Στην κυβέρνηση μάλλον έχουν διαγνώσει ότι οι «παράγοντες», όπως τους ονόμασε ο Κυρ. Μητσοτάκης, που επιδιώκουν να παρέμβουν στην πολιτική ζωή και να αλλάξει το πρόσωπο του Πρωθυπουργού της χώρας, έχουν ήδη δραστηριοποιηθεί δυναμικά, έχουν επεξεργαστεί σενάρια, και τα θέτουν σε εφαρμογή.
Μόνο έτσι μπορεί να ερμηνευτεί το γεγονός ότι ο υπουργός, Γιώργος Φλωρίδης ασχολήθηκε και απάντησε στο «πόνημα» πανεπιστημιακού καθηγητή στα Νέα.
Το όποιο πολιτικό βάρος του καθηγητή απορρέει από το γεγονός ότι στις δεύτερες εθνικές εκλογές του 2023 ανέλαβε την προεκλογική καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα. Με τα γνωστά βεβαίως αποτελέσματα. Από το ξαφνιαστικό 20,7% των εκλογών του Μαΐου στο ντροπιαστικό 17,83% του Ιουνίου, και την αποδρομή Τσίπρα.
Ο εν λόγω καθηγητής προβλέπει μετά βεβαιότητας (!) ότι μετά τις επόμενες εκλογές «ο Μητσοτάκης δεν θα είναι πρωθυπουργός»! Το «διεφθαρμένο καθεστώς του αποσυντίθεται» και όλα τα σενάρια είναι ανοιχτά. «Όλα εκτός από ένα: ότι την επόμενη των επόμενων εκλογών ο Μητσοτάκης θα συνεχίσει να είναι πρωθυπουργός αυτής της χώρας».
Το δίλημμα, κατά τον ίδιο είναι αν θέλουμε μια κυβέρνηση της ΝΔ με άλλον πρωθυπουργό, ή μια κυβέρνηση συνεργασίας ΝΔ-ΠΑΣΟΚ με τρίτο πρόσωπο στην πρωθυπουργία… «Όπως τα σενάρια βοούν».
Ο ίδιος καθηγητής αναγνωρίζει ότι η αντιπολίτευση προς το παρόν δείχνει «παράλυτη και αμήχανη», χωρίς ισχυρή και πειστική ηγεσία. Ειδικά για τον ΣΥΡΙΖΑ, λέει ότι η εκλογή Κασσελάκη (την οποία θυμίζουμε υποβοήθησε, αν δεν τροχοδρόμησε ο Τσίπρας) τελείωσε το κόμμα και όσες προσπάθειες και αν γίνουν τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα με δυναμική διακυβέρνησης τελείωσε. Φοβάται μάλιστα πως «τελείωσε γενικώς».
Υπογράφει το αγγελτήριο κηδείας του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που θα μπορούσε να έχει διαπιστωτική α-πολιτική χροιά. Για το ΠΑΣΟΚ όμως είναι ανοίκεια προβοκάτορας. Γράφει ότι η ηγεσία του έχει πεισθεί, πως ακόμη και αν δεν καταφέρει να αποτελέσει τον ένα πόλο του δικομματισμού, δεν θεωρεί και τόσο κακό να εξελιχθεί σε ένα κόμμα κυβερνητικό συμπλήρωμα της κεντροδεξιάς «Θλιβερό αλλά αυτό συμβαίνει», κατά τον καθηγητή.
Η ανήθικη προβοκάτσια συνίσταται στο γεγονός ότι ο Ανδρουλάκης σε κάθε τόνο και με κάθε ευκαιρία δηλώνει – καλώς ή κακώς, δεν αφορά το παρόν κείμενο- ότι δεν πρόκειται να συνεργαστεί με τη ΝΔ. Πού είδε αντίθετες δηλώσεις ο καθηγητής; Το ότι δυνητικά μπορεί να συμβεί στο μέλλον, δεν δικαιολογεί τη διαπίστωση ότι «συμβαίνει».
Επίσης, έχοντας ασθενή μνήμη για την συγκυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων, θυμίζει ως απόδειξη ότι το ΠΑΣΟΚ είναι δεξιό την συγκυβέρνηση με τον Σαμαρά. Χαρακτηρίζει παράλληλα το ΠΑΣΟΚ ως «χρήσιμο ηλίθιο στο Αντι-ΣΥΡΙΖΑ Μέτωπο». Και το κατηγορεί ότι στο όνομα της υποτιθέμενης επιστροφής του ως μεγάλο κόμμα εξουσίας, «υπονόμευσε κάθε προοπτική ανασύνθεσης του προοδευτικού χώρου».
Ο καθηγητής μάλλον είναι πλασμένος μέσα στη δράση κομματικών εξουσιαστικών μηχανισμών. Γι' αυτό και δεν κατανόησε ότι το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο ήταν δημιούργημα βάσης από όσους αντετίθεντο στη γελοία και καταστροφική «αντιμνημονιακή» πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία πληρώσαμε ακριβά και όχι κομματικών μηχανισμών.
Ούτε καν θυμάται ότι αυτός που συγκυβέρνησε με τον Καμμένο, θυμήθηκε το «προοδευτικό μέτωπο» όταν κατάλαβε πως αποχαιρετά την εξουσία. Τότε έστρεψε οφθαλμόν ελπίδας για την σωτηρία του στους «Πινοσέτ», τους «Ολαντρέου» και τους «Μερκελιστές». Ξάφνου τους αναγόρευσε ως προοδευτικές δυνάμεις, προκειμένου να συνθέσουν μαζί την «κυβέρνηση των ηττημένων»!
Ο Γιώργος Φλωρίδης σχολίασε στο Facebook: «Ο Νίκος Μαραντζίδης (σημ.: Το όνομα του πανεπιστημιακού) με όλα αυτά που γράφει παραδέχεται το εξής: ότι το δίλημμα των επόμενων εκλογών θα είναι είτε με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, την πολιτική σταθερότητα και την ανάπτυξη, είτε ένα μάτσο χάλια, που θα κάνουν την Ελλάδα μπάχαλο. Αφού τους θεωρεί ακατάλληλους ο αρθρογράφος να κυβερνήσουν. Εκτός κι αν η εγχώρια διαπλοκή, η οποία ακόμη ψάχνεται, τελικά καταλήξει στο πρόσωπο που θα προωθήσει για να ρίξει τον Μητσοτάκη».
Και συνεχίζει: «Η παραδοχή του Μαρατζίδη για την κατάντια της αντιπολίτευσης δεν είναι σίγουρα τυχαία, καθώς όλο και κάποιον θα έχει στο μυαλό του για επόμενο πρωθυπουργό».
Δεν θα ασχολούμασταν με το εν λόγω άρθρο – στα άρθρα γνώμης ο καθείς δικαιούται να γράφει ό,τι θέλει και κρίνεται από τους αναγνώστες του και μόνο- αν δεν συνηχούσε, κατά παράδοξη συγκυρία, τα σενάρια που πηγάζουν από τους «παράγοντες», και που ώθησε τον Φλωρίδη να σχολιάσει. Έτσι το άρθρο απέκτησε πολιτικό βάρος και επιδέχεται κριτικής.
