Πριν κανά εξάμηνο είχε δηλώσει ότι η Ελλάδα χρειάζεται τουλάχιστον ένα εκατομμύριο πρόσφυγες. Παράνομους μετανάστες εννοούσε, αλλά στη λογική του μέλους της Κ.Ε. Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ, Αντώνη Λιάκου, όλοι είναι πρόσφυγες.
Είχε καταγγείλει την κυβέρνηση ότι αν είχε «δυο δράμια μυαλό και λιγότερες ιδεολογικές αγκυλώσεις θα έπρεπε να προετοιμάζει τον κόσμο, να παίρνει θετικά μέτρα που διδάσκουν με παράδειγμα. Κάνει ακριβώς τα αντίθετα. Είναι μια κυβέρνηση με φάτσα Μητσοτάκη και ψυχή Σαμαρά» .
Ο… μη έχων ιδεολογικές αγκυλώσεις, ιδεοφρενής αντιεθνικιστής καθηγητής, δεν επιδόθηκε σε μια ακαδημαϊκή μελλοντολογική πρόβλεψη για την ανάγκη σταδιακής -και μακροπρόθεσμης - υποδοχής ξένων πληθυσμών, την οποία θα μπορούσε να συνυπογράψει κάποιος, και προφανώς η στήλη. Αφορούσε τους νυν μετανάστες που εισήλθαν παράνομα και ορμητικά στη χώρα με κατεύθυνση την Ευρώπη, και γεμίζουν τις Μόριες.
Τώρα ο καθηγητής με αφορμή το παρανάλωμα της Μόριας έγραψε: «Αν ήμουν 16-17 χρονώ, είχα περάσει από χίλια μύρια κύματα για να φτάσω σε ευρωπαϊκή γη της επαγγελίας και βρισκόμουν στην κόλαση της Μόριας, κι εγώ φωτιά θα έβαζα. Να μην αφήσουμε ανυπεράσπιστους τους Αφγανούς νεαρούς πρόσφυγες. Να οργανώσουμε τη νομική τους υπεράσπιση. Να μην τους εγκαταλείψομε στα χέρια του Χρυσοχοΐδη. Είναι δημοκρατικό και ανθρωπιστικό μας καθήκον»!
Αν ο Λιάκος ήταν ένας καθηγητής με ένα απλώς εξεζητημένο ή ηλίθιο σκεπτικό, δεν θα μας απασχολούσε. Θα αντιπροσώπευε τον εαυτό του, παρότι την δημοσιότητά του την έλκει κυρίως ως στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Όμως υπάρχουν χιλιάδες Λιάκοι που εμφορούνται από τις ίδιες απόψεις και εντοπίζονται στο χώρο των αλληλέγγυων, των αντιεξουσιαστών, της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ και σε κάποιους ακροκεντρώους. Φάνηκε και από την μαχητική συνηγορία που βρήκε η άποψή του στα social media.
Κατ' αρχάς ο καθηγητής παρότι ονομάζει πρόσφυγες τους νεαρούς Αφγανούς, τους περιγράφει ως μετανάστες: «πέρασαν χίλια μύρια κύματα για να φτάσουν στην ευρωπαϊκή γη της επαγγελίας». Δεν έφυγαν δηλαδή από κάπου κυνηγημένοι. Και πως να το ισχυριστεί όταν με αφορμή τη Μόρια ο Αφγανός πρέσβης διαβεβαίωσε τον Κουμουτσάκο ότι συνέστησε στους ομοεθνείς ένοικους του καταυλισμού να συνεργάζονται με τις αρχές της Πολιτείας!
Κάνει έκκληση για νομική υπεράσπισή τους. Η λεπταίσθητη δημοκρατική ψυχή του βρισκόταν σε διακοπές όταν ο Τσίπρας ετοιμαζόταν να στείλει πακέτο στον Ερντογάν τους οχτώ Τούρκους αξιωματικούς, που ήταν πραγματικοί ικέτες με την παλιά ιερή έννοια της λέξης, που ήταν πραγματικοί πολιτικοί πρόσφυγες, και που ήξερε ότι εκεί κινδύνευε η ζωή τους.
Ούτε γέμισαν οργή όταν βγήκαν δημοσιεύματα ότι η κυβέρνηση επέστρεφε στη Τουρκία Τούρκους δημοκράτες που ζητούσαν άσυλο στη Ελλάδα για να ξεφύγουν από τα νύχια του Ερντογάν. Ήταν οι μόνοι που ήταν ανεπιθύμητοι στην Ελλάδα του Τσίπρα, αλλά οι ευαίσθητες ψυχές ασχολούνταν με όσους ήθελα να φτάσουν στην ευρωπαϊκή γη της Επαγγελίας.
Όσο για «τα χέρια του Χρυσοχοΐδη» κάποιος να ενημερώσει τον κ. καθηγητή ότι ο Χρυσοχοΐδης είναι υπουργός εκλεγμένης κυβέρνησης και χρέος του είναι να εφαρμόζει τον νόμο.
Και φυσικά οι 17χρονοι Αφγανοί… δεν είναι 17χρονοι. Δεν εννοούμε ηλικιακά αλλά από «ψήσιμο» ζωής. Μπορεί να έχουν πολεμήσει από τα 12 τους, σίγουρα έχουν παλέψει με την σκληρότητα της ζωής εκεί, με τα στοιχεία της φύσης, μπορεί ακόμη να έχουν έρθει και με τα πόδια από το Αφγανιστάν. Είναι οι πρώτοι (νεαροί και νεαρές) που λύνουν τις μικροδιαφορές τους στους καταυλισμούς με μαχαίρι, αλλά τα πολιτικώς ορθά ΜΜΕ δεν τα προβάλουν.
Η στήλη δεν τους κατηγορεί για αυτό. Είναι άνθρωποι που έρχονται από έναν άλλο πολιτισμό, όπου το αίσθημα τιμής και η προάσπισή του έχουν άλλους κώδικες -κάτι σαν τους δικούς μας κάποιων περιοχών ως τις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Απλώς να το έχουμε υπόψιν. Σε κάθε περίπτωση δεν έχουν καμιά σχέση με τα δυτικά καλομαθημένα που στενοχωριέται η μαμά γιατί το παιδί αγχώνεται αν θα γράψει καλά στις εξετάσεις.
Και αυτά χωρίς να παρεμβάλλουμε και το θέμα της θρησκευτικής ταυτότητας με την Τουρκία που μπορεί να τους καταστήσει εντεταλμένους σαμποτέρ – αλλά οι Λιάκοι τα θεωρούν εθνικιστικά αυτά.
Πιο επικίνδυνη ωστόσο είναι η πρώτη άποψή του, στην οποία διακρίνεται παιδική ανωριμότητα. Επαναλαμβάνουμε δεν αναφερόμαστε σε μια προσχεδιασμένη, ελεγχόμενη, μακρόχρονη υποδοχή και ενσωμάτωση ξένων. Και ο ίδιος δεν μιλούσε επί αυτού, αλλά επί των πραγματικών συνθηκών.
Όμως ένα τουλάχιστον εκατομμύριο μετανάστες, με τον ορμητικό και μαζικό τρόπο που έρχονται, σε μια χώρα δέκα μόνο εκατομμυρίων, και όχι ισχυρή οικονομικά Γερμανία των 83, είναι αδύνατο να στεγαστούν, είναι αδύνατο να βρουν δουλειά, είναι αδύνατο να τραφούν.
Το αποτέλεσμα θα ήταν να γίνει κόλαση η ζωή όλων μας -και των ίδιων. Η Μόρια θα ήταν περίπατος σε πάρκο μπρος σε αυτό που θα συνέβαινε, γιατί θα κατέρρεε το κράτος. Αλλά για να τα σκεφθείς αυτά θέλει λίγη κοινή λογική, ακόμη και αν είσαι καθηγητής, και όχι «ανθρωπιστική», αντιεθνικιστική ιδεοφρένεια.
