Τι αξίζει να κρατήσουμε από την τελευταία έρευνα της ΔΙΑΝΕΟΣΙΣ

Τι αξίζει να κρατήσουμε από την τελευταία έρευνα της ΔΙΑΝΕΟΣΙΣ

Πολλά τα ενδιαφέροντα ευρήματα της τελευταίας έρευνας κοινής γνώμης που έκανε η Metron Analysis για τη ΔΙΑΝΕΟΣΙΣ. Πρόκειται για την πέμπτη κατά σειρά καταγραφή των στάσεων της ελληνική κοινωνίας από τον Απρίλιο του 2020.

Σε αυτό το σημείωμα σχολιάζουμε δύο ευρήματα που απαντούν στον τρέχοντα προβληματισμό της κοινής γνώμης, όπως τον παρακολουθούμε στην αρθρογραφία, τα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά πάνελ και βέβαια τα social media.

Το πρώτο εύρημα, δίνει περισσότερα στοιχεία για τη φύση του χάσματος μεταξύ των γενεών, των νεότερων και των μεγαλύτερων που έχει καταγραφεί από άλλες έρευνες και σχολιάζεται ήδη, το έχουμε σχολιάσει κι εμείς σε προηγούμενο άρθρο μας.

Το δεύτερο, εξαιρετικά ενδιαφέρον εύρημα, απαντά στο αν η πειθώς είναι τελικά η καλύτερη επικοινωνιακή στρατηγική που πρέπει να ακολουθήσει η κυβέρνηση ώστε οι πολίτες να τηρούν τα περιοριστικά μέτρα για την πανδημία. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι «η φοβέρα δεν κάνει δουλειά» και η κυβέρνηση πρέπει να ακολουθήσει άλλη τακτική. Έχουν δίκιο;

Ανάλυση συναισθημάτων-Ποια συναισθήματα σας διακατέχουν πιο έντονα σήμερα ως Έλληνα/Ελληνίδα;

(Ο πίνακας είναι δικός μας βάσει των στοιχείων της έρευνας)

Το δείγμα κλήθηκε να απαντήσει μέσα από μια λίστα 11 αρνητικών και αρνητικών συναισθημάτων. Ομαδοποιήσαμε τα συναισθήματα σε θετικά (Αισιοδοξία, Αυτοπεποίθηση, Σιγουριά, Υπερηφάνεια) και αρνητικά ( Αβεβαιότητα, Άγχος, Ανασφάλεια, Απογοήτευση, Θυμός, Ντροπή, Φόβος) και εδώ τα βλέπουμε ανά ηλικιακή ομάδα.

Επιλέγουμε να σχολιάσουμε τους Millennials για να παρακολουθήσουμε και την επικαιρότητα, σε αυτή, την παραγωγική ομάδα άλλωστε απευθύνθηκε και ο πρωθυπουργός στις ανακοινώσεις του για το Ταμείο Ανάκαμψης και είναι λογικό γιατί την τρέχουσα δεκαετία, αυτή γενιά θα έχει κεντρικό ρόλο στη χώρα, από κάθε άποψη.

Οι Έλληνες Millennials υπολογίζονται σήμερα σε 2 εκατομμύρια πολίτες.

Τα αποτελέσματα της έρευνας είναι ανησυχητικά και απογοητευτικά γιατί αυτή είναι η ηλικιακή ομάδα που διακατέχεται από έντονα αρνητικά συναισθήματα (σε ποσοστό 90%) από τα οποία το πιο ισχυρό είναι η αβεβαιότητα (31%).

Δύο εκατομμύρια Έλληνες που βρίσκονται στην παραγωγική ηλικία και θα κληθούν να εφαρμόσουν όσα εξαγγέλλει η κυβέρνηση αισθάνονται κυρίως μεγάλη αβεβαιότητα.

Το πρόβλημα δεν χρειάζεται άλλη περιγραφή. Υπάρχουν άλλοι, καταλληλότεροι από εμάς να αναζητήσουν τις λύσεις αλλά εντελώς ανεκδοτολογικά και από συζητήσεις που κάνουμε με ανθρώπους αυτής της ηλικίας διαπιστώνουμε ότι η αβεβαιότητά τους πηγάζει και από την άγνοιά τους για το πως λειτουργεί ο σύγχρονος κόσμος και κυρίως η Οικονομία.

Μόλις προχθές, λάβαμε email από αναγνώστρια που μας ζητούσε να ρωτήσουμε κάποιον από τους οικονομικούς αναλυτές του Liberal αν τη συμφέρει να πάρει κάποιο από τα καταναλωτικά δάνεια που δίνουν πάλι οι τράπεζες.

Για εμάς αυτό λέει πάρα πολλά. Βλέπουμε μια ευκαιρία τόσο για το κράτος όσο και για τον ιδιωτικό τομέα να απλώσουν το χέρι σε αυτή τη γενιά για να τη βοηθήσουν να υπερβεί τους δισταγμούς και τις αβεβαιότητές της.

Πώς πείθεις για τα μέτρα;

Τα ευρήματα 24 και 25 στην έρευνα της ΔΙΑΝΕΟΣΙΣ είναι εντυπωσιακά και μας βοηθούν να καταλάβουμε τη στάση των πολιτών απέναντι στα μέτρα. Η μία ερώτηση αφορά το βαθμό που κινδυνεύει κάποιος/α που προσβληθεί από τον κορονοϊό.

Το 44,9 απαντά ότι όποιος προσβληθεί από τον ιό κινδυνεύει αρκετά με το 20,6% να απαντά ότι κινδυνεύει πολύ. Δηλαδή το 66,5% του δείγματος έχει αντίληψη του κινδύνου που ενέχει ο ιός.

Όμως όταν ερωτώνται πόσο πιθανό θεωρούν να προσβληθούν οι ίδιοι από τον ιό τα αποτελέσματα είναι πραγματικά εντυπωσιακά:

Το 31,7 το θεωρεί αρκετά πιθανό (20,6 πολύ πιθανό)

Το 31,8 το θεωρεί όχι και τόσο πιθανό (13,2 καθόλου πιθανό)

Οι περισσότεροι παραδέχονται ότι ο ιός είναι επικίνδυνος για όποιον προσβληθεί από αυτόν αλλά ένας εξίσου μεγάλο ποσοστό δεν θεωρεί πολύ πιθανό αυτό να συμβεί στο ίδιο γιατί δεν κινδυνεύει να προβληθεί.

Ποια στρατηγική πειθούς λοιπόν να εφαρμόσει η κυβέρνηση ένα χρόνο μετά το ξέσπασμα της πανδημίας;

Εμείς θα είχαμε να προτείνουμε μια εντελώς διαφορετική επικοινωνιακή στρατηγική αλλά σε αυτό θα επανέλθουμε.