Ο Γιάνης, οι ηχογραφήσεις και μια… κινηματογραφική ταινία

Ο Γιάνης, οι ηχογραφήσεις και μια… κινηματογραφική ταινία

Του Τάσου Ευαγγελίου

Ήταν Μάιος του 2015, λίγο μετά το Eurogroup στη Ρίγα τις ημέρες που οι «θεωρίες παιγνίων» ετοιμάζονταν να στείλουν τη χώρα στον γκρεμό, όταν οι New York Times δημοσίευαν την είδηση ότι ο Γιάνης Βαρουφάκης ηχογραφούσε τις συζητήσεις. «Παραμύθια, παραμύθια, παραμύθια» απαντούσε ο τότε υπουργός. Μόνο που τα «παραμύθια» του τότε επιβεβαιώθηκαν από τον ίδιο και έφτασαν στα χέρια του σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά για να γίνουν ταινία, σύντομα σε έναν κινηματογράφο κοντά σας...

Το θέμα των ηχογραφήσεων των Eurogroup από τον Γ. Βαρουφάκη ξεκίνησε ως θρίλερ που διαψεύστηκε για να μετατραπεί, σταδιακά όμως, σε επιβεβαίωση από τον ίδιο. Από τις αναφορές ότι ηχογραφούσε τις παρεμβάσεις του προκειμένου να ενημερώνει τον τότε πρωθυπουργό και να τις δίνει στα μέλη της ομάδας διαπραγμάτευσης, μέχρι τη σημερινή του δήλωση πως σκέφτεται να τις «σηκώσει» στο διαδίκτυο.

Ο Γιάνης Βαρουφάκης ξέρει να κράτα τους προβολείς πάνω του. Δίνει αυτό που χρειάζεται. Άλλωστε κατόρθωσε να μπει ως πρόεδρος κόμματος στη Βουλή παρ'' ότι ως υπουργός Οικονομικών, σε συνεργασία πάντα με τον πρώην σύντροφό του Αλ. Τσίπρα, έφερε ένα τρίτο μνημόνιο μέσα από μια διαπραγμάτευση που κόστισε περίπου 100 δισ. ευρώ.

Ο γνωστός σκηνοθέτης Κ. Γαβράς το δήλωσε ξεκάθαρα. Άκουσε τις ηχογραφημένες συνομιλίες του Eurogroup, στα πλαίσια της συλλογής του υλικού για να κάνει την ταινία. Ο ένας ηχογραφούσε ο άλλος γύρισε μια ταινία αφού  άκουσε τις συνομιλίες. Και κατέληξε και σε συμπέρασμα:

«Μιλάνε για ώρες και επαναλαμβάνουν τα ίδια πράγματα. Παράξενο» είπε, προσθέτοντας πως «Το ότι οι άνθρωποι αυτοί μιλάνε μόνο για οικονομία και χρήματα και τράπεζες και δεν υπάρχει καμία παρουσία ανθρώπων στα λεγόμενα. Μόνο γραφικά, αλλά όχι άνθρωποι. Νούμερα, όχι άνθρωποι».

Μόνο που αυτοί για τους οποίους γύρισε την ταινία διέλυσαν τα νούμερα. Τίναξαν τους... αριθμούς στον αέρα. Και οι αριθμοί αυτοί αφορούσαν ανθρώπους. Το παρόν και το μέλλον τους που βασίζονται στο να βγαίνουν τα νούμερα. Οπως ο προυπολογισμός μιας ταινίας για παράδειγμα.

Σε κάθε περίπτωση ο κ. Γαβράς ξέρει. Αλλά ξέρει μόνο αυτά που ηχογράφησε ο Γιάνης και μόνο αυτά που έγραψε στο βιβλίο του. Δεν πρόλαβε πάντως, πριν φτιάξει την ταινία, να διαβάσει το βιβλίο της Ελένης Βαρβιτσιώτη, «Η τελευταία μπλόφα». Θα ήταν χρήσιμο. Ίσως για μια άλλη ταινία αν πρόθεσή του σκηνοθέτη είναι να αποδώσει τα όσα έγινα εκείνο το τρομερό για τη χώρα εξάμηνο.

Το ζήτημα όμως είναι οι ηχογραφήσεις. Ο Γιάνης Βαρουφάκης, διαρκώς μιλάει γι αυτές. Τις επικαλείται όταν γίνεται λόγος για εξεταστική επιτροπή, δηλώνει ότι δεν κάνει διαρροές ή ότι θα τις σηκώσει στο διαδίκτυο, αναλόγως των συνθηκών.

Για παράδειγμα πριν τις ευρωεκλογές, όπου επίσης ήταν υποψήφιος αν και απέτυχε να μπει στην Ευρωβουλή το κόμμα του, έκανε μια ανάρτηση στο twitter, αλλά όταν ένας ακόλουθος τον ρώτησε πως να τον εμπιστευθεί και να τον ψηφίσει όταν δηλώνει πως ηχογραφούσε τις συνομιλίες του ο ίδιος απάντησε ότι:

«1. Δεν έκανα διαρροή, απλώς είπα στο κοινό τι λεγόταν/αποφασιζόταν εκ μέρους τους, όπως είχα καθήκον να πράξω. 2. Διέρρεαν ψέματα και fake news από μέσα όλη την ώρα, όχι μόνο μία φορά. 3. Όλοι εκεί μέσα ηχογραφούσαν, όπως όφειλαν να κάνουν εν τη απουσία πρακτικών».

Σήμερα μιλώντας στον Θέμα FM δήλωσε πως μπορεί να τις… ακούσουμε μέσω διαδικτύου.

Το... θρίλερ συνεχίζεται. Τα φώτα των προβολέων στρέφονται στον Γιάνη Βαρουφάκη, το πρόσωπο που επέλεξε ο Αλ. Τσίπρας για υπουργό Οικονομικών και ψήφισαν οι Έλληνες πολίτες. Σήμερα, ο Γιάνης Βαρουφάκης με 3,5% περίπου, με την ψήφο του ελληνικού λαού, έχει άπλετο χρόνο για κόκκινα χαλιά και ίσως ένα ακόμη βιβλίο…

Ο ίδιος συνεχίζει να παίζει με τον... φακό. Κοινό υπάρχει. Άλλωστε και μόνο η διαμάχη που έχει ξεσπάσει σχετικά με την ταινία – άλλοθι, επιβεβαιώνει πως ξέρει που απευθύνεται στο εσωτερικό κοινό. Και δεν είναι μόνο αυτοί που τον έβαλαν στην Βουλή...

Έτσι μπορεί να μιλά ακόμη και για ανάρτηση συνομιλιών  στο διαδίκτυο. Αν και γνωρίζει πως το θέμα δεν είναι απλό. Όπως γνωρίζει και ότι οι θεσμικοί παράγοντες στην Ευρώπη δεν είναι αστυνομικοί που κάνουν ελέγχους σε αεροδρόμια για να τους πει κανείς «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;».

Φωτογραφία: APImages