Απογυμνωμένη από τη στενή πολιτική σκοπιμότητα « εξεταστική ή προανακριτική;», η συζήτηση για τη σκανδαλώδη υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ που διεξήχθη χθες στη Βουλή, είναι δηλωτική του κεφαλαιώδους ελλείμματος της χώρας και κατ΄επέκταση του πολιτικού συστήματος.
Η απουσία στοιχειώδους συναίνεσης στην αντιμετώπιση ζητημάτων όπως π.χ η σκανδαλώδης διαχείριση των αγροτικών επιδοτήσεων, είναι δευτερογενές σύμπτωμα.
Το κύριο σύμπτωμα είναι η έλλειψη συνείδησης και δημόσιας παραδοχής πως ορίζεται το συλλογικό και διασφαλίζεται έναντι του κάθε ατομικού.
Ο πρωθυπουργός επανέλαβε στη Βουλή ότι αναλαμβάνει το μερίδιο της ευθύνης για το γεγονός ότι δεν ελήφθησαν εγκαίρως οι πρόνοιες κάθετης και ηλεκτρονικής διαφάνειας ώστε να «εκδιωχθούν» από το σύστημα τα πάσης φύσης τρωκτικά, όπως έχει γίνει σε μεγάλο βαθμό σε άλλες αμαρτωλές υπηρεσίες και διαδικασίες.
Στην αυτοκριτική υπάρχει πάντα το ερώτημα «γιατί τώρα;» όμως δεν μπορεί να παραγνωρίζεται η πραγματικότητα ότι δεν υπήρξε πάντα τόσο αυτονόητη και εκπεφρασμένη τόσο καθαρά από πρωθυπουργικά χείλη.
Επίσης, ο κ. Μητσοτάκης τόνισε πως κάνει λάθος όποιος θεωρεί ότι ως πρόβλημα αγγίζει μόνο το πολιτικό σύστημα. Η απάτη, όπως ανέφερε, έχει χρώμα γκρι.
Θα ήταν ίσως πιο ακριβής εάν έλεγε ότι η «ιδεολογία» της απάτης τέμνει τις πολιτικές ιδεολογίες και τις κομματικές επιλογές. Στο ίδιο πλαίσιο εξέπεμψε το μήνυμα, προς την πολυπληθή και απαιτητική αγροτιά, ότι « η εποχή των εύκολων επιδοτήσεων βαίνει προς το τέλος της».
Υποχρεωτικά μονόδρομος στον οποίο, η κυβέρνηση θα πορευτεί μόνη της και θα κριθεί αυστηρά για το κατά πόσο τήρησε την μονομερή δέσμευση για «αλήθεια» στον εντοπισμό των αιτιών και των υπαιτίων και για «γενναιότητα» να τις ξεριζώσει.
Θα πληρώσει αναμφίβολα κόστος δυσκολεύοντας μια ευμεγέθη και ακραία επιδραστική πολιτικά, επαγγελματική τάξη.
Από την άλλη πλευρά αυτό το ξεβόλεμα είναι η τελευταία ευκαιρία να οδηγηθεί ο πρωτογενής τομέας σε έναν υποχρεωτικό εκσυγχρονισμό που επιβάλλει μεταξύ άλλων και η ραγδαία κλιματική αλλαγή.
Η περίφημη τεχνητή λύση, που ως αρχική ιδέα αποδίδεται σε εξέχων στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, εκτός από νομιμοποιημένη συνταγή λαμογιάς λειτούργησε ως τεχνητή αναπνοή σε παραγωγούς και κτηνοτρόφους που έπρεπε να αλλάξουν για να μη βουλιάξουν.
Δεν είχαν όμως λόγους να αλλάξουν εφόσον το ευρωπαϊκό παραδάκι έπεφτε χωρίς σοβαρούς ελέγχους.
Αλλά και για να είμαστε δίκαιοι και εκείνοι που ήθελαν να αλλάξουν, είχαν είτε ανύπαρκτη είτε αποσπασματική στήριξη από την Πολιτεία.
Αυτό θα ήταν ένα πραγματικό πεδίο άσκησης αντιπολίτευσης χθες. Αντιθέτως, τα κόμματα και οι αρχηγοί της αντιπολίτευσης συναγωνίστηκαν ποιος θα «στολίσει» με τον απεχθέστερο χαρακτηρισμό τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση Και;
Πολιτικό όφελος δεν προκύπτει για κανέναν όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις.
Ανύπαρκτο όφελος επίσης για τον πολίτη που ναι μεν αγανακτεί αλλά για τις άπατες των άλλων!
Χαμένη πήγε και για το ΠΑΣΟΚ άλλη μια ευκαιρία, να δώσει διαπιστευτήρια κυβερνητικής δύναμης.
Να δείξει το «αύριο» που σχεδιάζει για τον πρωτογενή τομέα.
Να δείξει τι είδους αγρότες και κτηνοτρόφους πιστεύει ότι χρειάζεται η χώρα και να πει πως η μελλοντική κυβέρνηση του, θα τους προετοιμάσει.
Η επίγευση από την τοποθέτηση του κ. Ανδρουλάκη ήταν σχεδόν η δικαιολόγηση και νομιμοποίηση της αρπαχτής εφόσον το όφελος έμπαινε απευθείας στις τσέπες των αγροτών και των κτηνοτρόφων χωρίς τους ενδιάμεσους μπλέ και πράσινους «φραπέδες».
Το «κακώς το έκαναν» έσωσε μόνο πρόσκαιρα τα πρόσχηματα. Καθώς παραμένει ενεργή μεταξύ άλλων η προγραμματική δέσμευση του ΠΑΣΟΚ για ακατάσχετο και αφορολόγητο στις αγροτικές επιδοτήσεις …
