα υπόλοιπα: «Όχι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια» (ποιος τους υποχρέωσε να πάνε σε ιδιωτικό;), «Ούτε σκέψη για πανελλαδικές εξετάσεις σε όλο το Λύκειο», «Κατάργηση της ΕΒΕ και της Τράπεζας Θεμάτων», «Κονδύλι για τις σχολικές εκδρομές, να μην τις χάσει κανένας μαθητής», «Ούτε σκέψη για πανελλαδικές εξετάσεις σε όλο το Λύκειο».
Με την κοινωνία απέναντι, αναμένεται η αναταραχή να γρατζουνίσει μεν την κυβέρνηση, αλλά θα το πληρώσει εν πολλοίς η Αριστερά. Κυρίως η Αριστερά με στελέχη και αρχηγό που φοίτησαν, και κάποιοι δίδαξαν, σε ιδιωτικά πανεπιστήμια. Αυτά τα ιδιωτικά ήταν καλά!
Σαν κάποιους καθηγητές που είναι λάβροι κατά των ιδιωτικών πανεπιστημίων, αλλά έπαιρναν εξάμηνες εκπαιδευτικές άδειες από τα ελληνικά δημόσια πανεπιστήμια (πληρώνονταν τον μισθό τους) και πηγαίναν στα ιδιωτικά της Κύπρου να διδάξουν έναντι αμοιβής. Και γι’ αυτούς, αυτά τα ιδιωτικά ήταν καλά.
Με δεδομένη την… αξιοπιστία του ΣΥΡΙΖΑ, και με δεδομένη την κούραση του κόσμου, που πλέον σιχτιρίζει την αναταραχή και δεν την εκλαμβάνει ως «αγώνα», η Αριστερά ΣΥΡΙΖΑ και περιχώρων, μάλλον θα υποστεί νέα πολική ήττα.
Αν έχουμε δίκιο ή όχι, θα φανεί στις μελλοντικές δημοσκοπήσεις. Εξαιρείται το ΚΚΕ βεβαίως, γιατί ως προς αυτό τουλάχιστον είναι συνεπές.
