Ποινές εφαρμόσιμες αλλά εφαρμοζόμενες

Ποιο είναι το πρώτο που πρέπει να κάνουμε με τα «παιδιά» που γράφουν το νόμο «στα παλιά τους τα παπούτσια» ή, για να είμαι πιο παιδαγωγικός, δεν έχουν μάθει να έρχονται αντιμέτωπα με τις συνέπειες των πράξεών τους;

Να τα πληροφορήσουμε για το «τι είναι νόμος». Πώς εφαρμόζεται ο νόμος. Πότε τον καταπατάς με τις πράξεις σου, και ποιες είναι οι συνέπειες.

Δεν νομίζω πως τα γνωρίζουν αυτά. Σίγουρα δεν τους τα έχουν εξηγήσει στο σχολείο. Όχι επαρκώς τουλάχιστον.

Σίγουρα δεν έχουν κάνει (όχι όλοι, μη γενικεύουμε…) οι δάσκαλοι και οι καθηγητές το πρόσθετο βήμα που απαιτεί η αστική εκπαίδευση, δηλαδή η εύρυθμη λειτουργία του αστικού κράτους, δηλαδή η κοινωνική συλλογικότητα στην πράξη.

Σίγουρα μεταξύ των εκπαιδευτικών κάποιοι θα αντιτείνουν πως αυτά γινόντουσαν την εποχή που η δικτατορία είχε βάλει την «Πολιτική Αγωγή» στο Γυμνάσιο. Να σκεφτείτε ότι ακόμη και μέσα στη δικτατορία, τα «καλά» σχολεία, έκαναν τα στραβά μάτια με το συγκεκριμένο εγχειρίδιο.

Απάντησε χθες ο Κυριάκος Μητσοτάκης (Σκάι) το εξής με αφορμή τα απανωτά συμβάντα βίας στη συμπρωτεύουσα: «Νομίζω ότι υπήρξε και μια συνολική κινητοποίηση της κοινωνίας, η οποία πια έρχεται και λέει ότι ‘δεν είμαστε αυτοί, δεν μπορεί η Ελλάδα να είναι μια χώρα στην οποία κάποιος να μην αισθάνεται άνετα να κυκλοφορήσει στον δρόμο έτσι όπως θέλει να είναι’».

Σωστό. Για τα δύο «άτομα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας» που τα κυνήγησαν οι κάφροι για την εμφάνισή τους.

Όμως, ο αστυνομικός που δέχτηκε το θρασύδειλο χτύπημα με το κράνος από εξτρεμιστή (αριστεροδέξιος όπως συνήθως φαντάζομαι…) δεν πήγε στη δουλειά του ντυμένος «όπως θέλει». Πήγε με τη στολή του και το πηλήκιο με το εθνόσημο. Όπως είπε η κόρη του και συμφωνώ απολύτως μαζί της, ο αστυνομικός έκανε πολύ σωστά το καθήκον του: έμεινε ψύχραιμος και συγκράτησε και τις ενδεχομένως πιο άμεσες αντιδράσεις άλλων στην πλευρά του. Αλλά και η αστυνομία έκανε τη δουλειά της, αφού μάζεψε καμπόσους και πολλούς τους έστειλε για τα περαιτέρω. Και ο εισαγγελέας παρενέβη, ιδίως μετά την επίθεση, λεκτική, προς τον κ. Κασσελάκη. Ακόμη και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας έκανε μια γενικού περιεχομένου δήλωση.

Όλα καλά. Πλην όμως, σε ό,τι αφορά τις «Αρχές» του τόπου και ειδικά τους πολιτικούς, το ζήτημα είναι διαφορετικό. Οι «νεαροί» που κάνουν σκουπίδι το νόμο, πιστεύουν ότι «αξίζουν» της ίδιας ευνοϊκής μεταχείρισης με αυτήν της οποίας τυγχάνουν τα «μεγάλα κεφάλια». Ιδίως της πολιτικής. Αλλά και του θεάματος. Και της τέχνης. Και, προφανώς, της μικρότερης και μεγαλύτερης μαφίας.

Θα τολμήσω να επισημάνω -και δεν είναι η πρώτη φορά- ότι το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για την παραβατικότητα, την εγκληματικότητα, τον ωχαδελφισμό, τη θρασύτητα απέναντι στην κοινωνία και τις αρχές της, το έχουν τα κόμματα της αριστεράς.

Όταν το ΚΚ «εξοπλίζει» με παλούκια την κεφαλή κάθε «λιτανείας» που διοργανώνει, παλούκια ομοιόμορφα και «στολισμένα» με κόκκινο σημαιάκι, παλούκια που σκοτώνουν άνθρωπο, κάτι δεν πάει καλά.

Δεν μπορεί ο sugar-Κουτσούμπας με τις καρδούλες να εκμεταλλεύεται την προσήλωση της Δημοκρατίας στον σεβασμό των σχετικών ελευθεριών όπως την πολύτιμη του συνέρχεσθαι και να μας κοροϊδεύει κι από πάνω.

Ο κ. Μητσοτάκης πρέπει να δώσει συνέχεια στην ατάκα που απηύθυνε στη Βουλή προς τον ΓΓ ότι η ανοχή σε παρόμοια καμώματα έχει όρια.

Επανέρχομαι όμως στα βασικά.

Αν δεν εξηγηθεί ο νόμος, όταν μάλιστα τον έχουμε αλλάξει, πρόσφατα,  στην κατεύθυνση μεγαλύτερης αυστηρότητας.

Αν δεν επιβληθούν πραγματικές ποινές, που σημαίνει τεκμηριωμένα κατηγορητήρια. Αν δεν σταματήσουν τα δικαστήρια να εκδηλώνουν την τρυφερότητά τους στις τρυφερές ηλικίες.

Αν δεν την πληρώνουν τα «μεγάλα κεφάλια» όταν δεν κάνουν τη δουλειά τους.

Αν δεν «τρώει» κλήση ο πατέρας που περνά το «κόκκινο» όποτε γουστάρει.

Αν δεν πληρώνει το πρόστιμο η μητέρα που παρκάρει όπου την εξυπηρετεί.

Αν κ. καθηγητής δεν δίνει απόδειξη για τα ιδιαίτερα.

Αν ο μαθητής βρίζει μπροστά στους δασκάλους του όποιον θεωρεί κατώτερό του. Αν…

Τότε απλώς θα συνεχίσουμε να αποδεχόμαστε την «άγνοια νόμου» ως εγνωσμένη αβαρία του συστήματος διακυβέρνησης αυτής της χώρας.

Δεν χρειάζονται βαριές ποινές.

Χρειαζόμαστε ποινές ήπιες, εφαρμόσιμες και εφαρμοζόμενες.