Το ΠΑΣΟΚ υπήρξε κάποτε το κόμμα που διαμόρφωνε την πολιτική ατζέντα της χώρας. Το κόμμα που μπορούσε να εκφράσει τον κεντρώο χώρο, να διεκδικεί και να σχεδιάζει μεταρρυθμίσεις, να αναλαμβάνει κυβερνητικές ευθύνες με αυτοπεποίθηση και να αναλαμβάνει το πολιτικό κόστος όταν έπρεπε να αποφευχθούν εθνικές περιπέτειες.
Δύο χρόνια μετά τις εκλογές του 2023 από την προνομιακή θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και αρχηγό που αναβαπτίστηκε σχετικά πρόσφατα στην εσωκομματική κάλπη, ανεξήγητα εγκατέλειψε το κέντρο της πολιτικής προς χάριν του πολιτικού περιθωρίου. Της διαμαρτυρίας και της πολιτικά ατελέσφορης, καταγγελίας.
Ενώ η κυβέρνηση αντιπαλεύει επιτυχώς την κυβερνητική κόπωση από την εξαετή διακυβέρνηση και θέτει ατζέντα με επίκεντρο τη ζωή των πολλών και τα σύγχρονα προβλήματα και ενώ ο κ.Τσίπρας καιροφυλακτεί χτίζοντας – όχι απαραίτητα επιτυχώς – προφίλ statesman, οι επιλογές της Χαριλάου Τρικούπη πριονίζουν διαρκώς τις προοπτικές του κόμματος.
Η πρόσφατη έρευνα του ΚΕΦΙΜ για τον Δείκτη Νομοθετικής Συναίνεσης είναι αποκαλυπτική για την μετατόπιση του ΠΑΣΟΚ στη μεθόριο της στείρας και απροσχημάτιστη άρνησης.
Γενικότερα η νομοθετική συναίνεση των κομμάτων της αντιπολίτευσης απέναντι στις νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης καταγράφει ιστορικά χαμηλά ποσοστά, αποτέλεσμα και της έντονης πόλωσης. Η μέση νομοθετική συναίνεση των κομμάτων της αντιπολίτευσης διαμορφώθηκε στο 12,8%, που αποτελεί το χαμηλότερο ποσοστό από το 2004! Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται μεν ψηλότερα από τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης, με ποσοστό 31% συναίνεσης, αλλά ακόμη και αυτό το ποσοστό καταγράφει πτώση σε σχέση με το προηγούμενο έτος. Η ανάλυση του ΚΕΦΙΜ καταδεικνύει όμως κάτι άλλο σημαντικότερο: ότι όσο ένα κόμμα απομακρύνεται από το πολιτικό κέντρο, τόσο μειώνει την συναίνεσή του στις κρίσιμες στιγμές.
Ενδεικτικά η Χαριλάου Τρικούπη έχει καταψηφίσει: την επιστολική ψήφο, τη δημιουργία μη κρατικών πανεπιστημίων, την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Ομοίως, είπε όχι στην επιτάχυνση των διαδικασιών για τις προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ, στο νέο, αυξημένων εγγυήσεων και απαιτήσεων σύστημα επιλογής των διοικήσεων φορέων και οργανισμών. Καταψήφισε επί της αρχής μέχρι το νομοσχέδιο του ΥΠΟΙΚ για τις αυξήσεις στους δημοσίους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους με το σκεπτικό «δεν συμμεριζόμαστε το αφήγημα που διακινείτε για την οικονομία» όπως είχε πει, στον εμβρόντητο Κ. Χατζηδάκη ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ Μιχάλης Κατρίνης. Καταψήφισε ακατανόητα και το νομοσχέδιο για τον προσωπικό γιατρό και δήλωσε παρών στην τροπολογία για τα δωρεάν απογευματινά χειρουργεία.
Εσχάτως το «παρών» έγινε το καταφύγιο της πολιτικής αμηχανίας του, στη διαχείρισης της υβριδικής απόβασης μεταναστών στην Κρήτη.
Το κόμμα που αντλούσε δύναμη από τα στρώματα της μεσαίας τάξης, δεν μπορεί να εκφράσει την κοινωνική πλειοψηφία μέσα από το «Όχι». Η μεσαία τάξη δεν εκφράζεται αλλά ούτε εκπροσωπείται με την άρνηση. Επιζητεί τη θέση. Ευρύτερα η κοινωνία δεν αναμένει από τον Νίκο Ανδρουλάκη να χειροκροτεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη και το ΠΑΣΟΚ να είναι παρακολούθημα της κυβέρνησης.
‘Έχει όμως επίγνωση της ζημιάς που προκαλείται στα συμφέροντά της, από τον ρηχό αντιπολιτευτικό κοινοβουλευτικό ακτιβισμό που έχει υιοθετήσει η αξιωματική αντιπολίτευση.
