Διανύουμε πλέον τον Μάιο και οι εκλογές απέχουν μόλις τρεις εβδομάδες, συνεπώς είμαστε σε θέση να πραγματώσουμε με ασφάλεια μια αξιολογική κρίση επί των βασικών παραμέτρων των προγραμμάτων των δύο μεγαλυτέρων σε εκλογική δύναμη κομμάτων.
Ξεκινάμε με την αξιωματική αντιπολίτευση: Ο βασικός κορμός του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, εμπεριέχει περίπου το σύνολο του κεντρικού άξονα της Νέας Δημοκρατίας και κοστολογείται σε 8-10 δισεκατομμύρια σε βάθος τετραετίας.
Εσχάτως όμως, προστίθενται διαρκώς νέες παροχές -πιθανώς ως απόρροια της δυσχερούς δημοσκοπικής θέσης- με αποτέλεσμα να έχει… χαθεί ο λογαριασμός! Πάμε λοιπόν: Αυξήσεις δαπανών σε υγεία και παιδεία, συνολικού ύψους 10-12 δισ. ευρώ (!), μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα τρόφιμα, μείωση ΦΠΑ στα τρόφιμα (1,5 δισ.), μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα (2,1 δισ.). Το σύνολο των παροχών ανέρχεται στα 83 δισ. την τετραετία! Ουτοπία, δυστοπία ή απλά απάτη;
NΔ: αύξηση μισθών κατά 25% την επόμενη τετραετία, αύξηση του κατώτατου μισθού, κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος υπό την προϋπόθεση της μείωσης της φοροδιαφυγής, περαιτέρω μείωση των ασφαλιστικών εισφορών. Η κοστολόγηση ανέρχεται σε 1-2 δισεκατομμύρια κατ’ έτος. Λελογισμένα, μετρημένα, κοστολογημένα μέτρα, χωρίς να τίθενται σε κίνδυνο ο προϋπολογισμός και συνεπώς η χώρα. Με τον όποιο δημοσιονομικό χώρο προκύπτει, να αξιοποιείται άμεσα και στοχευμένα προς όφελος της κοινωνίας και ιδιαίτερα των ασθενέστερων, όπως με συνέπεια τηρήθηκε από τη πρώτη μέχρι την τελευταία ημέρα της διακυβέρνησης.
Το πρόσφατο παρελθόν μας δείχνει το δρόμο: Σε μια δύσκολη και γεμάτη προκλήσεις τετραετία, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας κατάφερε τα εξής σημαντικά και διόλου αυτονόητα: αισθητή μείωση της ανεργίας (7 ποσοστιαίες μονάδες), αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 20% (υπερτριπλάσιο ποσοστό της οικονομικής μεγέθυνσης), κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης για συνταξιούχους, δημοσίους και ιδιωτικούς υπαλλήλους -δηλαδή όλους-, αυξήσεις στις συντάξεις κατά 7,75%, μεσοσταθμική μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 33%, μείωση εισαγωγικού φορολογικού συντελεστή στο 9% από το 22% που παρελήφθη. Η δε φορολογική επιβάρυνση των μισθωτών -σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΟΟΣΑ- είναι πλέον 3 ποσοστιαίες μονάδες μικρότερη σε σύγκριση με το 2019.
Έχουμε συνεπώς από τη μια, το ασφαλές, τεκμηριωμένο και στη πράξη επιτυχημένο οικονομικό υπόδειγμα της Νέας Δημοκρατίας και από την άλλη ένα ανέφικτο και εξωπραγματικό πρόγραμμα παροχών χωρίς την παραμικρή επαφή με τον ρεαλισμό και την πραγματικότητα.
Όμως οι ουτοπίες στην πολιτική και ιδιαίτερα στην οικονομία πληρώνονται και μάλιστα «εντόκως». Ετεροχρονισμένα και με χρονική καθυστέρηση, όμως νομοτελειακά πληρώνονται. Ας μη κάνουμε λοιπόν το ίδιο λάθος για δεύτερη φορά. Γιατί δυστυχώς -τουλάχιστον στην οικονομία- η δεύτερη φορά αριστερά δεν θα είναι… «αλλιώς». Θα είναι μια από τα ίδια…
