Με τις ταυτότητες δεν μπορούμε να τα βάλουμε. Είναι μέρος της προσωπικότητάς μας και της ιστορίας μας. Πολύ δύσκολα αναθεωρούνται και ακόμα πιο δύσκολα αλλάζουν. Και ο αντισημιτισμός είναι μέρος της ταυτότητας της Αριστεράς. Οι ελάχιστοι φωτισμένοι αριστεροί έχουν κάνει την παραχώρηση στο Ισραήλ να του αναγνωρίσουν το δικαίωμα να υπάρχει, χωρίς αστερίσκο. Η συντριπτική πλειοψηφία τους βάζει τόσους αστερίσκους που αναιρούν αυτό το κατά παραχώρηση δικαίωμα εθνικής ύπαρξης. Η υιοθέτηση του συνθήματος «από το ποτάμι στη θάλασσα» εκεί οδηγεί.
Συνεπώς, να μην απορούμε με αυτά που βλέπουμε και ακούμε από όλες ανεξαιρέτως τις ομάδες και όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα της Αριστεράς. Είναι σύμφωνα με το ιστορικό τους γονιδίωμα που είναι και αντισημιτικό. Απόδειξη:
Δεν θυμάμαι ποτέ, ακόμα και στα χρόνια του πιο έντονου αντιαμερικανισμού, οι ορδές της Αριστεράς να κυνηγούν Αμερικανούς τουρίστες. Γιατί σήμερα κυνηγούν και προπηλακίζουν τους Ισραηλινούς; Μάλιστα, με βάση τις πιθανότητες, ενδέχεται αυτοί να εναντιώνονται στην πολιτική Νετανιάχου. Όμως ο αντισημιτισμός δεν αφορά πολιτικές. Αφορά τον Εβραίο. Αφορά τη συνείδηση που έχουν οι Ισραηλινοί και οι Ισραηλίτες για την ιστορία τους και τη θρησκεία τους. Αφορά, σε τελική ανάλυση την παρουσία τους στον πλανήτη μας.
Μιλούν οι αριστεροί για «κράτος—τρομοκράτη» και όταν τους δείχνεις τη μεγάλη εικόνα του χάρτη χρειάζονται μεγεθυντικό φακό για να εντοπίσουν αυτό το «κράτος—τρομοκράτη», καθώς περιβάλλεται από μια τεράστια έκταση εχθρικών κρατών που επιζητούσαν, και κάποια ακόμα επιζητούν, την οριστική του εξαφάνιση.
Στην προκειμένη περίπτωση, με το πυρηνικό οπλοστάσιο του Ιράν, τι υποστηρίζουν οι αριστερές ψυχούλες και οι συνοδοιπόροι τους; πως για να ενεργήσει το Ισραήλ σύμφωνα με του κανόνες του Διεθνούς Δικαίου θα έπρεπε πρώτα να αφήσει το Ιράν να το πλήξει με τα πυρηνικά του και μετά δικαίως να αντιδράσει. Ξέρουν τι λένε. Ανόητοι δεν είναι. Αντισημίτες είναι. Όπως έγραφα και προχθές εδώ στο Liberal. Gr. οι αριστεροί θέλουν τον Εβραίο πληγωμένο και ταπεινωμένο ώστε να τον λυπούνται. Να ολοφύρονται για το χάλι του. Είπαμε, η ταυτότητα δεν αλλάζει.
Έτσι, με τρόπο απολύτως φυσιολογικό, συντάσσονται και με τους δολοφόνους της Χαμάς—ακούσατε καμιά αριστερή ψυχούλα να μιλά για τους ομήρους;--και με το θεοκρατικό καθεστώς του Ιράν που καταπιέζει ένα μεγάλο κομμάτι του ιρανικού λαού, πιθανόν πλειοψηφικό. Και φυσικά και με τους κάθε φύσεως ισλαμιστές, συμπεριλαμβανομένων και των εγκαθέτων της τουρκικής ΜΙΤ. Στην πορεία προς τη Γάζα θα πορευθούν χεράκι—χεράκι με όλους αυτούς που πανηγύριζαν για τη μετατροπή της Αγίας—Σοφίας σε τζαμί. Στην Αριστερά ο πατριωτισμός ανέκαθεν υπέκυπτε μπροστά στα διεθνιστικά προτάγματα της και στον γονιδιακό αντισημιτισμό της.
ΥΓ. Και η Χαμάς και το Ιράν είχαν μπροστά τους και μια άλλη επιλογή. Η Χαμάς να παραδώσει τους ομήρους και να αφοπλιστεί και το Ιράν να αλλάξει τον καταστατικό του χάρτη που μιλά για εξαφάνιση του σιωνιστικού κράτους και σταδιακά να ενταχθεί στο διεθνές σύστημα. Και οι δύο πληρώνουν το τίμημα των δικών τους επιλογών.
